اختلال شخصیت ضد اجتماعی که گاهی به آن سوسیوپاتی نیز گفته می شود، یک وضعیت سلامت روانی است که در آن فرد
به طور مداوم به درستی و نادرستی توجهی نشان نمی دهد و حقوق و احساسات دیگران را نادیده می گیرد.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی تمایل دارند عمداً دیگران را عصبانی یا ناراحت کنند و با دیگران رفتاری خشن یا
بی‌تفاوتی ظالمانه داشته باشند. آنها فاقد پشیمانی هستند یا از رفتار خود پشیمان نیستند.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی اغلب قانون را زیر پا می گذارند و مجرم می شوند. آنها ممکن است دروغ بگویند،
رفتار خشونت آمیز یا تکانشی داشته باشند و در مصرف مواد مخدر و الکل مشکل داشته باشند. آنها در انجام مداوم
مسئولیت های مربوط به خانواده، کار یا مدرسه مشکل دارند
علائم
علائم اختلال شخصیت ضد اجتماعی به طور مکرر عبارتند از:
نادیده گرفتن حق و باطل.
دروغ گفتن برای سوء استفاده از دیگران.
عدم حساسیت و احترام به دیگران
استفاده از جذابیت یا شوخ طبعی برای دستکاری دیگران برای منافع شخصی یا لذت.
داشتن حس برتری و عقیده فوق العاده.
داشتن مشکلات با قانون، از جمله رفتار مجرمانه.
خصومت، تهاجمی، خشونت آمیز یا تهدید کننده برای دیگران.
عدم احساس گناه در مورد آسیب رساندن به دیگران.
انجام کارهای خطرناک بدون توجه به امنیت خود یا دیگران.
بی مسئولیت بودن و ناتوانی در انجام مسئولیت های کاری یا مالی.
بزرگسالان مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی معمولاً علائم اختلال سلوک را قبل از ۱۵ سالگی نشان می دهند.
علائم اختلال سلوک شامل مشکلات رفتاری جدی و مداوم است، مانند:
پرخاشگری نسبت به مردم و حیوانات.
تخریب اموال.
دروغ و بی صداقتی.
سرقت.
نقض جدی قوانین.
اختلال شخصیت ضد اجتماعی یک بیماری مادام العمر در نظر گرفته می شود. اما در برخی از افراد، علائم خاصی
– به ویژه رفتارهای مخرب و مجرمانه – ممکن است در طول زمان کاهش یابد.
مشخص نیست که آیا این کاهش نتیجه تأثیر پیری بر ذهن و بدن آنها، افزایش آگاهی از تأثیر رفتار ضد اجتماعی
بر زندگی آنها است یا عوامل دیگر.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی به احتمال زیاد به تنهایی به دنبال کمک نیستند. اگر مشکوک هستید
که یکی از دوستان یا اعضای خانواده ممکن است به این عارضه مبتلا باشد، ممکن است به آرامی به آن شخص پیشنهاد دهید
که از یک ارائه دهنده سلامت روان کمک بگیرد و به او پیشنهاد دهید که یکی را پیدا کند.
شخصیت ترکیبی از افکار، عواطف و رفتارهایی است که همه را منحصر به فرد می کند. این روشی است که مردم
به دنیای بیرون می‌بینند، درک می‌کنند و با آن ارتباط برقرار می‌کنند و همچنین چگونه خودشان را می‌بینند.
شخصیت در دوران کودکی شکل می گیرد. احتمالاً توسط ژن های ارثی و همچنین موقعیت ها و تجربیات زندگی شکل گرفته است.
علت دقیق اختلال شخصیت ضد اجتماعی مشخص نیست، اما:
ژن ها ممکن است شما را در برابر ابتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی آسیب پذیر کنند – و
موقعیت های زندگی، به ویژه بی توجهی و سوء استفاده، ممکن است باعث ایجاد آن شود.
تغییرات در نحوه عملکرد مغز ممکن است در طول رشد مغز ایجاد شده باشد.
عوامل خطر
به نظر می رسد عوامل خاصی خطر ابتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی را افزایش می دهند، مانند:
تشخیص اختلال سلوک دوران کودکی
سابقه خانوادگی اختلال شخصیت ضد اجتماعی یا سایر اختلالات شخصیتی یا شرایط سلامت روان.
تجربه سوء استفاده یا بی توجهی در دوران کودکی.
زندگی خانوادگی ناپایدار یا خشونت آمیز در دوران کودکی.
مردان بیش از زنان در معرض خطر ابتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی هستند.
عوارض
عوارض و مشکلات ناشی از اختلال شخصیت ضد اجتماعی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از بروز اختلال شخصیت ضد اجتماعی در افراد در معرض خطر وجود ندارد.
از آنجایی که تصور می شود رفتار ضد اجتماعی ریشه در دوران کودکی دارد، والدین، معلمان و پزشکان اطفال ممکن است
علائم هشدار دهنده اولیه را ببینند.
ممکن است تلاش برای شناسایی افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند، مانند کودکانی که علائم اختلال سلوک را
نشان می‌دهند، و سپس ارائه مداخلات اولیه کمک کند.
جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه : مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،
مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و …
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.
خانم دکتر راحله صادقی متخصص در امور خانواده و سکس تراپی در زمینه مشاوره خانواده و ازدواج
در این راستا می تواند با استفاده از متدهای بسیار کارآمد راهگشای مشکلات شما عزیزان باشد.
اگر به دنبال مشاوره خانواده تلفنی و آنلاین برای ایرانیان خارج از کشور هستید
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم دکتر راحله صادقی در تماس باشید.
اختلال شخصیت وابسته نوعی اختلال شخصیت مضطرب است . این یک وضعیت سلامت روانی است که می تواند
باعث شود فرد برای نیازهای جسمی و عاطفی خود بیش از حد به افراد دیگر وابسته شود.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته اغلب در تصمیم گیری برای خود مشکل دارند و زمانی که تنها هستند احساس
درماندگی می کنند زیرا احساس می کنند در مراقبت از خود ناتوان هستند.
آنها تمایل شدیدی دارند که شخص دیگری در عوض از آنها مراقبت کند.
این مقاله علائم، علل و تشخیص اختلال شخصیت وابسته و همچنین برخی از گزینه‌های درمانی و استراتژی‌های مقابله‌ای
که ممکن است مفید باشد را بررسی می‌کند.
علائم اختلال شخصیت وابسته
به گفته ایمی داراموس ، روانشناس، روانشناس بالینی دارای مجوز و نویسنده کتاب “درک اختلال دوقطبی“، اینها برخی از
علائم اختلال شخصیت وابسته هستند .
هنگام تنهایی ناراحت بودن
داشتن ترس عمده از رها شدن
احساس ناتوانی در انجام مسئولیت
نیاز به مشاوره، اطمینان و حمایت عاطفی زیادی دارد
حتی در تصمیم گیری های معمولی به طور مستقل مشکل دارید، مانند اینکه چه بخورید یا چه بپوشید
وقتی شخص دیگری مسئول است و تصمیم می گیرد راحت تر باشید
حساسیت بیش از حد نسبت به انتقاد یا عدم تایید دیگران
ناتوانی در مخالفت با کسی از ترس از دست دادن تایید آنها
هنگامی که روابط به پایان می رسد، احساس درماندگی و ناامیدی می کنید
عدم تمایل به امتحان هر چیز جدید یا چالش برانگیزی
عدم اعتماد به نفس و داشتن دیدگاه بدبینانه
علائم اختلال شخصیت وابسته معمولا در دوران کودکی یا اوایل بزرگسالی و اغلب قبل از ۳۰ سالگی شروع می شود .
علل اختلال شخصیت وابسته
علل دقیق اختلال شخصیت وابسته ناشناخته است. با این حال، عوامل خاصی می توانند در خطر ابتلا به این
بیماری نقش داشته باشند:
روابط توهین آمیز:
افرادی که در روابط خشونت آمیز بوده اند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به
اختلال شخصیت وابسته باشند.
یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ اشاره می کند که افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در روابط ناسالم که شامل آزار فیزیکی
و خیانت به شریک زندگی می شود، بیشتر باشد.
تجارب دوران کودکی:
تجربه یک بیماری تهدید کننده زندگی در دوران کودکی، نادیده گرفته شدن در کودکی، یا تجربه کودک آزاری – چه فیزیکی،
چه جنسی، چه عاطفی – می تواند در خطر ابتلا به اختلال شخصیت وابسته نقش داشته باشد.
ژنتیک:
عوامل ژنتیکی می توانند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند. داشتن یکی از اعضای خانواده مبتلا به اختلال شخصیت
وابسته یا اختلال اضطرابی دیگر می تواند شانس شما را برای ابتلا به این بیماری افزایش دهد.
دکتر داراموس می‌گوید ویژگی‌های شخصیتی که این وضعیت را مشخص می‌کنند، مانند سازگاری و تحمل کم خطر، اغلب ارثی هستند.
اعمال فرهنگی:
برخی از اعمال اجتماعی، مذهبی و فرهنگی بر اطاعت و تکیه بر قدرت تأکید دارند. با این حال، توجه به این نکته مهم است
که ادب یا انفعال به تنهایی از علائم اختلال شخصیت وابسته نیست.
