بیشترین عوامل خودکشی

بیشترین عوامل خودکشی

عوامل خطر برای خودکشی

عوامل خطر تقریباً دقیقاً همان چیزی است که به نظر می رسد – مسائلی در زندگی یک فرد جوان که
احتمال (خطر) اقدام آنها بر روی افکار خودکشی را افزایش می دهد. در حالی که علائم هشداردهنده
مانند تغییرات ناگهانی در رفتار فوری‌تر هستند، عوامل خطر اغلب چالش‌های طولانی‌مدتی هستند که
ممکن است یک فرد جوان در یک دوره زمانی با آن‌ها مقابله کند. هر چه یک جوان در زندگی خود با چالش های
بیشتری روبرو شود، خطر خود کشی در آنها بیشتر می شود.

یکی از عوامل خطر که مردم بیشتر از آن آگاه هستند افسردگی است.

تجربه عوامل خطر لزوماً به این معنا نیست که یک فرد جوان به زندگی خود فکر می کند یا تلاش می کند
تا جان خود را بگیرد. همه ما راه‌های مختلفی برای مقابله با چالش‌ها داریم، و روابط و ارتباطات قوی خانوادگی
نیز به تعادل مسائل دشوار یا منفی زندگی کمک می‌کند.

نکته اصلی این است که از هر گونه چالشی که جوان شما با آن مواجه است آگاه باشید، مراقب تغییرات در
رفتار او باشید و اگر نگران هستید با او تماس بگیرید.

عوامل خطر

• اقدام به خودکشی قبلی
• سابقه سوء مصرف مواد
• سابقه شرایط سلامت روان – افسردگی، اضطراب، دوقطبی، PTSD
• مشکلات رابطه – درگیری با والدین و/یا شرکای عاشقانه
• مشکلات حقوقی یا انضباطی
• دسترسی به وسایل مضر مانند دارو یا سلاح
• فوت اخیر یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستان نزدیک
• قرار گرفتن مداوم در معرض رفتارهای قلدری مانند زورگویی سایبری
• از دست دادن یکی از دوستان یا اعضای خانواده به دلیل خود کشی
• بیماری یا ناتوانی جسمی

عوامل حفاظتی

عوامل خطر را می توان با وجود عوامل محافظتی تا حدی متعادل کرد. طیف وسیعی از عوامل محافظتی وجود دارد
که می تواند به کاهش رفتار خود کشی کمک کند، از جمله:

• روابط قوی و مثبت با والدین و سرپرستان – احساس امنیت و حمایت
• ارتباط با سایر بزرگسالان غیر والدین
• نزدیکی به دوستان دلسوز
• پیشرفت تحصیلی
• ایمنی مدرسه
• احساس تعلق به چیزی بزرگتر از خود – جامعه، فرهنگ، مذهب، تیم ورزشی
• ایمنی محله
• آگاهی و دسترسی به خدمات بهداشتی محلی  تاب آوری کلی.
• LGBT و جوانان دارای تنوع جنسیتی
   همجنس‌گرایان، دوجنس‌گرایان و تراجنسیتی، و جوانانی که با یک جنسیت سنتی همذات پنداری نمی‌کنند یا با آن «تناسب» ندارند، بیش از دیگران در معرض خطر افکار خودکشی هستند.

درک این نکته مهم است که جنسیت یا هویت جنسی جوانان نیست که منجر به خودکشی می شود.
این تجربه تبعیض، تعصب، انزوا و طرد خانواده به دلیل تمایلات جنسی است که خطر خودکشی را افزایش می دهد.
جوانان L.G.B.T که سطوح بالایی از طرد خانواده را در دوران نوجوانی گزارش کردند، ۸.۴ برابر بیشتر احتمال داشت که اقدام به خودکشی کنند.

علاوه بر این، تحقیقات نشان داده است که ۸۱ درصد از جوانان با تنوع جنسیتی در استرالیا که با سوء استفاده
و/یا تبعیض به دلیل عدم شناسایی جنسیت خاص مواجه شده اند، به خودکشی فکر کرده اند و ۳۷ درصد اقدام به خودکشی کرده اند.

نشان داده شده است که پذیرش خانواده از افسردگی، رفتار خودکشی و سوء مصرف الکل و مواد محافظت می کند
و باعث ارتقاء عزت نفس، حمایت اجتماعی و سلامت کلی می شود.

می توان از خودکشی جلوگیری کرد.

برخی از ویژگی ها و کارهای فردی وجود دارد که می توانیم در جوامع انجام دهیم که ممکن است به
محافظت از افراد در برابر افکار و رفتارهای خودکشی کمک کند. تحقیقات زیادی در مورد این عوامل محافظتی
به اندازه عوامل خطر وجود ندارد، اما شناسایی و درک آنها بسیار مهم است.

عوامل خطر و حفاظتی و جلوگیری از آن

عوامل زیادی در خطر خودکشی نقش دارند.

ترکیبی از موقعیت ها می تواند فردی را به فکر خودکشی سوق دهد. عوامل خطر احتمال خود کشی
را افزایش می دهند، اما ممکن است علت مستقیم نباشند.

عوامل خطر

شخصی:

• اقدام به خود کشی قبلی
• بیماری های روانی مانند افسردگی
• انزوای اجتماعی
• مشکلات جنایی
• مشکلات مالی
• تمایلات تکانشی یا تهاجمی
• مشکلات یا از دست دادن شغل
• مشکلات حقوقی
• بیماری جدی
• اختلال مصرف مواد

ارتباط:

• تجربیات نامطلوب دوران کودکی مانند کودک آزاری و بی توجهی
• قلدری
• سابقه خانوادگی خودکشی
• مشکلات رابطه مانند جدایی، خشونت یا از دست دادن
• خشونت جنسی

انجمن:

• موانع مراقبت های بهداشتی
• باورهای فرهنگی و مذهبی مانند این باور که خودکشی حل نجیب یک مشکل شخصی است
• خوشه خود کشی در جامعه

اجتماعی:

• انگ مرتبط با بیماری روانی یا کمک طلبی
• دسترسی آسان به وسایل کشنده در میان افراد در معرض خطر (مانند سلاح گرم، داروها)
• تصاویر رسانه ای ناامن از خودکشی

برخی از ویژگی ها و کارهای فردی وجود دارد که می توانیم در جوامع انجام دهیم که ممکن است به محافظت از
افراد در برابر افکار و رفتارهای خودکشی کمک کند. تحقیقات زیادی در مورد این عوامل محافظتی به اندازه عوامل
خطر وجود ندارد، اما شناسایی و درک آنها بسیار مهم است.

