توضیح کتاب دروغ هایی که به خود می گوییم
کتاب دروغ هایی که به خود می گوییم در ظاهر درباره رواندرمانی است، در واقع درباره معنای آدم بودن است. همه ما به خودمان دروغ میگوییم تا از درد در زندگیمان اجتناب کنیم. از این رو، همه به عنوان آدمهایی ناقص و ناکامل با هم برابریم؛ پس میتوانیم با شأن برابر با هم گفتگو کنیم و موظف به بیان حقایق به خود و دیگران هستیم. با این کار، یعنی دیدن دروغهایی که به خود میگوییم و مواجهه با حقایقی که از آنها اجتناب میکنیم، راهی را برای زیستن در حقیقت و با یکدیگر مییابیم. شنیدن حقیقت از دیگری به معنای تسلیم او شدن نیست، بلکه به این معناست که به چیزی بزرگتر تسلیم شدهایم:
حقیقت، واقعیت. وقتی شما به این کاروان که در منزل های متعدد توقف می کند، می پیوندید، ممکن است خودتان را ببینید. در مردم، در داستان ها، در دروغ هایی که آن ها به خوشان می گویند و در حقایقی که ما همه مجبوری در زندگی با آن ها رو به رو شویم. و در این سفر همچنان که دروغ های شما ناپدید می شوند، شاید شما آن کسی را که هستید و همواره بوده اید کشف کنید، چیزی نامیده نشدنی، وصف ناپذیر و اساسا ناشناختنی – یک راز.
بیایید نگاهی بیندازیم به حقایقی که همیشه در پس دروغ هایمان پنهان کرده ایم.
بخشی از کتاب دروغ هایی که به خود می گوییم
همه ما درد زندگی را چشیده و در سیلاب آن غرقه شده ایم. حقیقت ما رافرا گرفته است، اما با دروغ هایی که به خود میگوییم از آن دوری میجوییم ؛ دروغ هایی که تشخیص شان نمی دهیم و هرگز قصد گفتن آنها را ندارم . متاسفانه این دروغ ها ، که ممکن است نخست جان ما را نجات داده باشند، در بلند مدت بد ترین دشمنان ما و علت رنج ها بیشتر میشوند.
غافل از اینکه دروغ هایمان اشتباه اند و با تصور که خودمان در اشتباه ایم به دنبال کمک میگردیم .گمان میکنیم شکسته شده ایم، در حالی که دروغ هایمان اند که شکسته میشوند و به احساساتمان اجازه بروز میدهند . با فرار از احساساتمان ، دروغ های بیشتری به خود میگوییم که رنج های بیشتری ایجاد میکنند.
اگر آنچه در ما « اشتباه » است به آنچه درست است ، رهنمون شود ، چه؟
چه میشود اگر لازم باشد فرار را متوقف کنیم و باز گردیم و آنچه از آن میترسیم ، بپذیریم. روبه رو شدن با حقایق زندگی مان نه تنها علل رنج های ما را آشکار میکند ، بلکه به ما توانایی روبه رو شدن با آن حقایق را میدهد.