تشخیص اختلال شخصیت وابسته
اختلال شخصیت وابسته را می توان بر اساس ارزیابی روانشناختی توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی روانی تشخیص داد.
اگر مشکوک هستید که شما یا یکی از عزیزانتان ممکن است این عارضه را داشته باشید،
با یک ارائه دهنده مراقبت های روانی قرار ملاقات بگذارید یا از پزشک مراقبت های اولیه خود بخواهید که ارجاع دهد.
به گفته دکتر داراموس، فرآیند تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
سابقه پزشکی:
ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی از شما سوالاتی در مورد سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی شما می پرسد.
آنها احتمالاً هر دارویی را که مصرف می‌کنید، هر گونه بیماری که در حال حاضر دارید یا در گذشته داشته‌اید، و هر
شرایطی که اعضای خانواده‌تان تجربه کرده‌اند، پوشش می‌دهند.
تست های شخصیت:
تست های شخصیتی وجود دارد که توسط تحقیقات تایید شده است که می تواند در شناسایی
اختلال شخصیت بسیار مفید باشد.
مصاحبه بالینی:
ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما یک مصاحبه بالینی مفصل انجام می دهد که احتمالاً مدت و شدت علائم
شما را پوشش می دهد.
آنها همچنین سعی می کنند افکار، احساسات و انگیزه های شما را درک کنند. در مورد اختلالات شخصیت،
فقط رفتار مهم نیست، بلکه انگیزه آن نیز مهم است، زیرا افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته،
اختلال شخصیت مرزی و اختلال شخصیت خودشیفته همگی می‌توانند نیاز به تحسین و تأیید زیادی
داشته باشند، اما به دلایل کاملاً متفاوت.
آزمایشات دیگر:
ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است نیاز به انجام معاینه فیزیکی یا سایر تست های فیزیکی یا روانی داشته
باشد تا سایر شرایط سلامتی که ممکن است باعث علائم شما شوند را رد کند.
ارزیابی:
بر اساس این عوامل، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ارزیابی می‌کند که آیا علائم شما با معیارهای
اختلال شخصیت وابسته فهرست‌شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) ،
که یک کتابچه راهنمای راهنمای متخصصان مراقبت‌های بهداشتی است، مطابقت دارد یا خیر.
مصرف مواد، افسردگی، افکار خودکشی یا سوء استفاده از عوارضی هستند که ممکن است در کنار اختلال شخصیت
وابسته وجود داشته باشند. برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی مهم است که این شرایط را به طور موازی شناسایی و درمان کنند.
درمان اختلال شخصیت وابسته
در زیر، دکتر داراموس برخی از گزینه های درمانی اختلال شخصیت وابسته را بیان می کند:
درمان فردی:
گزینه های روان درمانی مانند رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) یا رفتار درمانی شناختی (CBT)
می تواند بسیار موثر باشد.
آنها می توانند به شما کمک کنند الگوهای فکری مشکل ساز را با الگوهای سالم تر جایگزین کنید و شما را تشویق کنند
که مستقل تر و متکی به خود باشید.
گروه درمانی:
شرکت در گروه درمانی نیز می تواند مفید باشد، زیرا الگوهای افراد در یک محیط گروهی آشکارتر می شود و
شناسایی و کار روی آنها را آسان تر می کند. همه افراد گروه می توانند از تجربیات، بحث ها و آموخته های مشترک بهره مند شوند.
دارو:
ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است داروهای ضد افسردگی یا ضد اضطراب را تجویز کند،
در صورتی که افسردگی یا اضطراب برای شما نیز تشخیص داده شده باشد.
هدف درمان اختلالات شخصیت این نیست که کسی را به یک فرد کاملاً متفاوت تبدیل کند، بلکه به آنها کمک می‌کند
تا نسخه‌ای سالم‌تر، معتدل‌تر و کمتر افراطی‌تر از آنچه که هستند، شوند.
مقابله با اختلال شخصیت وابسته
اگر با اختلال شخصیت وابسته زندگی می کنید، دکتر داراموس راهبردهایی را به اشتراک می گذارد که می تواند به شما در مقابله با آن کمک کند:
انجام کارها را به تنهایی شروع کنید:
مفید است که به آرامی خود را به چالش بکشید تا کارها را به تنهایی انجام دهید ، از چالش های ساده تر شروع کنید
و به سمت چالش های دشوار بروید.
به عنوان مثال، شما می توانید با رفتن به خرید مواد غذایی به تنهایی شروع کنید و به خوردن یک وعده غذایی
در یک رستوران به تنهایی ادامه دهید.
کمی فعالیت بدنی داشته باشید:
شروع ورزش و فشار دادن به خودتان برای انجام هر روز کمی بیشتر می تواند مفید باشد.
یادگیری اینکه می‌توانید محدودیت‌های جسمی و ذهنی خود را پشت سر بگذارید، می‌تواند به شما کمک کند تا
احساس قوی‌تر و توانمندی بیشتری داشته باشید.
روی مستقل شدن کار کنید:
روابط خود را با عزیزانتان بررسی کنید و راه هایی را که در آن به دیگران وابسته هستید را شناسایی کنید.
شروع به یادگیری مستقل بودن بدون حمایت آنها، یک قدم در یک زمان کنید. سعی کنید هر هفته یا هر ماه یک
وظیفه را به عهده بگیرید که شخص دیگری برای شما انجام می دهد.
یاد بگیرید که به خود اعتماد کنید:
شروع به گوش دادن به افکار، احساسات و غرایز خود کنید. قبل از اینکه در هنگام تصمیم گیری نظرات دیگران
را جویا شوید، در مورد آنها فکر کنید و به احساس خود توجه کنید.
به دل خود اعتماد کنید و به توانایی خود برای مدیریت نتیجه، مهم نیست که چه باشد، ایمان داشته باشید.
نیاز خود به تایید را بررسی کنید:
به خاطر داشته باشید که دوست داشتن تایید و لذت بردن از آن با نیاز به تایید دیگران برای عملکرد بسیار متفاوت است.
اختلال شخصیت وابسته می‌تواند باعث شود که به خاطر تصمیم‌گیری یا تنهایی، اضطراب را تجربه کنید.
زندگی با این می تواند دشوار و ناراحت کننده باشد. با این حال، درمان می تواند به شما کمک کند اعتماد به نفس
و اعتماد بیشتری نسبت به خود داشته باشید، که به نوبه خود می تواند به شما کمک کند مستقل تر و خودکفا شوید.
جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه : مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،
مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و …
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.
خانم دکتر راحله صادقی متخصص در امور خانواده و سکس تراپی در زمینه مشاوره خانواده و ازدواج
در این راستا می تواند با استفاده از متدهای بسیار کارآمد راهگشای مشکلات شما عزیزان باشد.
اگر به دنبال مشاوره خانواده تلفنی و آنلاین برای ایرانیان خارج از کشور هستید
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم دکتر راحله صادقی در تماس باشید.
چگونه می خواهم با بچه هایم در مورد خودکشی صحبت کنم
خودکشیموضوع بسیار پیچیده ای است و صحبت کردن در مورد آن به خصوص با فرزندانمان دشوار است.
با این حال، مهم است که از آن اجتناب نکنید، زیرا وقتی کودکان با سؤالات بی پاسخ می مانند، آنها به دنبال این
پاسخ ها در جای دیگری و گاهی اوقات در مکان های اشتباه می گردند.
اگر کسی آن را توضیح ندهد، کودکان نیز احتمالاً احساسات خود را در خود فرو می‌برند و تفسیرهای خود را از آنچه
اتفاق افتاده است ارائه می‌کنند.
بنابراین، من می خواهم آماده، مایل و قادر باشم تا در صورت نیاز به موضوع با فرزندانم بپردازم.
به عنوان مثال، در شرایط ناگوار یا در صورت مشاهده یا شنیدن خودکشی در رسانه ها.
نزدیک شدن به موضوع به سن فرزندان من و توانایی آنها در درک مفهوم بستگی دارد.
در سن ۸ سالگی، کودکان به طور کلی می توانند ماندگاری مرگ را درک کنند. آنها می دانند که وقتی کسی از دنیا می رود،
دیگر زنده نمی شود.
در سنین ۹ تا ۱۲ سالگی، کودکان این توانایی را پیدا می کنند که بگویند آیا یک بزرگسال حقیقت را به عنوان راهی
برای محافظت از آنها پنهان می کند یا خیر.
همچنین در این سن است که کودکان آنچه را که از بزرگسالان شنیده اند و آنچه در رسانه ها دیده اند با همسالان خود
به اشتراک می گذارند.
از تعریف خودکشی و توضیح اینکه چرا یک نفر جان خود را می گیرد، این است که چگونه می خواهم این
موضوع را با فرزندانم مطرح کنم.
تأمل در افکار و احساساتم
اولین کاری که انجام خواهم داد این است که افکار و احساسات خود را در مورد خودکشی کشف کنم. قبل از صحبت با
فرزندانم، باید در مورد ارزش ها، اعتقادات و چگونگی شرطی شدنم شفافیت داشته باشم.