عوامل حفاظتی

• مهارت های مقابله و حل مسئله
• باورهای فرهنگی و مذهبی که از خودکشی جلوگیری می کند
• ارتباط با دوستان، خانواده و پشتیبانی جامعه
• روابط حمایتی با ارائه دهندگان مراقبت
• در دسترس بودن مراقبت های سلامت جسمی و روانی
• دسترسی محدود به وسایل کشنده در میان افراد در معرض خطر

تماس با ما مشاوره خانواده

جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه :

مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و … می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.

برای تعیین وقت کلیک کنید.

خودکشی جوانان

خودکشی جوانان

نکات پیشگیری از خودکشی برای جوانان

خودکشی دومین عامل مرگ و میر جوانان است. این بیشتر از مجموع علل طبیعی است.
هر یک ساعت و نیم یک نوجوان یا جوان بر اثر خودکشی جان خود را از دست می دهد.
و برای هر مرگ ۱۵ تا ۲۵ برابر بیشتر تلاش می شود.

آنچه بسیار ناراحت کننده است این است که این تلفات جانی قابل پیشگیری است.
بحران های خودکشی می گذرد و درمانی در دسترس است که می تواند افکار و رفتار خودکشی را کاهش دهد.
پس چگونه می توان فهمید که فردی در معرض خطر است؟ اگر فکر می کنید ممکن است
فردی افکار خودکشی داشته باشد چه باید بکنید؟ در اینجا برخی از اطلاعات و منابع برای کمک وجود دارد.

آیا کسی را می شناسید که ممکن است در معرض خطر باشد؟

در سال گذشته، ۱۵ درصد از نوجوانان و جوانان به خودکشی فکر می کردند. از آنجایی که افراد زیادی هستند،
ممکن است یکی از آنها را بشناسید. آنها می توانند دوست یا همکلاسی شما باشند. هر کسی می تواند
به شناسایی فردی در معرض خطر کمک کند. اغلب، یکی از دوستان یا اعضای خانواده نگران ممکن است
اولین کسی باشد که می‌داند مشکلی وجود ندارد.

چگونه می توان فهمید که فردی در معرض خطر خودکشی است؟

تشخیص اینکه آیا فردی در معرض خطر خودکشی است یا خیر، می تواند سخت باشد. با این حال،
یادگیری علائم هشدار دهنده می تواند اولین قدم باشد.
آیا دوست یا یکی از اعضای خانواده شما یکی از موارد زیر را گفته یا نشان داده است:

• صحبت از تمایل به مردن، مرده بودن یا خودکشی؟

گاهی اوقات این می تواند واضح باشد، مانند گفتن “اگر من مرده بودم وضعیت همه بهتر بود” یا ”
من باید خودم را بکشم.” مواقع دیگر، مردم ممکن است مستقیماً آن را نگویند. در عوض، ممکن است آن را از طریق رفتار خود نشان دهند.

• آموزش روش های خودکشی در اینترنت
• به دست آوردن وسایل مورد نیاز برای خودکشی – به عنوان مثال، خرید دارو، یافتن اسلحه یا چاقو،
  یا جستجوی مکان‌های خطرناک (یعنی پشت بام‌ها، ریل قطار و غیره) که در این نزدیکی هستند و محدودیتی ندارند.
• هدیه دادن وسایل مهم مانند گیتار، تلفن یا رایانه ارزشمند.
• خداحافظی با خانواده و دوستان یا نوشتن یادداشت خودکشی.
• بریدن یا سوزاندن خود؟
   برای مثال، بریدن، خاراندن یا سوزاندن خود یا کبودی قسمت‌هایی از بدنشان. این بدان معنا نیست که
  آنها سعی در خودکشی دارند. با این حال، به این معنی است که آنها راه بهتری برای مقابله با احساسات
  ناراحت کننده یا موقعیت های زندگی نمی دانند. این امر خطر خودکشی آنها را افزایش می دهد.

تماس با ما مشاوره خانواده

جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه :

مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و … می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.

برای تعیین وقت کلیک کنید.

• اقدام به خودکشی قبلی نیز خطر آنها را افزایش می دهد.
• احساس می کنید ممکن است اوضاع هرگز بهتر نشود؟
  گاهی اوقات مردم مستقیماً آن را می گویند، مانند “هیچ چیز برای من درست نمی شود” یا ”
  هیچ چیزها هرگز بهتر نمی شوند.” مواقع دیگر، مردم آن را با رفتار خود نشان می دهند.
• بی توجهی به آینده مثال‌ها: اهمیت ندادن به برگزاری جشن، شروع مدرسه یا کالج، یا گرفتن گواهینامه رانندگی یا شغل.
• اهمیت ندادن به چیزهایی که قبلاً عمیقاً به آنها اهمیت می دادند. مثال‌ها:
  اگر ورزشکاری به یک بازی مهم اهمیت نمی‌داد یا دانش‌آموز ممتاز به رد شدن در آزمون اهمیت نمی‌داد.
• به نظر می رسد آنها در درد عاطفی وحشتناکی هستند؟
  یا مثل اینکه چیزی در اعماق وجود اشتباه است اما نمی توانند آن را از بین ببرند؟

خودکشی اغلب با مشکلات دیگری همراه است. برخی از افرادی که به خودکشی
فکر می کنند ممکن است این موارد را تجربه کنند:

• افسردگی یا غم و اندوه شدید.
• مشکل در توجه
• بی حسی یا احساس اینکه هیچ چیز مهم نیست.
• نوسانات شدید خلق و خو (شاد به غمگین یا خوشحال تا عصبانی).
• واقعاً احساس ناراحتی یا تحریک پذیری می کنید.
• احساس غرق شدن، اضطراب، وحشت یا نگرانی.
• آسیب به خود، مانند بریدن، خاراندن یا سوزاندن عمدی خود.
• اختلال در غذا خوردن، مانند خوردن بیش از حد یا خیلی کم، ایجاد هضم در خود، یا ورزش بیش از حد.
• رفتار تکانشی یا بی پروا، مانند انجام کارها بدون فکر کردن یا بی توجهی به اینکه ممکن است آسیب ببینند.
• نوشیدن، سیگار کشیدن یا مصرف بیش از حد مواد مخدر.

آیا برای مقابله با یک ضرر یا ناامیدی بزرگ در زندگی خود تلاش می کنید؟

همه وقتی که یک ضرر یا ناامیدی بزرگ را تجربه می کنند ناراحت می شوند.
این می تواند جدایی از یک دوست پسر یا دوست دختر، طلاق والدین، مشاجره زیاد با
خانواده یا دوستان خود، قطع عضویت در یک تیم ورزشی، شکست در کلاس یا به مشکل خوردن باشد.
ناراحت شدن برای مدتی طبیعی است. با این حال، فردی ممکن است در معرض خطر باشد اگر:

• ناراحتی برای مدت طولانی تر از بسیاری از مردم.
• خیلی بیشتر از بیشتر مردم ناراحت می شوند.
• آنقدر ناراحت هستند که نمی توانند کارهایی را که باید انجام دهند، مانند رفتن به مدرسه یا کار، انجام دهند.
• آنقدر ناراحت هستند که هیچ چیز حال آنها را بهتر نمی کند.
• یا دلتان به شما می گوید که نگران آنها باشید زیرا چیزی تغییر کرده است؟
• آیا آنها از همه و همه چیز کنار کشیده اند؟
• آیا آنها بیشتر نگران به نظر می رسند یا در حاشیه؟
• آیا آنها به طور غیرعادی عصبانی به نظر می رسند؟
• آیا بیش از حد بی قرار، بی قرار یا ناراحت به نظر می رسند؟
• آیا آنها خیلی بیشتر از حد معمول می خوابند یا غذا می خورند؟
• شاید آنها به نظر شما شبیه خودشان نیستند؟
• اگر فکر می کنید فردی در معرض خطر خودکشی است چه کاری می توانید انجام دهید؟

کارشناسان  این راه ها را برای نزدیک شدن و کمک به افراد در معرض خطر توصیه می کنند:

از آنها بپرسید که آیا حالشان خوب است یا به فکر آسیب رساندن یا کشتن خود هستند.
از اینکه مستقیم بپرسید نترسید: “آیا فکر آسیب رساندن یا کشتن خود را دارید؟” پرسیدن در مورد خودکشی ”
این ایده را در سر آنها قرار نمی دهد.” در واقع، بسیاری از افرادی که به خودکشی فکر می کنند، وقتی می توانند
در مورد احساسات خود صحبت کنند، احساس آرامش می کنند.

مثل یک دوست واقعی به آنها گوش دهید. کسی که به خودکشی فکر می کند به حمایت شما نیاز دارد.
بنابراین نگویید که آنها احمقانه، نمایشی یا بیش از حد واکنش نشان می دهند. صحبت را قطع نکنید یا سعی نکنید
بگویید که چیزها آنقدر که فکر می کنند بد نیستند. فقط اجازه دهید در مورد افکار و احساسات خود صحبت کنند و شنونده خوبی باشند.

به آنها بگویید که نگران آنها هستید و نگران آنها هستید. “به نظر می رسد که شما اخیراً واقعاً غمگین هستید
و این من را نگران می کند.” یا، “آنچه شما در مورد اینکه می خواهید به خودتان صدمه بزنید واقعاً به من مربوط می شود.”

به آنها اطلاع دهید که شنیده شده اند. از تکرار چیزهایی که شنیده اید برای آنها نترسید تا مطمئن شوید
که متوجه شده اید. “به نظر می رسد که شما به خاطر مشاجره در خانه و با دوست دخترتان واقعاً غمگین و
عصبانی بوده اید.” درباره آنچه می گویند قضاوت نکنید؛ فقط به آنها بگویید که به آنها گوش داده اید و بفهمید که چرا ناراحت هستند.

به آنها بگویید که تنها نیستند. داشتن نگرانی های مربوط به سلامت روان می تواند بسیار تنها باشد.
مردم ممکن است احساس کنند که با دیگران متفاوت هستند یا اینکه هیچ کس نمی تواند آن را درک کند.
بگذارید بدانند که آنها تنها نیستند. افراد دیگر قبلاً چنین احساسی داشته اند – غرق، افسرده، ترسیده، عصبانی.
مهمتر از آن، به آنها اجازه دهید بدانند که شما و دیگران به آنها اهمیت می دهید، و شما برای حمایت از آنها حاضرید.

تماس با ما مشاوره خانواده

جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه :

مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و … می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.

برای تعیین وقت کلیک کنید.

روان درمانی چیست؟ – مشاوره خانواده

روان درمانی

روان درمانی چیست؟

روان درمانی یا گفتاردرمانی راهی است برای کمک به افرادی که دارای انواع وسیعی
از بیماری های روانی و مشکلات عاطفی هستند. روان درمانی می تواند به حذف یا کنترل
علائم نگران کننده کمک کند ، بنابراین فرد می تواند عملکرد بهتری داشته باشد و رفاه و بهبود را افزایش دهد.

مشکلاتی که روان درمانی به آنها کمک می کند شامل مشکلات در کنار آمدن با زندگی روزمره است.
تأثیر ضربه ، بیماری یا از دست دادن پزشکی ، مانند مرگ یکی از عزیزان ؛ و اختلالات روانی خاص
مانند افسردگی یا اضطراب. انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد و برخی از انواع ممکن است
با مشکلات یا مسائل خاصی بهتر کار کنند. روان درمانی ممکن است در ترکیب با دارو یا سایر روش های درمانی استفاده شود.