از نظر فرهنگی، من با این باور بزرگ شدم که وقتی کسی تصمیم می گیرد به زندگی خود پایان دهد، نباید در مورد
آن صحبت کرد. ابرهای شرم بر عزیزانشان. سکوت و راز فضا را پر کرده است.
شایعات و حدس و گمان بیداد می کنند اما زمینه و آگاهی نادیده گرفته می شود. بنابراین، می‌دانم که طرح موضوع
دشوار خواهد بود، زیرا باید خودم را از آن باورهای ناسالم گذشته منصرف کنم.
خانم دکتر راحله صادقی متخصص در امور خانواده و سکس تراپی در زمینه مشاوره خانواده و ازدواج در این راستا می تواند با استفاده از متدهای بسیار کارآمد راهگشای مشکلات شما عزیزان باشد.
اگر به دنبال مشاوره خانواده تلفنی و آنلاین برای ایرانیان خارج از کشور هستید
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم دکتر راحله صادقی در تماس باشید.
از نظر فرهنگی، من با این باور بزرگ شدم که وقتی کسی تصمیم می گیرد به زندگی خود پایان دهد، نباید در مورد آن صحبت کرد.
به خودم یادآوری می‌کنم که نمی‌خواهم فرزندانم به این شکل بزرگ شوند، به‌ویژه با توجه به تجربه شخصی من
در مورد آسیب رساندن به خود و مبارزه با افسردگی.
صحبت کردن با فرزندانم در مورد خودکشی می تواند به جلوگیری از اطلاعات نادرست کمک کند و محیطی را ایجاد کند
که در آن از صحبت کردن در مورد آن و پرسیدن سوال احساس امنیت کنند.
من می خواهم بزرگسال مورد اعتمادی باشم که آنها ابتدا برای اطلاعات مناسب به سراغش می روند.
مستقیم، صادق و بدون قضاوت باشید
من قصد دارم تا حد امکان ساده باشم. به عنوان مثال، من برخی از سوالات رایج را پیش بینی می کنم.
وقتی کسی می میرد یعنی چه؟
وقتی دخترم ۴ ساله بود، همسایه پدر و مادرم که مردی مسن بود، در حالی که او پیش آنها بود فوت کرد. از پنجره دید
که پزشکی قانونی آمد و جسد را برد.
باید به او توضیح می دادم که وقتی کسی می میرد، دیگر زنده نیست.
هر موجود زنده ای در نهایت خواهد مرد. آنها نمی توانند برگردند.
آنها خواب نیستند و بیدار نمی شوند. بدن آنها از کار افتاده است و دیگر نیازی به خوردن، نوشیدن یا نفس کشیدن ندارند.
همسو بودن در مورد مرگ، صحبت در مورد خودکشی را آسان تر می کند.
خودکشی چیست؟
وقتی فرزندانم کوچک هستند، از کلمات، مفاهیم و توضیحات ساده برای تعریف خودکشی استفاده می کنم.
به عنوان مثال، ممکن است بگویم: «خودکشی زمانی است که فردی کاملاً ناامید باشد که اوضاع بهتر شود و تصمیم بگیرد
به زندگی خود پایان دهد.»
اگر بپرسند که آیا کسی بر اثر خودکشی مرده است، حقیقت را به آنها خواهم گفت.
من دروغ نمی گویم و از جملات نادرست و مبهم مانند «رفتم به جای بهتر»، «برای همیشه می خوابم»،
«دیگر درد نمی گیرم» یا «با فرشتگان» استفاده نمی کنم.
این فقط باعث سردرگمی می شود زیرا فرزندان من می توانند احساس کنند که اتفاق وحشتناکی رخ داده است.
پوشاندن آن باعث می شود کمتر قابل اعتماد به نظر برسم.
ممکن است آنها را وادار کند که به دنبال اطلاعات از جایی یا شخص دیگری باشند که قابل اعتماد نیستند.
چرا کسی می خواهد به زندگی خود پایان دهد؟
من توضیح بیشتری نمی دهم، نظر یا قضاوت خود را در مورد چرایی این اتفاق بیان نمی کنم.
به عنوان مثال، من از استفاده از زبانی که حاکی از آن است که آنها برای انتخاب راه آسان خودخواه یا
ترسو بوده اند، اجتناب می کنم.
پایبندی به حقایق به آنها اطلاعات درستی می دهد و به آنها اجازه می دهد که مستقلاً در مورد آن فکر کنند.
من در مورد زندگی آن شخص فرضی نمی کنم.
من به سادگی می گویم که وقتی فردی بر اثر خودکشی می میرد، دردهای روحی، روحی و جسمی زیادی داشت.
آنها برای مدت طولانی احساس گیر افتادن می کردند. تنها راهی که آنها فکر می کردند می تواند به احساسشان
پایان دهد این بود که زندگی را متوقف کنند. آنها فکر نمی کردند کسی بتواند به آنها کمک کند.
تاکید بر این مهم است که وقتی فردی بر اثر خودکشی می میرد، تقصیر کسی نیست.
مکالمه را باز نگه دارید
مهمترین چیز این است که اطمینان حاصل شود که گفت و گوی مستمری در این مورد وجود دارد.
همانطور که فرزندانم بزرگ می شوند و وارد سال های نوجوانی می شوند، مطمئن هستم که آنها فردی را
می شناسند که با سلامت روان خود دست و پنجه نرم می کند و ممکن است آنها را نیز تجربه کنند.
من نمی ترسم از آنها بپرسم که آیا کسی را می شناسند که افکار خودکشی داشته باشد یا آنها خودشان این افکار را داشته اند.
این کاری بود که والدینم هرگز انجام ندادند.
امیدوارم با گذشت زمان، آنقدر با آنها اعتماد کرده باشم که از اشتراک گذاری این افکار با من احساس امنیت کنند.
برای من بسیار مهم است که تأکید کنم برای آنها اینجا هستم و همیشه در دسترس برای گوش دادن و
حمایت بی قید و شرط آنها هستم.
جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه : مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،
مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و …
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.
خانم دکتر راحله صادقی متخصص در امور خانواده و سکس تراپی در زمینه مشاوره خانواده و ازدواج
در این راستا می تواند با استفاده از متدهای بسیار کارآمد راهگشای مشکلات شما عزیزان باشد.
اگر به دنبال مشاوره خانواده تلفنی و آنلاین برای ایرانیان خارج از کشور هستید
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم دکتر راحله صادقی در تماس باشید.
تعریف تنهایی یک احساس جهانی انسانی است که برای هر فردی هم پیچیده و هم منحصر به فرد است. از آنجایی که هیچ علت
مشترک واحدی ندارد، پیشگیری و درمان این وضعیت ذهنی بالقوه مضر می تواند به طور چشمگیری متفاوت باشد.
به عنوان مثال، یک کودک تنها که در مدرسه برای دوست یابی تلاش می کند، نیازهای متفاوتی نسبت
به یک سالمند تنها که همسرش اخیراً فوت کرده است، دارد.
در این مقاله منظور ما از اصطلاح «تنها» و همچنین علل مختلف، پیامدهای سلامتی، علائم و درمان‌های بالقوه برای
تنهایی مورد بحث قرار می‌گیرد.
تعریف تنهایی
در حالی که تعاریف رایج از تنهایی آن را به عنوان حالت تنهایی یا تنها بودن توصیف می کنند، تعریف تنهایی در واقع یک حالت ذهنی است.
تنهایی باعث می شود افراد احساس پوچی، تنهایی و ناخواسته کنند. افرادی که تنها هستند اغلب هوس تماس انسانی دارند،
اما وضعیت روحی آنها برقراری ارتباط با افراد دیگر را دشوارتر می کند.
محققان پیشنهاد می کنند که تنهایی با انزوای اجتماعی، مهارت های اجتماعی ضعیف، درون گرایی و افسردگی مرتبط است.
به گفته بسیاری از کارشناسان، تنهایی لزوما تنها بودن نیست. در عوض، اگر احساس تنهایی و انزوا می کنید، این
همان چیزی است که تنهایی در وضعیت ذهنی شما نقش می بندد.
به عنوان مثال، یک دانشجوی سال اول ممکن است علیرغم احاطه شدن توسط هم اتاقی ها و سایر همسالان،
احساس تنهایی کند.
سربازی که کار نظامی خود را آغاز می کند ممکن است پس از اعزام به یک کشور خارجی احساس تنهایی کند،
علیرغم اینکه دائماً توسط سایر اعضای نیرو محاصره شده است.
تعریف تنهایی در مقابل تنهایی
در حالی که تحقیقات به وضوح نشان می دهد که تنهایی و انزوا هم برای سلامت روانی و هم برای سلامت جسمی
مضر است، تنها بودن با تنها بودن یکسان نیست.
در واقع، تنهایی در واقع تعدادی فواید مهم برای سلامت روان دارد، از جمله اینکه به افراد اجازه می دهد تمرکز و شارژ بهتری داشته باشند.
احساس تنهایی با وجود تمایل به ارتباطات اجتماعی با احساس انزوا مشخص می شود.