روان درمانی و دارو درمانی

روان درمانی اغلب همراه با دارو برای درمان بیماری های روانی استفاده می شود. در برخی شرایط ممکن است
دارو به وضوح مفید باشد و در موارد دیگر روان درمانی بهترین گزینه است. برای بسیاری از افراد درمان دارویی
و روان درمانی ترکیبی بهتر از هر کدام به تنهایی است. بهبود شیوه زندگی سالم، مانند تغذیه خوب،
ورزش منظم و خواب کافی، می تواند در حمایت از بهبود و سلامت عمومی مهم باشد.

آیا روان درمانی کار می کند؟

تحقیقات نشان می دهد اکثر افرادی که از روان درمانی استفاده می کنند ، علائم را تسکین می دهند
و بهتر می توانند در زندگی خود عمل کنند. حدود ۷۵ درصد افرادی که وارد روان درمانی می شوند
از مزایای آن برخوردار هستند. در روان درمانی نشان داده شده است که به منظور بهبود احساسات
و رفتارها و با تغییرات مثبت در مغز و بدن در ارتباط است. این مزایا همچنین شامل روزهای بیمار کمتر،
معلولیت کمتر ، مشکلات پزشکی کمتر و افزایش رضایت از کار است.

با استفاده از تکنیک های تصویربرداری مغزی ، محققان توانستند تغییرات را در مغز پس از انجام روان درمانی مشاهده کنند.
مطالعات متعدد تغییرات مغزی را در افراد مبتلا به بیماری های روانی (از جمله افسردگی ، اختلال هراس ، PTSD و سایر شرایط)
در نتیجه انجام روان درمانی مشخص کرده است.
در بیشتر موارد تغییرات مغزی ناشی از روان درمانی مشابه تغییرات ناشی از دارو است.

برای کمک به حداکثر استفاده از روان درمانی ، به عنوان یک تلاش مشترک به درمان نزدیک شوید،
گشاده رو و صادق باشید و برنامه درمانی مورد توافق خود را دنبال کنید. هرگونه تکلیف بین جلسات
را دنبال کنید ، مانند نوشتن در یک مجله یا تمرین آنچه که در مورد آن صحبت کرده اید.

انواع روان درمانی

روانپزشکان و سایر متخصصان سلامت روان از انواع مختلفی از درمان استفاده می کنند.
انتخاب نوع درمان بستگی به بیماری و شرایط خاص بیمار و ترجیح او دارد. درمانگران ممکن است
عناصری از رویکردهای مختلف را برای برآوردن بهترین نیازهای فردی که تحت درمان قرار می گیرد ترکیب کنند.

درمان شناختی رفتاری (CBT) به افراد کمک می کند تا الگوهای فکری و رفتاری مضر یا بی اثر
را شناسایی کرده و تغییر دهند و افکار و رفتارهای عملکردی دقیق تری را جایگزین آنها کنند.
این می تواند به فرد کمک کند تا بر مشکلات فعلی و نحوه حل آنها تمرکز کند.
این اغلب شامل تمرین مهارت های جدید در “دنیای واقعی” است.

CBT می تواند در درمان انواع اختلالات ، از جمله افسردگی ، اضطراب ، اختلالات مربوط به ضربه و
اختلالات خوردن مفید باشد. به عنوان مثال ، CBT می تواند به فرد مبتلا به افسردگی کمک کند
تا الگوهای فکری منفی یا رفتارهای موثر بر افسردگی را تشخیص داده و تغییر دهد.

تماس با ما مشاوره خانواده

جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه :

مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و … می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.

برای تعیین وقت کلیک کنید.

درمان بین فردی (IPT) یک نوع درمان کوتاه مدت است. این به بیماران کمک می کند تا مسائل
بین فردی اساسی را که مشکل ساز هستند ، مانند اندوه حل نشده ، تغییر در نقش های اجتماعی یا کاری
، درگیری با دیگران و مشکلات مربوط به دیگران ، درک کنند. این می تواند به مردم در یادگیری روش های سالم
برای بیان احساسات و راه های بهبود ارتباط و نحوه ارتباط آنها با دیگران کمک کند. اغلب برای درمان افسردگی استفاده می شود.

رفتار درمانی دیالکتیکی نوع خاصی از CBT است که به تنظیم احساسات کمک می کند.
اغلب برای درمان افراد دارای افکار خودکشی مزمن و افرادی که دارای اختلال شخصیت مرزی
، اختلالات خوردن و PTSD هستند استفاده می شود. این مهارت های جدیدی را آموزش می دهد
که به افراد کمک می کند مسئولیت شخصی خود را برای تغییر رفتارهای ناسالم یا مخرب بر عهده بگیرند.

این شامل درمان فردی و گروهی است.

درمان سایکودینامیکی مبتنی بر این ایده است که رفتار و بهزیستی ذهنی تحت تأثیر تجربیات
دوران کودکی و افکار یا احساسات تکراری نامناسب (ناخودآگاه) (خارج از آگاهی فرد) است.
یک فرد برای بهبود خودآگاهی و تغییر الگوهای قدیمی با درمانگر همکاری می کند تا بتواند مسئولیت
زندگی خود را به طور کامل بر عهده بگیرد.

روانکاوی شکل شدیدتری از روان درمانی است. جلسات معمولاً سه بار یا بیشتر در هفته انجام می شود.

درمان حمایتی از راهنمایی و تشویق برای کمک به بیماران برای توسعه منابع خود استفاده می کند.
این به ایجاد عزت نفس ، کاهش اضطراب ، تقویت مکانیسم های مقابله و بهبود عملکرد اجتماعی و
اجتماعی کمک می کند. روان درمانی حمایتی به بیماران کمک می کند تا با مسائل مربوط به
وضعیت سلامت روانی خود روبرو شوند که به نوبه خود بر بقیه زندگی آنها تأثیر می گذارد.

درمانهای اضافی که گاهی همراه با روان درمانی استفاده می شوند عبارتند از:

• درمان با کمک حیوانات-کار با سگ ، اسب یا سایر حیوانات برای ایجاد آرامش ، کمک به ارتباط و کمک به مقابله با ضربه
• هنر درمانی خلاق – استفاده از درمان های هنری ، رقص ، نمایشنامه ، موسیقی و شعر
• بازی درمانی – به کودکان کمک می کند احساسات و احساسات خود را تشخیص داده و درباره آنها صحبت کنند.

تماس با ما مشاوره خانواده

جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه :

مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و … می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.

برای تعیین وقت کلیک کنید.

اختلال هراس چیست؟-مشاوره خانواده

اختلال هراس

اختلال هراس چیست؟

اختلال هراس زمانی رخ می دهد که حملات پانیک مکرر و غیر منتظره را تجربه می کنید.

هنگامی که احساس وحشت ناگهانی و قریب به اتفاق می کنید که علت مشخصی ندارد ،
ممکن است دچار حمله پانیک شوید. علائم جسمی نیز وجود دارد ، مانند: تپش قلب ، مشکلات تنفسی و تعریق.

اکثر مردم یک یا دو بار در زندگی خود دچار حمله پانیک می شوند. طبق یک مطالعه در سال ۲۰۱۹
،۲ تا ۴ درصد منبع معتبر افراد مبتلا به اختلال هراس هستند.

اختلال هراس با حداقل یک ماه ترس مداوم در مورد تکرار حملات پانیک (یا اثرات آنها) تعریف می شود.

علائم اختلال هراس اغلب در جوانان ۲۰ تا ۲۴ ساله ظاهر می شود . اگر چهار بار یا بیشتر دچار حمله پانیک
شده اید ، ممکن است دچار اختلال پانیک شوید ، یا از ترس داشتن یک حمله پانیک دیگر پس از تجربه آن زندگی کنید.

علیرغم اینکه علائم اختلال هراس می تواند وحشتناک و ترسناک باشد ، اما با درمان می توان آنها را مدیریت
و بهبود بخشید. جستجوی درمان مهمترین بخش در کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی است.

حمله پانیک چه حسی دارد؟

حملات پانیک ترس شدید ایجاد می کند که به طور ناگهانی شروع می شود و اغلب بدون هشدار. یک حمله
معمولاً ۵ تا ۲۰ دقیقه طول می کشد . در موارد شدید ، علائم ممکن است بیش از ۱ ساعت طول بکشد.
این تجربه برای همه متفاوت است و علائم اغلب متفاوت است.

علائم شایع مرتبط با حمله وحشت عبارتند از:

• ضربان قلب تند یا تپش قلب
• تنگی نفس
• احساس می کنید دارید خفه می شوید
• سرگیجه یا سرگیجه
• سبکی سر
• حالت تهوع
• عرق کردن یا لرز
• لرزش یا لرزش
• تغییر در وضعیت ذهنی خود را، مانند احساس مسخ واقعیت (احساس عدم واقعیت) یا مسخ شخصیت (از خود جدا)
• بی حسی یا سوزن سوزن شدن در دست یا پای شما
• درد یا گرفتگی قفسه سینه

علائم حمله پانیک اغلب بدون دلیل واضح ظاهر می شود. به طور معمول ، علائم متناسب با
میزان خطری که در محیط شما وجود دارد نیست.

از آنجا که این حملات قابل پیش بینی نیستند ، می توانند زندگی روزمره شما را تحت تأثیر قرار دهند.

علل اختلال هراس

علل اختلال هراس به وضوح درک نشده است.

برخی تحقیقات نشان داده است که اختلال هراس ممکن است از نظر ژنتیکی مرتبط باشد ،
در حالی که سایر مطالعات ارتباط قوی بین اختلال هراس و ژنتیک فرد پیدا نکرده اند.

اختلال هراس نیز با تغییرات قابل توجهی در زندگی همراه است. خروج از دانشگاه ،
ازدواج یا داشتن اولین فرزند ، همه مراحل اصلی زندگی هستند که ممکن است استرس ایجاد کنند
و منجر به ایجاد اختلال هراس شوند.

تعدادی از مراحل وجود دارد که می توانید در خانه انجام دهید تا علائم خود را کاهش دهید. نمونه ها عبارتند از:

• حفظ برنامه منظم
• ورزش به طور منظم
• خواب کافی
• اجتناب از محرک هایی مانند کافئین

آیا می توان از آن جلوگیری کرد؟

اختلال هراس اغلب یک بیماری طولانی مدت است که درمان آن دشوار است.

برخی از افراد مبتلا به این اختلال به درمان پاسخ مناسبی نمی دهند. برخی دیگر ممکن است
دوره هایی داشته باشند که هیچ علامتی نداشته باشند و دوره هایی که علائم آنها کاملاً شدید است.
اکثر افراد مبتلا به اختلال هراس از طریق درمان برخی علائم را تسکین می دهند.

ممکن است جلوگیری از اختلال هراس ممکن نباشد. با این حال ، می توانید با استفاده از مواد فقط طبق
دستورالعمل و اجتناب از الکل و محرک ها ، علائم خود را کاهش دهید.

همچنین در صورت داشتن علائم اضطراب در پی یک رویداد ناراحت کننده زندگی ، مفید است.
اگر از چیزی که تجربه کرده اید یا در معرض آن هستید اذیت می شوید ، این وضعیت را با ارائه دهنده
مراقبت های اولیه خود یا یک متخصص بهداشت روانی در میان بگذارید.

تماس با ما مشاوره خانواده

جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه :

مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و … می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.

برای تعیین وقت کلیک کنید.

رفتار خودکشی چیست؟و علت آن

رفتار خودکشی

پیش از این مقاله به خودکشی و افکار خودکشی و علائم آن پرداختیم. برای مطالعه ی آنها بر روی آنها کلیک کنید.
در ادامه رفتار خودکشی را مطالعه می کنید.

خودکشی و رفتار خودکشی

خودکشی عبارت است از اقدام عمدی خود فرد که منجر به مرگ وی شود. رفتار خودکشی هر اقدامی است که می تواند منجر
به مرگ فرد شود ، مانند مصرف بیش از حد مواد مخدر یا تصادف عمدی خودرو.