اغلب به عنوان جدایی غیرارادی، طرد یا رها شدن توسط افراد دیگر تلقی می شود.
از سوی دیگر، تنهایی اختیاری است. افرادی که از گذراندن وقت به تنهایی لذت می‌برند، همچنان روابط اجتماعی
مثبتی را حفظ می‌کنند که در صورت تمایل به برقراری ارتباط، می‌توانند به آن بازگردند.
آنها هنوز با دیگران وقت می گذرانند، اما این تعاملات با دوره های زمانی تنهایی متعادل می شود.
خلاصه تعریف تنهایی
تنهایی حالتی از ذهن است که با تمایل به تماس انسانی اما احساس تنهایی مرتبط است. افراد می توانند تنها باشند
و احساس تنهایی نکنند، یا می توانند با مردم تماس داشته باشند و همچنان احساس انزوا را تجربه کنند.
علل تنهایی
عوامل مؤثر در تنهایی شامل متغیرهای موقعیتی مانند انزوای فیزیکی، نقل مکان به مکان جدید و طلاق است.
مرگ یک فرد مهم در زندگی یک فرد نیز می تواند منجر به احساس تنهایی شود.
علاوه بر این، می تواند نشانه یک اختلال روانی مانند افسردگی باشد. افسردگی اغلب باعث کناره گیری افراد از نظر اجتماعی
می شود که می تواند منجر به انزوا شود.
تحقیقات همچنین نشان می دهد که تنهایی می تواند عاملی باشد که به علائم افسردگی کمک می کند.
تنهایی را می توان به عوامل درونی مانند عزت نفس پایین نیز نسبت داد . افرادی که به خود اعتماد ندارند اغلب
بر این باورند که ارزش توجه یا توجه دیگران را ندارند، که می تواند منجر به انزوا و تنهایی مزمن شود.
عوامل شخصیتی نیز ممکن است نقش داشته باشند. برای مثال، افراد درونگرا ممکن است کمتر تمایل به پرورش و
جستجوی ارتباطات اجتماعی داشته باشند، که می تواند به احساس انزوا و تنهایی کمک کند.
خطرات سلامتی مرتبط با تنهایی
تنهایی طیف وسیعی از اثرات منفی بر سلامت جسمی و روانی دارد ، از جمله :
اینها تنها زمینه هایی نیستند که تنهایی در آنها تاثیر خود را می گذارد. به عنوان مثال، بزرگسالان تنها نسبت به افرادی
که تنها نیستند کمتر ورزش می کنند.
رژیم غذایی آنها چربی بیشتری دارد، خواب آنها بازده کمتری دارد و خستگی بیشتری در طول روز گزارش می کنند.
تنهایی همچنین تنظیم فرآیندهای سلولی در اعماق بدن را مختل می کند و افراد تنها را مستعد پیری زودرس می کند.
آنچه تحقیقات در مورد تنهایی نشان می دهد
افرادی که کمتر احساس تنهایی می کنند بیشتر متاهل هستند، درآمد بالاتری دارند و وضعیت تحصیلی بالاتری دارند.
سطوح بالای تنهایی با علائم سلامت جسمانی، زندگی تنها، شبکه های اجتماعی کوچک و روابط اجتماعی با کیفیت پایین همراه است.
به دوستان خود برای مبارزه با تنهایی کمک کنید
آمارها حاکی از آن است که تنهایی به ویژه در نسل های جوان به طور فزاینده ای رایج می شود. بر اساس
یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۹، ۲۵ درصد از بزرگسالان بین ۱۸ تا ۲۷ سال گزارش دادند که هیچ دوست صمیمی ندارند،
در حالی که ۲۲ درصد گزارش کردند که اصلاً دوستی ندارند.
ظهور اینترنت و از قضا، رسانه های اجتماعی تا حدی مقصر هستند.
کارشناسان معتقدند که این کمیت تعامل اجتماعی نیست که با تنهایی مبارزه می کند، بلکه کیفیت است.
داشتن چند دوست صمیمی برای دفع تنهایی و کاهش پیامدهای منفی سلامت مرتبط با این حالت ذهنی کافی است.
تحقیقات نشان می‌دهد که تجربه تماس واقعی با دوستان به تقویت حس خوب در افراد کمک می‌کند.
تنهایی می تواند مسری باشد
یک مطالعه نشان می دهد که تنهایی ممکن است در واقع مسری باشد. تحقیقات نشان داده است که افراد غیر
تنها که وقت خود را با افراد تنها می گذرانند، بیشتر در معرض احساس تنهایی هستند.
نکاتی برای پیشگیری و غلبه بر تنهایی
می توان بر تنهایی غلبه کرد. برای ایجاد تغییر نیازمند تلاشی آگاهانه است. در درازمدت، ایجاد تغییر می‌تواند
شما را شادتر، سالم‌تر کند و به شما این امکان را بدهد که بر دیگران اطرافتان تأثیر مثبتی بگذارید.
در اینجا چند راه برای جلوگیری از تنهایی آورده شده است:
خدمات اجتماعی یا فعالیت دیگری را که از آن لذت می برید در نظر بگیرید . این موقعیت ها فرصت های خوبی برای
ملاقات با مردم و ایجاد دوستی ها و تعاملات اجتماعی جدید ایجاد می کند.
انتظار بهترین ها را داشته باشید . افراد تنها اغلب انتظار طرد شدن را دارند، بنابراین در عوض سعی کنید
در روابط اجتماعی خود بر افکار و نگرش های مثبت تمرکز کنید.
بر توسعه روابط با کیفیت تمرکز کنید. به دنبال افرادی باشید که نگرش ها، علایق و ارزش های مشابهی با شما دارند.
بدانید که تنهایی نشانه این است که چیزی باید تغییر کند. انتظار نداشته باشید همه چیز یک شبه تغییر کند،
اما می توانید اقداماتی را شروع کنید که به کاهش احساس تنهایی شما کمک می کند و ارتباطاتی ایجاد می کند که از رفاه شما حمایت می کند.
خانم دکتر راحله صادقی متخصص در امور خانواده و سکس تراپی در زمینه مشاوره خانواده و ازدواج در این راستا می تواند با استفاده از متدهای بسیار کارآمد راهگشای مشکلات شما عزیزان باشد.
اگر به دنبال مشاوره خانواده تلفنی و آنلاین برای ایرانیان خارج از کشور هستید
می توانید از طریقلینک تماس با ماو یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳با خانم دکتر راحله صادقی در تماس باشید.
اثرات تنهایی را در زندگی خود درک کنید . تنهایی عواقب جسمی و روحی دارد. اگر متوجه شدید که
برخی از این علائم بر احساس شما تأثیر می گذارد، تلاش آگاهانه ای برای مبارزه با آنها انجام دهید.
یک رابطه فعلی را تقویت کنید. ایجاد ارتباطات جدید مهم است، اما بهبود روابط موجود شما نیز می تواند راهی
عالی برای مبارزه با تنهایی باشد. سعی کنید با یکی از دوستان یا اعضای خانواده که مدتی است با او صحبت کرده اید تماس بگیرید.
با کسی که بتوانید به او اعتماد کنید صحبت کنید . تماس گرفتن با کسی در زندگی تان برای صحبت در مورد احساسی که دارید مهم است.
این می‌تواند فردی باشد که می‌شناسید مانند یکی از اعضای خانواده، اما ممکن است با پزشک یا درمانگر خود صحبت کنید.
درمان آنلاین می تواند یک گزینه عالی باشد زیرا به شما امکان می دهد هر زمان که برای شما مناسب است با یک درمانگر تماس بگیرید.
خلاصه تعریف تنهایی
تنهایی باعث می شود افراد احساس انزوا و جدایی از دیگران کنند. این حالت پیچیده ای از ذهن است که می تواند
ناشی از تغییرات زندگی، شرایط سلامت روان، عزت نفس ضعیف و ویژگی های شخصیتی باشد.
تنهایی همچنین می تواند عواقب جدی برای سلامتی از جمله کاهش سلامت روانی و مشکلات جسمی داشته باشد.
تنهایی می تواند تأثیر جدی بر سلامتی شما داشته باشد، بنابراین مهم است که بتوانید علائمی را که نشان می دهد
احساس تنهایی می کنید تشخیص دهید. همچنین مهم است که به یاد داشته باشید که تنها بودن با تنها بودن یکسان نیست.
اگر تنهایی بر رفاه شما تأثیر می گذارد، کارهایی وجود دارد که می توانید انجام دهید که می تواند به شما در ایجاد
ارتباطات جدید و یافتن حمایت اجتماعی مورد نیاز کمک کند.
روی ایجاد ارتباطات جدید کار کنید و مدتی را صرف صحبت با افراد زندگی خود کنید. اگر هنوز در حال مبارزه هستید،
درمان را در نظر بگیرید. هر کاری که انتخاب می کنید، فقط به یاد داشته باشید که افرادی هستند که می توانند کمک کنند.
جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه : مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،
مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و …
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.
خانم دکتر راحله صادقی متخصص در امور خانواده و سکس تراپی در زمینه مشاوره خانواده و ازدواج
در این راستا می تواند با استفاده از متدهای بسیار کارآمد راهگشای مشکلات شما عزیزان باشد.