رفتار

افرادی که در معرض خطر رفتار خودکشی قرار دارند ممکن است به دلایل زیادی به دنبال درمان نباشند ، از جمله:

• آنها معتقدند هیچ چیز کمکی نمی کند.
• آنها نمی خواهند به کسی بگویند که مشکل دارند.
• آنها فکر می کنند درخواست کمک نشانه ضعف است.
• آنها نمی دانند برای کمک به کجا مراجعه کنند.
• آنها معتقدند که عزیزانشان بدون آنها وضعیت بهتری خواهند داشت.

درمان افرادی که در خطر خودکشی هستند

درمان بستگی به علت زمینه ای افکار و رفتار خودکشی فرد دارد. در بسیاری از موارد ، درمان شامل گفتگو درمانی و دارو است.

گفتاردرمانی

گفتگوی درمانی ، که به روان درمانی نیز معروف است ، یکی از روش های درمانی احتمالی
برای کاهش خطر اقدام به خودکشی است. درمان شناختی رفتاری (CBT) نوعی گفتگوی درمانی است
که اغلب برای افرادی که به فکر خودکشی هستند استفاده می شود.

هدف آن این است که به شما بیاموزد چگونه از طریق رویدادها و احساسات استرس زای زندگی که ممکن است
در افکار و رفتار خودکشی شما مثر باشد ، کار کنید. CBT همچنین می تواند به شما کمک کند تا باورهای منفی
را با باورهای مثبت جایگزین کرده و احساس رضایت و کنترل را در زندگی خود به دست آورید.

ممکن است از تکنیک مشابهی به نام درمان رفتاری دیالکتیکی (DBT) نیز استفاده شود.

دارو

اگر گفتگوی درمانی برای کاهش موفقیت آمیز ریسک کافی نیست ، ممکن است داروهایی برای
کاهش علائم مانند افسردگی و اضطراب تجویز شود. درمان این علائم می تواند به کاهش یا حذف افکار خودکشی کمک کند.

ممکن است یک یا چند نوع از داروهای زیر تجویز شود:

• داروهای ضد افسردگی
• داروهای ضد روان پریشی
• داروهای ضد اضطراب
• تغییر سبک زندگی

علاوه بر گفتگو درمانی و دارو ، گاهی اوقات می توان با اتخاذ برخی عادات سالم ،
خطر خودکشی را کاهش داد. این شامل:

• پرهیز از مصرف الکل و مواد مخدر. دوری از الکل و مواد مخدر بسیار مهم است ،
  زیرا این مواد می توانند مهار کننده ها را کاهش داده و احتمال خودکشی را افزایش دهند.
• ورزش منظم. ورزش حداقل سه بار در هفته ، به ویژه در خارج از منزل و زیر نور متوسط ​​خورشید،
  نیز می تواند مفید باشد. فعالیت بدنی باعث تحریک تولید برخی از مواد شیمیایی مغز می شود
  که به شما احساس شادی و آرامش بیشتری می دهد .
• خوب خوابیدن. همچنین داشتن کیفیت کافی خواب مهم است. خواب ضعیف می تواند بسیاری
  از علائم سلامت روانی را بسیار بدتر کند. اگر در خواب مشکل دارید با پزشک خود صحبت کنید.

علت رفتار خودکشی

دیدگاه علمی فعلی درباره خودکشی این است که گرچه خودکشی پیچیده است اما خودکشی یک رویداد مرتبط با
سلامتی است که شامل مجموعه ای از عوامل ژنتیکی ، محیطی و روانشناختی/رفتاری است.
مطالعات کالبد شکافی روانشناختی به وضوح نشان می دهد که در هر مورد از خودکشی ، متوفیان عوامل متعددی
را برای خودکشی تجربه می کردند. تحقیقات نشان داده است که ۸۵ تا ۹۵ درصد از افرادی که بر اثر خودکشی
جان خود را از دست می دهند ، در هنگام مرگ دارای بیماری روانی قابل تشخیص هستند.

افسردگی یکی از عوامل خطرناک ، قوی و قابل درمان برای خودکشی است .

مدت زمان صرف شده در یک دوره افسردگی قوی ترین پیش بینی کننده خودکشی است.
برای بیماران مبتلا به افسردگی ، خطر خودکشی در دوره هایی که افسردگی شدیدتر است،
و هنگامی که چندین عامل خطر دیگر به هم نزدیک می شوند ، افزایش می یابد. همچنین،
به نظر می رسد خودکشی زمانی رایج تر است که اضطراب شدید بخشی از افسردگی اساسی یا افسردگی دوقطبی باشد .

مواد و روش ها

انتخاب روش برای خودکشی توسط عوامل زیادی تعیین می شود ، از جمله عوامل فرهنگی،
در دسترس بودن وسایل برای خودکشی کامل و جدی بودن قصد.
(ترکیبی از این عوامل مطمئناًبر محبوبیت مسمومیت با سموم دفع آفات به عنوان وسیله ای رایج برای خودکشی در اکثر کشورهای
آسیایی تأثیر می گذارد.) برخی از روش ها (مانند پرش از ارتفاع) عملاً زنده ماندن را غیرممکن می سازد ،
در حالی که برخی دیگر (به عنوان مثال ، مصرف مواد مخدر) ممکن است نجات را امکان پذیر کند.
به با این حال ، استفاده از روشی که ثابت می کند کشنده نیست لزوماً به این معنا نیست که قصد کمتر جدی بوده است.

برای اقدام به خودکشی ، مصرف مواد مخدر رایج ترین روش مورد استفاده است. روش های خشونت آمیز،
مانند تیراندازی و دار زدن ، در بین اقدام به خودکشی غیر معمول است.

تماس با ما مشاوره خانواده

جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه :

مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و … می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.

برای تعیین وقت کلیک کنید.

افکار خودکشی -علائم و علت آن

افکار خودکشی

افکار خودکشی (suicidal thoughts)

افکار خودکشی یا ایده خودکشی به تفکر یا برنامه ریزی برای خودکشی اشاره دارد. افکار می توانند از
ایجاد یک برنامه تفصیلی گرفته تا ملاحظاتی زودگذر متغیر باشند. البته این ها باعث اقدام نهایی خودکشی نیستند.

بسیاری از مردم افکار خودکشی را تجربه می کنند ، به ویژه در زمان استرس یا زمانی که با چالش های روحی و جسمی روبرو هستند.

اگر یکی از عزیزان این افکار را دارد یا در مورد خودکشی صحبت می کند ، ضروری است که برای کمک و محافظت از آنها اقدام کنید.

علائم

شخصی که افکار خودکشی را تجربه می کند یا ممکن است تجربه کند ممکن است علائم یا نشانه های زیر را نشان دهد :

• احساس گرفتار شدن یا ناامیدیایده خودکشی به تفکر یا برنامه ریزی برای خودکشی اشاره دارد. افکار می توانند از
• ایجاد یک برنامه تفصیلی گرفته تا ملاحظاتی زودگذر متغیر باشند.
• احساس درد عاطفی غیرقابل تحمل
• صحبت از انتقام ، گناه یا شرم
• تجربه تحریک یا افزایش اضطراب
• تجربه تغییر در شخصیت ، روال عادی یا الگوهای خواب
• افزایش مصرف مواد مخدر یا الکل
• رفتارهای پرخطر مانند رانندگی بی دقت یا مصرف مواد مخدر
• گرفتن اسلحه یا وسایلی که می تواند به زندگی پایان دهد
• تجربه افسردگی ، حملات هراس یا اختلال تمرکز
• منزوی کردن خود
• صحبت از بار بودن برای دیگران
• تجربه تحریک روانی حرکتی ، مانند قدم گذاشتن یا پیچ خوردن دست ها
• خداحافظی با دیگران گویی آخرین بار است
• از دست دادن لذت در فعالیتهای لذت بخش قبلی ، مانند غذا خوردن ، ورزش ، تعاملات اجتماعی یا رابطه جنسی
• ابراز ندامت شدید و انتقاد از خود
• صحبت از خودکشی یا مرگ
• ابراز پشیمانی از زنده بودن یا متولد شدن

تعداد قابل توجهی از افرادی که دارای افکار خودکشی هستند افکار و احساسات خود را مخفی نگه می دارند
و هیچ نشانه ای از اشتباه بودن آن نشان نمی دهند.

علل

افکار خودکشی زمانی اتفاق می افتد که فرد احساس می کند دیگر قادر به کنار آمدن با شرایط سخت نیست.
این می تواند ناشی از مشکلات مالی ، مرگ یکی از عزیزان ، پایان رابطه ، یا بیماری ناتوان کننده یا وضعیت سلامتی باشد.

برخی دیگر از شرایط متداول یا رویدادهای زندگی که ممکن است باعث افکار خودکشی شوند شامل اندوه،
سوء استفاده جنسی ، مشکلات مالی ، پشیمانی ، طرد شدن و بیکاری است.

به شرح زیر عوامل خطرمنبع معتبر ممکن است احتمال افکار خودکشی را افزایش دهد:

• سابقه خشونت یا خودکشی در خانواده
• سابقه خانوادگی کودک آزاری ، غفلت یا ضربه
• سابقه مسائل مربوط به سلامت روان
• احساس ناامیدی
• آگاهی ، شناسایی یا ارتباط با فردی که خودکشی کرده است
• انجام رفتارهای بی پروا یا تکانشی
• احساس تنهایی یا تنهایی
• شناسایی به عنوان L.G.B.T.Q.I.A+ بدون حمایت خانواده یا خانه
• عدم دسترسی به مراقبت برای مسائل مربوط به سلامت روان
• از دست دادن کار ، دوستان ، امور مالی یا یکی از عزیزان
• داشتن بیماری جسمی یا وضعیت سلامتی
• داشتن اسلحه یا سایر روشهای کشنده
• عدم درخواست کمک به دلیل ترس یا انگ
• استرس ناشی از تبعیض و تعصب
• آسیب های تاریخی مانند تخریب جوامع و فرهنگ ها
• داشتن اقدام به خودکشی قبل
• تجربه قلدری یا ضربه
• قرار گرفتن در معرض گزارش های تصویری یا هیجان انگیز خودکشی
• قرار گرفتن در معرض رفتارهای خودکشی در دیگران
• تجربه مشکلات قانونی یا بدهی
• قرار گرفتن در معرض مواد مخدر یا الکل

شرایطی که محققان با خطر بالاتری از افکار خودکشی مرتبط می دانند عبارتند از :

• افسردگی
• روانگسیختگی
• اختلال دوقطبی
• برخی ویژگی های شخصیتی مانند پرخاشگری
• شرایطی که بر روابط تأثیر می گذارد
• آسیب تروماتیک مغز
• شرایطی که شامل درد مزمن می شود
• وابستگی به الکل یا مواد مخدر
• اختلال شخصیت مرزی
• اختلال استرس پس از سانحه

جلوگیری

خانواده و دوستان ممکن است از طریق گفتار یا رفتار شخص متوجه شوند که ممکن است
در معرض خطر تصور خودکشی قرار داشته باشند.

• آنها می توانند با صحبت کردن با شخص و جستجوی حمایت مناسب کمک کنند.
• از آنها بپرسید آیا به فکر خودکشی هستند؟ مطالعات نشان می دهد که درخواست خطر را افزایش نمی دهد.
• با ماندن در اطراف و برداشتن وسایل خودکشی مانند چاقو ، در صورت امکان ، آنها را ایمن نگه دارید.
• به آنها گوش دهید و در کنار آنها باشید.
• آنها را تشویق کنید تا با یک خط راهنمایی تماس بگیرند یا با فردی که ممکن است
  برای حمایت از او مراجعه کنند ، مانند یک دوست ، یکی از اعضای خانواده یا مربی معنوی ، تماس بگیرند.
• پس از گذر از بحران ، پیگیری کنید ، زیرا به نظر می رسد این امر خطر عود را کاهش می دهد.