اگر به دنبال مشاوره خانواده تلفنی و آنلاین برای ایرانیان خارج از کشور هستید
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم دکتر راحله صادقی در تماس باشید.
برخی از محققان حافظه را به فرآیندی تقسیم می کنند که شامل پنج مرحله حافظه اصلی است: رمزگذاری، ذخیره سازی، یادآوری، بازیابی و فراموش کردن.
هر مرحله می تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار گیرد، که می تواند بر میزان به خاطر سپردن اطلاعات تأثیر بگذارد.
در زیر، اجازه دهید نگاهی دقیق تر به هر یک از مراحل حافظه داشته باشیم.
مرحله ۱: رمزگذاری
رمزگذاری اولین مرحله حافظه است و به فرآیند تبدیل اطلاعات به فرمتی که بتوان در حافظه ما ذخیره کرد اشاره دارد :
رمزگذاری زمانی اتفاق می افتد که به اطلاعات توجه کنیم. برای مثال، اگر می‌خواهید فهرستی از مواد غذایی
را به خاطر بسپارید، باید به موارد موجود در لیست توجه کنید تا آنها را در حافظه خود رمزگذاری کنید.
اطلاعات در قالبی رمزگذاری می شوند که می تواند در حافظه ما ذخیره شود.
به عنوان مثال، وقتی یک کلمه جدید را می بینیم، اغلب با گفتن کلمه با صدای بلند یا نوشتن آن، آن را رمزگذاری می کنیم.
رمزگذاری به ما این امکان را می دهد که در زمان بعدی به اطلاعات دسترسی پیدا کنیم.
به عنوان مثال، اگر فهرستی از خواربار را رمزگذاری کنید، می‌توانید در صورت نیاز آن اطلاعات را بازیابی کنید.
فرآیند رمزگذاری می تواند تحت تأثیر عوامل خارجی مانند استرس یا خستگی باشد. برای مثال، اگر می‌خواهید فهرستی
از مواد غذایی را رمزگذاری کنید، اما استرس دارید، ممکن است در به خاطر سپردن اقلام موجود در لیست
مشکل داشته باشید.
رمزگذاری یک مرحله ضروری در شکل گیری خاطرات بلند مدت است. برای مثال، اگر می‌خواهید فهرستی از مواد غذایی
را بیش از چند دقیقه به خاطر بسپارید، باید آن اطلاعات را در حافظه بلندمدت خود رمزگذاری کنید .
مرحله ۲: ذخیره سازی
ذخیره سازی به فرآیند نگهداری اطلاعات در حافظه ما اشاره دارد تا بتوانیم بعداً به آنها دسترسی پیدا کنیم.
وقتی اطلاعات را در حافظه خود ذخیره می کنیم، اساساً در حال ایجاد یک بازنمایی ذهنی از آن اطلاعات هستیم.
این بازنمایی ذهنی می تواند به صورت تصویر، صدا یا احساس باشد.
دو نوع ذخیره سازی مرحله حافظه وجود دارد: حافظه کوتاه مدت (STM) و حافظه بلند مدت (LTM) این دو نوع ذخیره سازی اهداف متفاوتی دارند.
STM جایی است که اطلاعات فقط برای مدت کوتاهی ذخیره می شود. برای مثال، اگر می‌خواهید شماره تلفنی
را به خاطر بسپارید، فقط می‌توانید آن اطلاعات را برای مدت کوتاهی قبل از فراموش شدن در STM خود نگه دارید.
LTM جایی است که اطلاعات برای مدت زمان طولانی تری ذخیره می شود. برای مثال، اگر یک دستور غذا را در LTM خود
رمزگذاری کنید، می توانید آن اطلاعات را هفته ها یا حتی ماه ها بعد بازیابی کنید.
ظرفیت STM محدود است، اما ظرفیت LTM تقریبا نامحدود است.
برای مثال، اگر آن اطلاعات را در STM خود ذخیره کنید، فقط می توانید چند مورد را از لیست مواد غذایی به خاطر بسپارید،
اما می توانید تعداد نامحدودی از اقلام را در LTM خود ذخیره کنید.
اطلاعات را می توان از STM به LTM منتقل کرد، اما این فرآیند همیشه کامل نیست.
برای مثال، ممکن است سعی کنید با تکرار اقلام برای خود فهرستی از خواربار را به خاطر بسپارید، اما همچنان ممکن است
برخی از موارد موجود در لیست را فراموش کنید.
مرحله ۳: یادآوری
یادآوری به فرآیند بازیابی اطلاعات از حافظه ما اشاره دارد. برای به یاد آوردن اطلاعات از حافظه خود، ابتدا باید آن اطلاعات را
رمزگذاری کرده و در حافظه خود ذخیره کرده باشیم.
یادآوری فرآیند بازیابی اطلاعات از حافظه های ذخیره شده ما است. وقتی اطلاعاتی را به خاطر می آوریم، رویدادی را که
در ابتدا در سیستم حافظه ما رمزگذاری شده بود، دوباره تجربه می کنیم.
دو نوع فراخوان وجود دارد: فراخوان رایگان و یادآوری نشانه ای.
یادآوری رایگان زمانی است که ما اطلاعات را بدون هیچ نشانه یا درخواستی به خاطر می سپاریم. یادآوری نشانه‌ای زمانی
است که ما اطلاعات را با کمک نشانه‌ها یا اعلان‌ها به خاطر می‌سپاریم.
یادآوری می تواند تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله خلق و خو یا وضعیت عاطفی فرد قرار گیرد.
مرحله ۴: بازیابی
بازیابی شبیه به یادآوری است: بازیابی فرآیند جستجوی فعال اطلاعات در حافظه های ما است، در حالی که یادآوری فرآیند
به خاطر سپردن غیرفعال اطلاعات است.
بازیابی فرآیند دستیابی به اطلاعات از حافظه ما است. برای مثال، اگر می‌خواهید نام شخصی را که در یک مهمانی ملاقات
کرده‌اید به خاطر بسپارید، باید آن اطلاعات را از حافظه خود بازیابی کنید.
ما اغلب از نشانه های بازیابی برای کمک به یافتن اطلاعات مورد نظر خود استفاده می کنیم.
برای مثال، اگر می‌خواهید نام شخصی را که در یک مهمانی ملاقات کرده‌اید به خاطر بسپارید، ممکن است از جنبه
منحصربه‌فردی از ظاهر او استفاده کنید.
بازیابی می تواند تحت تأثیر عواملی مانند نگرانی، استرس یا خستگی باشد.
برای مثال، اگر می‌خواهید نام شخصی را که در یک مهمانی ملاقات کرده‌اید، به خاطر بسپارید، اما استرس دارید، ممکن
است در بازیابی آن اطلاعات مشکل داشته باشید.
فرآیند بازیابی اغلب با توجه آغاز می شود. اگر به چیزی توجه نکنیم، کمتر آن را از حافظه خود بازیابی می کنیم.
بازیابی گامی ضروری در شکل گیری خاطرات بلند مدت است.
مرحله ۵: فراموشی
فراموشی به عدم توانایی در بازیابی اطلاعات از حافظه اشاره دارد. دلایل متعددی وجود دارد که ممکن است چیزی
را فراموش کنیم، از جمله شکست در رمزگذاری کافی اطلاعات در وهله اول یا مشکلات با انگیزه عاطفی در بازیابی
اطلاعات در زمانی که به آن نیاز داریم.
فراموشی فرآیند از دست دادن اطلاعات از حافظه ما است. برای مثال، اگر نام شخصی را که در یک مهمانی ملاقات
کرده اید فراموش کنید، آن اطلاعات را از حافظه خود از دست داده اید.
دلایل زیادی وجود دارد که چرا ممکن است چیزی را فراموش کنیم. برای مثال، ممکن است نام شخصی را که در یک
مهمانی ملاقات کردیم، فراموش کنیم، زیرا در آن زمان به آن توجه نکرده بودیم.
دو نوع اصلی فراموشی وجود دارد: تداخل عطف به ماسبق و مداخله پیشگیرانه. تداخل عطف به ماسبق زمانی است
که اطلاعات جدید در توانایی ما برای به خاطر سپردن اطلاعات قدیمی اختلال ایجاد می کند. تداخل فعال زمانی است
که اطلاعات قدیمی در توانایی ما برای به خاطر سپردن اطلاعات جدید اختلال ایجاد می کند.
فراموشی بخشی طبیعی از حافظه است. لزوماً نشانه ای از یک مشکل نیست.
به طور کلی، حافظه یک فرآیند پیچیده است که شامل چندین مرحله مختلف است. با درک نحوه عملکرد هر مرحله،
می توانید بهتر درک کنید که حافظه ما به طور کلی چگونه کار می کند.
جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه : مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،
مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و …
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.
خانم دکتر راحله صادقی متخصص در امور خانواده و سکس تراپی در زمینه مشاوره خانواده و ازدواج
در این راستا می تواند با استفاده از متدهای بسیار کارآمد راهگشای مشکلات شما عزیزان باشد.
اگر به دنبال مشاوره خانواده تلفنی و آنلاین برای ایرانیان خارج از کشور هستید
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم دکتر راحله صادقی در تماس باشید.
تحقیقات نشان می دهد که ممکن است یک عامل ژنتیکی در خودکشی وجود داشته باشد.
با این حال، محققان مطمئن نیستند که ژنتیک چقدر بر رفتار خودکشی تأثیر می گذارد.
این مقاله به بررسی آخرین پیشرفت های علمی در مورد چگونگی تأثیر ژنتیک بر رفتار خودکشی می پردازد.
آمار خودکشی
خودکشی یک وضعیت رایج جهانی است. هر سال حدود ۱.۵ میلیون نفر در سراسر جهان دست به خودکشی می زنند.
برخی مطالعات تخمین می زنند که ۱.۴ درصد از کل مرگ و میرها به دلیل خودکشی است.
حتی با چندین دهه تحقیق، دانشمندان ممکن است هرگز واقعاً رفتار خودکشی و علل آن را درک نکنند درک نکنند .
اگر افکار خودکشی را تجربه کرده اید، ممکن است بدانید که تنها نیستید. تجربه افکار خودکشی هنگام زندگی
در موقعیت‌های پر استرس یا شرایط روانی مانند افسردگی غیرمعمول نیست .
در سال ۲۰۱۷، خودکشی دومین علت مرگ در افراد بین ۱۰ تا ۳۴ سال و سومین علت مرگ در افراد بین ۳۵ تا ۴۴ سال بود.
برخی تحقیقات نشان می دهد که حدود ۹۰ درصد از افرادی که به رفتار خودکشی ممکن است
نوعی اختلال روانی در طول زمانی که آنها اقدام به خودکشی کردند، داشته باشد.
خطر خودکشی: آیا مولفه ژنتیکی وجود دارد؟
در حالی که کاملاً مشخص نیست که ژنتیک در خودکشی نقش دارد، برخی شواهد علمی نشان می دهد که ممکن است
ارتباطی وجود داشته باشد.
ژنتیک ممکن است خطر خودکشی شما را افزایش دهد
شرایط سلامت روان مانند افسردگی، اختلال اضطراب، اختلال مصرف الکل و PTSD (در میان بسیاری از اختلالات دیگر)
با افزایش خطر خودکشی مرتبط است. سابقه خانوادگی چنین شرایطی می تواند خطر ابتلا به رفتار خودکشی را افزایش دهد.
ضروری است به خاطر داشته باشید که داشتن سابقه خانوادگی این شرایط به طور خودکار به این
معنی نیست که شما نشانه هایی از رفتار خودکشی را نشان می دهید.
این فقط به این معنی است که شما در معرض خطر بالاتری نسبت به افراد عادی هستید.
اگر عزیز شما در اثر خودکشی بمیرد، ممکن است خطر شما افزایش یابد
برای افرادی که سابقه خانوادگی خودکشی دارند، زندگی در رنج از دست دادن شخصی در اثر خودکشی می تواند
منجر به افسردگی شود و خطر خودکشی را بیشتر افزایش دهد .
علاوه بر این، لایه ننگ و شرم مرتبط با خودکشی می تواند منجر به دردهای عاطفی بیشتر شود.
فرزندان والدین مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است افکار خودکشی را تجربه کنند
یک مطالعه در سال ۲۰۱۱ خطر خودکشی را در کودکان والدین مبتلا به اختلال دوقطبی بررسی کرد
(والدین رفتار یا افکار خودکشی از خود نشان دادند) و محققان دریافتند که اگر آن کودکان در معرض خطر خودکشی
نیز قرار گرفته باشند، این کودکان حداقل ۳۳ درصد افزایش افکار خودکشی داشتند. نوعی سختی یا تروما
دوقلوها و خودکشی ژنتیکی
همچنین مطالعات دوقلوهای متعددی برای تایید ارتباط بین خودکشی و ژنتیک انجام شده است.
در یک مطالعه در سال ۲۰۰۶ در مورد میزان افکار و رفتارهای خودکشی در بین نوجوانان دوقلو در ایالات متحده،
محققان میزان بیشتری از وقوع خودکشی را در بین دوقلوهای همسان در مقایسه با دوقلوهای غیر همسان دریافتند.
سایر عوامل خطر خودکشی ژنتیکی
در متن زیر عوامل دیگری وجود دارد که خطر خودکشی را افزایش می دهد.
عوامل محیطی می توانند به خودکشی کمک کنند.
عوامل محیطی می تواند منجر به افزایش خطر خودکشی شود. عوامل محیطی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
مشکلات مالی
مسائل مربوط به رابطه
دسترسی به مواد یا سلاح هایی که کشنده هستند
عدم دسترسی به مراقبت های روانی
لطفاً توجه داشته باشید که اینها تنها عوامل محیطی نیستند که خطر خودکشی را افزایش می دهند.
داروها ممکن است بر خطر خودکشی تأثیر بگذارند
برای کسانی که اختلالات روانی را تجربه می کنند، دارو اغلب می تواند به کاهش علائم کمک کند.
با این حال، قبل از تجویز دارو، پزشک مزایا و معایب مصرف دارو را به دقت بررسی می کند.
در حالی که داروهای ضد افسردگی ممکن است خطر خودکشی را در کودکان و نوجوانان افزایش دهند،
درمان نکردن افسردگی با داروهای ضد افسردگی نیز ممکن است این خطر را تا حد بیشتری افزایش دهد.
داروهای خواب آور نیز ممکن است خطر خودکشی را افزایش دهند.
علاوه بر این، برخی از داروها مانند لیتیوم، کلوزاپین و کتامین. حتی اگر ممکن است داروهای ضدافسردگی منجر
به افزایش خطر خودکشی شوند، در سطح جمعیت نشان داده شده است که
داروهای ضد افسردگی خطر خودکشی را کاهش می دهند. داروهای ضد افسردگی می توانند خطر خودکشی را کاهش دهند.
مهم است که به یاد داشته باشید که واکنش هر فرد به دارو متفاوت است. بنابراین ممکن است یک دارو برای شما
مفید باشد و برای شخص دیگری مفید نباشد. پس از تجویز دارو، گزارش هر گونه عوارض جانبی یا افکار خودکشی
در حین مصرف دارو بسیار مهم است. ممکن است مجبور شوید داروی دیگری را تغییر دهید یا دوز متفاوتی مصرف کنید.
مصرف مواد و خطر خودکشی ژنتیکی
در یک مطالعه کوچک، محققان دریافتند که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی که دارای اختلال مصرف مواد نیز بودند،
در مقایسه با افراد مبتلا به اختلال دوقطبی که اختلال مصرف مواد نداشتند، ۳۹.۵ درصد در معرض خطر اقدام
به خودکشی بودند (این گروه دارای ۲۳.۸ درصد نرخ بود. اقدام به خودکشی).
آیا ژن های خاص می توانند خطر خودکشی را افزایش دهند؟
در یک مطالعه بزرگ در سال ۲۰۲۰ که شامل مطالعه نمونه‌های DNA از بیش از ۱۴۰۰۰ نفر بود، محققان حدود
۲۲ ژن را شناسایی کردند که می‌تواند خطر خودکشی را در افرادی که حامل آنها هستند افزایش دهد.
البته این ژن ها می توانند به کودکان و سایر بستگان نیز منتقل شوند. محققان تاکید کردند که ژنتیک تنها یکی
از عوامل متعددی است که ممکن است فرد را در معرض خطر خودکشی قرار دهد. آنها دریافتند افرادی که به دلیل خودکشی
جان خود را از دست داده اند نیز استعداد ژنتیکی برای بیماری هایی مانند افسردگی و اسکیزوفرنی دارند.
در معرض خطر بودن به این معنی نیست که خودکشی اجتناب ناپذیر است
مهم است به یاد داشته باشید که اگر خطر خودکشی بالاتری دارید، تضمینی برای نشان دادن رفتار خودکشی نیست. برخی از عوامل محافظتی وجود دارد که می تواند به جلوگیری از خودکشی کمک کند مانند:
یادگیری مهارت های مقابله ای سالم
شناسایی دلایل زندگی
دریافت حمایت عاطفی از عزیزان
احساس ارتباط با عزیزان و جامعه شما
پیوندهای فرهنگی قوی
اگر شما یا شخصی که می شناسید رفتار یا افکار خودکشی از خود نشان می دهد، کمک گرفتن در اسرع وقت
از او بسیار مهم است. اگرچه شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد می‌توانید از نظر ژنتیکی مستعد
افکار و رفتارهای خودکشی باشید، می‌توانید با درمان و حمایت مناسب ، خطر درگیر شدن در رفتارهای خودکشی
را به میزان قابل توجهی کاهش دهید .
جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه : مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،
مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و …
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.
خانم دکتر راحله صادقی متخصص در امور خانواده و سکس تراپی در زمینه مشاوره خانواده و ازدواج
در این راستا می تواند با استفاده از متدهای بسیار کارآمد راهگشای مشکلات شما عزیزان باشد.
اگر به دنبال مشاوره خانواده تلفنی و آنلاین برای ایرانیان خارج از کشور هستید
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم دکتر راحله صادقی در تماس باشید.