برای افرادی که تصور خودکشی دارند ، موارد زیر ممکن است مفید باشد:

• صحبت با خانواده ، دوستان یا یک کارمند حمایتی در مورد احساسات آنها
• از یکی از عزیزان بخواهید که با پزشک خود ملاقات کند و احتمالاً در جلسات با او شرکت کند
• اجتناب یا محدود کردن استفاده از الکل و مواد مخدر تفریحی
• تا حد امکان با دیگران در ارتباط باشید
• ورزش منظم
• خوردن رژیم متعادل
• حداقل ۷ تا ۸ ساعت در روز بخوابید
• اسلحه ، چاقو یا مواد بالقوه مضر را در دسترس قرار ندهید
• به دنبال چیزهایی باشید که لذت را به ارمغان می آورند ، مانند موسیقی یا وقت گذرانی در خارج از منزل
• جستجو و پایبندی به درمان
• پیروی از توصیه های پزشک در مورد مصرف داروهای تجویزی و نظارت بر عوارض جانبی

بسیاری از افراد در مقاطعی از زندگی خود افکار خودکشی را تجربه می کنند. به اشتراک گذاشتن مشکل با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ، یکی از عزیزان یا یک کارمند پشتیبانی اغلب می تواند به شما کمک کند.

تماس با ما مشاوره خانواده

جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه :

مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و … می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.

برای تعیین وقت کلیک کنید.

اختلال بیش فعالی یا ADHD

اختلال بیش فعالی

اختلال بیش فعالی یا (ADHD)

اختلال بیش‌فعالی همراه با نقص توجه یکی از شایع‌ترین اختلالات روانپزشکی در کودکان است
که به اختصار ADHD نامیده می‌شود. این اختلال پدیده‌ای نیست که صرفا در سال‌های اخیر ظهور کرده باشد،
بلکه دارای تاریخچه‌ای نسبتا طولانی است.در طول زمان، متخصصان این اختلال را با نام‌های میل انفجاری،
بازداری اراده و ناتوانی از مهار اخلاقی، فزون‌جنبشی، اختلال نارسایی توجه و اختلال نارسایی توجه با فزون‌کنشی یا بدون آن خوانده‌اند.

علائم ADHD

علائم شایع ADHD عبارتند از:

• بی توجهی
• عدم تمرکز
• مدیریت زمان ضعیف
• کنترل ضربه ضعیف
• احساسات اغراق آمیز
• تمرکز بیش از حد
• بیش فعالی
• اختلال عملکرد اجرایی

در افراد مختلف متفاوت است. شما یا فرزندتان ممکن است همه یا فقط برخی از علائم فوق را داشته باشید.

از کجا بفهمیم کودک بیش فعالی دارد ؟

اغلب والدین تصور می کنند هر کودکی که پرتحرک و شلوغ می باشد ، بیش فعال می دانند.
در صورتی که اینطور نیست . مشخصه اصلی این اختلال عدم تمرکز می باشد به صورتی که اختلال در
عملکرد کودک ایجاد می شود . عملکرد ممکن است ناتوانی در ارتباط با همکلاسان و معلم باشد یا ناتوانی در یادگیری باشد .

والدین باید متوجه باشند که اعمال و رفتار کودک در کنترل خودش نیست و در اثر بیماری می باشد و
بسیار مهم است که در صورت شک به این اختلال یک فرد متخصص این بیماری را از شیطنت مربوط
به این سن تشخیص دهد و درمان مناسب را آغاز کند تا از ایجاد عواقب شدید و آسیب رسان جلوگیری شود.

چه زمانی باید به روانپزشک یا روانشناس مراجعه کرد؟

اگر عدم توجه، بیش فعالی و یا رفتار تکانشی به طور مستمر زندگی شما را مختل کند،
باید با یک پزشک متخصص در این مورد صحبت کنید. البته برخی از نشانه های اختلال ADHD با
سایر شرایط ذهنی یکسان است و ممکن است اصلا مبتلا به این اختلال نباشید. اما شاید شما
شرایط دیگری داشته باشید که نیازمند درمان باشد.

درمان

روش درمان این بیماری می تواند درمان دارویی یا روان درمانی به تنهایی و یا ترکیبی این دو روش باشد.
درمان دارویی ADHD براساس داروهای محرک عصبی و غیر محرک استوار است.

درمان‌های غیردارویی این بیماری عبارتند از رفتار درمانی، گفتار درمانی و درمان شناختی رفتاری،
خانواده درمانی، مداخله در مدرسه، آموزش مهارت های اجتماعی ، آموزش مدیریت والدین و نوروفیدبک است.

جهت اخذ نوبت برای مشاوره خانواده میتوانید کلیک کنید.

سن تشخیص اختلال بیش فعالی

معمولا تشخیص بیش فعالی در سنین کمتر از ۷ سالگی برای والدین مشکل است . البته در سن یک سالگی
برخی از کودکان بیش فعال را می توان شناسایی کرد . این کودکان زیاد گریه می کنند ، به درستی نمی خوابند .

علت بیش فعالی

علت های زیادی را می توان برای این اختلال برشمرد اما مهم ترین علت آن ژنتیک است که ۶۵ تا ۵۰ درصد
موارد را تشکیل می دهد . این اختلال ممکن است از خانواده به ارث برسد .

سایر علت های اختلال بیش فعالی شامل موارد ذیل می باشد :

• سیگار کشیدن و مصرف مشروبات الکلی مادر در دوران بارداری
• استرس و اضطراب شدید در دوران بارداری
• تغذیه نامناسب در دوران بارداری
• مشکلات دوران بارداری از جمله مسمومیت و خونریزی
• بیماری ها و ضربه های شدید مغزی در بعد از بارداری

عوارض اختلال بیش فعالی – کم توجهی:

اختلال ADHD با موارد زیر مرتبط است:

• عملکرد ضعیف در مدرسه
• مشکل با قانون
• مشکل در کار
• مصرف الکل و یا مواد مخدر
• تصادفات مکرر و یا سایر حوادث
• روابط متشنج
• سلامت ذهنی و فیزیکی ضعیف

تماس با ما مشاوره خانواده

جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه :
مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،
مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و …
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.

برای تعیین وقت کلیک کنید.