قبل از اینکه درباره چگونگی شروع احساس شرم کمتر صحبت کنیم، مهم است که تفاوت بین شرم و گناه را در نظر بگیریم.
در حالی که شرم اغلب با احساس گناه اشتباه گرفته می شود، اما در واقع دو چیز مجزا هستند.
احساس شرم در مقابل گناه معمولاً مربوط به کاری است که شما انجام داده اید. این به کار اشتباهی یا رفتاری اشاره دارد که
نسبت به آن احساس بدی دارید.
از سوی دیگر، شرم به چیزی در مورد شخصیت شما یا فردی که معتقدید غیرقابل قبول است، اشاره دارد.
شرم به معنای انجام کار اشتباه نیست. این در مورد احساسی است که وقتی درک می کنید که به اندازه
کافی خوب نیستید دارید.
به عبارت دیگر، احساس گناه مربوط به اعمال اشتباه است، در حالی که شرم ناشی از اشتباه بودن به عنوان یک شخص است.
اگر بتوانید بیاموزید که احساس گناه خود را از شرم جدا کنید، این یکی از اولین قدم ها برای احساس
شرم کمتر خواهد بود.
مقابله با شرم در مقابل گناه
آیا می دانید چگونه کمتر احساس شرم کنید؟ دو مرحله اصلی برای درمان شرم شما وجود دارد. اولین مورد این است
که به جای اجتناب از شرمتان، آن را بررسی کنید. دوم شفا و حرکت از شرم شماست.
در موردهای زیر به بررسی هر یک از این مراحل می پردازیم:
شرم در مقابل گناه خود را بسنچید.
اولین گام برای کنار آمدن از شرم این است که بفهمید موضوع چیست. این به این دلیل است که اگر شرم
را به همان شکلی که هست شناسایی نکرده باشید، شفای شرم برای شما غیرممکن خواهد بود.
دریافت دیدگاهی در مورد شرم و درک اینکه از کجا آمده است و چگونه بر تصمیمات فعلی شما
تأثیر می گذارد (از طریق خاطرات عاطفی) تا حد زیادی به جلوگیری از حاکمیت شرم بر زندگی شما کمک می کند.
آیا مطمئن نیستید که چگونه شرم خود را شناسایی و کشف کنید؟ یکی از راه‌های تشخیص شرم این است
که در موقعیت‌های مختلف به احساسات خود توجه کنید.
چه زمانی احساس می کنید که احساس شرم شما تحریک می شود؟ وقتی احساس شرم می کنید،
چه واکنشی نشان می دهید یا چه احساسی متفاوت دارید؟
اگر مطمئن نیستید، سعی کنید در مورد احساس شرم خود در یک مجله بنویسید . به‌ویژه، می‌توانید درباره وقایعی
از گذشته خود بنویسید که در آن احساس شرم کرده‌اید یا امروز در احساس شرم شما تأثیر می‌گذارد. هر احساس
یا افکاری را که دارید و نحوه واکنش خود به موقعیت گذشته را یادداشت کنید.
سپس، مدتی را صرف بررسی اینکه چگونه شرم گذشته هنوز بر حسب شرم فعلی شما را تحت تأثیر قرار می دهد،
بگذرانید. موقعیت‌های گذشته در مورد خودتان چه چیزی به شما آموختند؟ نشان دادن شرم به نور راهی
برای فرار از سایه انداختن آن بر خود فعلی شما خواهد بود.
شرم خود را بپذیرید.
اکنون که شرم در مقابل گناه خود را شناسایی و تصدیق کرده اید، زمان آن فرا رسیده است که برای پذیرش شرم خود کار کنید.
در حالی که این ممکن است غیرقابل تصور به نظر برسد، اما برای بهبودی از شرم، لازم است
آن احساسات را از دنیای درونی خود به روشنایی روز بیرون آورید.
طبیعی است که هنگام انجام این کار بخواهید دفاع و موانع ایجاد کنید. مهم این است که عشق و پذیرش خود را
نشان دهید و اطراف خود را با افرادی احاطه کنید که همین کار را به شما نشان دهند.
شما به مکانی امن برای تعلق و گروهی نیاز دارید که شما را با عشق بی قید و شرط غرق کند. اگر قبلاً آن را
در زندگی خود ندارید، آن را از دوستان، خانواده یا حتی یک گروه پشتیبانی جستجو کنید.
خانم دکتر راحله صادقی متخصص در امور خانواده و سکس تراپی در زمینه مشاوره خانواده و ازدواج
در این راستا می تواند با استفاده از متدهای بسیار کارآمد راهگشای مشکلات شما عزیزان باشد.
اگر به دنبال مشاوره خانواده تلفنی و آنلاین برای ایرانیان خارج از کشور هستید
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم دکتر راحله صادقی در تماس باشید.
به یاد داشته باشید که وقتی احساس شرم می کنید، عشق شما به خودتان باید بی قید و شرط باشد.
با خود و با دیگران صادق باشید. از شرمی که احساس می کنید اجتناب نکنید.
بلکه در مورد احساسات خود صحبت کنید و آنها را در فضای امنی که ایجاد کرده اید به اشتراک بگذارید.
اجازه دهید رنج شما مشروع و عادی شود. این به شما کمک می کند تا دیدگاهی نسبت به شرم خود پیدا کنید.
اگر از انجام این کار به تنهایی احساس ناراحتی می کنید، با یک روان درمانگر صحبت کنید.
همانطور که این فرآیند را طی می کنید، مهم است که باورها و نگرش های خود را در مورد خودتان دوباره بررسی کنید.
این زمانی است که شروع به رد کردن باورهای قدیمی کنید مبنی بر اینکه مشکلی در شما وجود دارد.
در عوض، زمان آن رسیده است که واقعیت جدید خود را بپذیرید که همان طور که هستید قابل قبول و دوست داشتنی هستید.
علاوه بر این، شما این واقعیت را می پذیرید که ممکن است اشتباه کنید و این اشکالی ندارد. در طول این مدت، ممکن است بخواهید یک مربی یا شریک پاسخگویی پیدا کنید که می تواند به شما در تعیین اولویت ها و تصمیم گیری کمک کند.
اگرچه روند بهبودی شما بسیار شخصی است، سفر با شخص دیگری که درک می کند می تواند بسیار مفید باشد.
نشانه های خجالت کشیدن
آیا در مورد علائمی که نشان می دهد شخصی عمداً سعی دارد شما را شرمنده کند کنجکاو هستید؟
در متن زیر مواردی وجود دارد که باید مراقب آنها باشید.
آنها با صدای بیش از حد بلند صحبت می کنند
انگشتشان را به سمت شما نشانه می روند
آنها به شما خیره می شوند یا تماس چشمی شدید برقرار می کنند یا از برقراری تماس چشمی خودداری می کنند
آنها شما را مسخره می کنند یا شما را تحقیر می کنند
آنها شما را در حضور دیگران مسخره می کنند
آنها با حالتی پرخاشگرانه بالای سر شما می ایستند
در حالی که کودکی که توسط والدینش شرمنده می شود ممکن است در تشخیص این که این رفتار غیرقابل قبول است
مشکل داشته باشد، به عنوان یک بزرگسال می توانید شرمساری را همان طور که هست تشخیص دهید
و بپذیرید که طرف مقابل سعی دارد شما را شرمنده کند.
با این حال، مجبور نیستید آن شرم را درونی کنید یا اجازه دهید روی شما تأثیر بگذارد.
و همچنین می توانید با قاطعیت پاسخ دهید و از آنها بخواهید که با شما محترمانه رفتار کنند.
اگر کسی را شرمنده کرده اید چه باید کرد
اگر واقعاً شما فردی باشید که شخص دیگری را شرمنده کرده اید؟ در زیر اقداماتی وجود دارد که می توانید در صورتی که شخص
دیگری را شرمنده کرده اید و نسبت به آن احساس بدی دارید، انجام دهید.
صمیمانه از اقدامات خود عذرخواهی کنید
دلیل رفتار خود را توضیح دهید (در صورت وجود توضیح)
پیشنهاد بازپرداخت یا اصلاح کنید
پیشنهاد دهید چیزی به آنها بدهید یا کاری انجام دهید که آنها را خوشحال می کند
غلبه بر شرم در دراز مدت
شرم یک احساس پیچیده انسانی است که می تواند علل یا محرک های مختلفی داشته باشد و
برای غلبه بر آن نیازمند توجه و پذیرش است.
بسته به نوع خاص شرم شما، ممکن است راحت تر در مورد احساسات خود با یک متخصص صحبت کنید
تا اینکه بخواهید به تنهایی بر شرم خود غلبه کنید.
علاوه بر این، اگر نگرانی‌های دیگری در مورد سلامت روان دارید، یک متخصص سلامت روان می‌تواند همزمان با آنها به شما کمک کند.
نکته مهم این است که شرم به این نیست که شما چه کسی هستید (مثلاً خوب یا بد هستید).
شرم یک تجربه درونی شده در مورد خودتان به عنوان یک شخص، در مورد برخی از جنبه های شخصیت شما،
یا در مورد اینکه چگونه کسی با شما رفتار کرده است (و به نوبه خود احساسی نسبت به خودتان در شما ایجاد کرده است).
با این حال، نیازی نیست که شرم همان چیزی باشد که تعیین می کند شما چگونه خودتان را ببینید.
در واقع، شما می توانید انتخاب کنید که شرم خود را شناسایی کنید، شرم خود را در آغوش بگیرید و سپس از آن حرکت کنید.
برای مثال، اگر در کودکی شما را رها کردند، ممکن است از اینکه والدینتان نمی‌خواستند بمانند، شرمنده شوید.
در این صورت، بهتر است آن شرم را شناسایی کنید و رها کنید تا اینکه به آن چنگ بزنید.
به همین ترتیب، اگر نسبت به جنبه خاصی از شخصیت خود، یا چیزی که دیگران شما را به خاطر آن قضاوت کرده اند،
شرمنده هستید، احتمالاً به مقدار زیادی عشق سالم به خود نیاز دارید.
برای اینکه بتوانید فردی ارزشمند باشید نیازی به تغییر خود یا شخصیت خود ندارید. زمانی که خود را بپذیرید،
کمتر احساس شرم خواهید کرد و می توانید به جلو حرکت کنید.
خلاصه
شرم یک احساس جهانی است، اما همه آن را به درجات مختلف تجربه می کنند. اگر شرم برای شما مشکل ساز است،
وقت آن است که روی تغییر افکار، باورها و نگرش خود نسبت به خودتان کار کنید.
هنگامی که شرم دیگر مسئله ای نیست، همچنین خواهید دید که پذیرفتن بخش هایی از وجودتان که قابل تغییر نیستند،
اما تغییر بخش هایی که می خواهید تغییر دهید، آسان تر است. از طریق این فرآیند، شما همچنین یاد خواهید
گرفت که دیگران می توانند به شیوه ای مثبت از شما حمایت کنند.
این به ویژه مفید خواهد بود اگر شرم شما نتیجه رفتار بدی با شما باشد. نتیجه نهایی شرم کمتر و عشق به خود بیشتر
خواهد بود که در تمام زمینه های زندگی شما نیز سرایت خواهد کرد.
جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه : مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،
مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و …
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.
خانم دکتر راحله صادقی متخصص در امور خانواده و سکس تراپی در زمینه مشاوره خانواده و ازدواج
در این راستا می تواند با استفاده از متدهای بسیار کارآمد راهگشای مشکلات شما عزیزان باشد.
اگر به دنبال مشاوره خانواده تلفنی و آنلاین برای ایرانیان خارج از کشور هستید
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم دکتر راحله صادقی در تماس باشید.
افرادی که شرم را تجربه می کنند معمولا سعی می کنند چیزی را که از آن احساس شرم می کنند پنهان کنند.
هنگامی که شرم مزمن است، می تواند شامل این احساس شود که شما اساساً نقص دارید. تشخیص شرم در خود اغلب دشوار است.
در حالی که شرم یک احساس منفی است، منشا آن در بقای ما به عنوان یک گونه نقش دارد.
بدون شرم، ممکن است نیازی به پایبندی به هنجارهای فرهنگی، پیروی از قوانین، یا رفتاری که به ما اجازه دهد
به عنوان موجودات اجتماعی وجود داشته باشد، احساس نکنیم.
شرم چه زمانی مضر می شود؟
شرم زمانی می تواند مشکل ساز شود که درونی شود و منجر به ارزیابی بیش از حد خشن از خود به عنوان یک فرد شود.
این منتقد ممکن است به شما بگوید که آدم بدی هستید، بی ارزش هستید یا ارزشی ندارید.
با این حال، حقیقت این است که این که چقدر عمیقاً احساس شرمندگی می‌کنید، ربطی به ارزش شما
یا کارهای اشتباهی که انجام داده‌اید ندارد.
برخی دیگر از مفاهیم رایج که با شرم همپوشانی دارند عبارتند از خجالت، تحقیر و گناه . با این حال، این اصطلاحات
مختلف دارای تفاوت های ظریف در معنایی هستند که دانستن آنها برای درک بهتر شرم مهم است.
نشانه هایی که شما شرم دارید:
آیا از خود می پرسید که آیا ممکن است شرم را تجربه کنید؟ در زیر فهرستی از واکنش‌های شرم‌آور خودشکسته‌کننده به
گفته روان‌پزشک پیتر برگین در کتاب گناه، شرم، و اضطراب آورده شده است.
احساس حساس بودن
احساس عدم قدردانی
سرخ شدن غیر قابل کنترل
احساس استفاده
احساس طرد شدن
احساس می کنید تاثیر کمی دارید
نگران اینکه دیگران در مورد شما چه فکری می کنند
نگران این هستید که با شما محترمانه رفتار نمی شود
احساس می کنید دیگران از شما سوء استفاده می کنند
می خواهم حرف آخر را بزنم
افکار یا احساسات خود را به اشتراک نمی گذارید زیرا می ترسید خجالت بکشید
ترس از اینکه نامناسب یا احمق به نظر برسند
نگران شکست خوردن بیشتر از انجام یک کار غیر اخلاقی
کمال گرا بودن
احساس یک فرد خارجی یا اینکه متفاوت هستید یا کنار گذاشته شده اید
احساس مشکوک بودن یا اینکه نمی توانید به دیگران اعتماد کنید
نمی خواهم در مرکز توجه قرار بگیرم
گل دیواری بودن یا بنفشه در حال کوچک شدن
می‌خواهد مردم را بیرون ببندد یا کنار بکشد
احساس اینکه نمی توانید خود واقعی خود باشید
سعی کنید خود را پنهان کنید یا نامحسوس باشید
از دست دادن هویت
احساس ناکافی بودن
احساس پشیمانی
در نهایت، رفتارهای زیر نمونه‌هایی از کارهایی است که افراد هنگام احساس شرم انجام می‌دهند:
به جای نگاه کردن به چشم مردم به پایین نگاه کنید
پایین نگه داشتن سر
به جای صاف ایستادن، شانه های خود را پایین بیاورید
احساس یخ زدگی یا ناتوانی در حرکت کردن
ناتوانی در عمل خود به خود
لکنت زبان وقتی می خواهید صحبت کنید
با صدای بیش از حد نرم صحبت می کند
خود را از دیگران پنهان کنید
اگر احساس شرم یا خجالت دارید گریه کنید
چهار دسته از رفتار شرم آور
بر اساس کتاب دانشگاهی شرم منتشر شده توسط انتشارات دانشگاه آکسفورد، نویسندگان چهار دسته مختلف
از رفتارهای شرم آور را شناسایی کردند :
پاسخ داغ
رفتارهایی برای مقابله یا پنهان کردن شرم
رفتارهای ایمنی برای جلوگیری از شرم یا کشف شدن
رفتارهایی برای ترمیم شرم
پاسخ داغ
اینها کارهایی هستند که وقتی احساس شرمندگی و حالت تدافعی می کنید، انجام می دهید، مانند عصبانیت شدید
یا حمله به طرف مقابل برای منحرف کردن توجه از خودتان. پاسخ داغ معمولاً یک واکنش تکانشی است.
رفتارهایی برای مقابله یا پنهان کردن شرم
اینها ممکن است مواردی مانند ایجاد احساس کوچک بودن، تلاش برای جلوگیری از قرار گرفتن در مرکز توجه یا
به اشتراک گذاشتن افکار یا احساسات خود باشند. پنهان کردن خود روشی برای محافظت از خود است.
رفتارهای ایمنی برای جلوگیری از شرم یا کشف شدن
اینها ممکن است مواردی مانند عذرخواهی، گریه کردن یا اجتناب از درگیری باشد. افرادی که تمایل به احساساتی بودن
یا اجتناب از تعارض دارند ممکن است بیشتر درگیر رفتارهای ایمنی باشند.
رفتارهایی برای ترمیم شرم
اینها ممکن است شامل کارهایی مانند انجام کارهایی برای تسکین خود یا عذرخواهی از دیگران باشد.
به عنوان مثال، اگر یک سالگرد مهم را فراموش کردید، ممکن است به خود بگویید که در ذهنتان چیزهای زیادی وجود داشت
یا با حرکاتی که نشان می دهد متاسف هستید، رفتار کنید.
انواع شرم چیست؟
علاوه بر چهار دسته کلی شرم که شناسایی شده است، انواع مختلفی از شرم نیز وجود دارد. در زیر چند مورد
مختلف برای در نظر گرفتن وجود دارد.
شرم گذرا
شرم گذرا به آن احساس زودگذری اشاره دارد که هنگام مرتکب اشتباه، شاید در یک محیط اجتماعی، احساس می کنید.
معمولا به سرعت می گذرد و مشکلی در زندگی شما ایجاد نمی کند.
شرم مزمن
شرم مزمن به احساسی اشاره دارد که همیشه همراه شماست و باعث می شود احساس کنید به اندازه
کافی خوب نیستید. این نوع شرم می تواند عملکرد و سلامت روان شما را مختل کند.
شرم به شکل تحقیر
تحقیر شدیدترین شکل شرم است و زمانی اتفاق می‌افتد که به طور انتقادی از چیزی خجالت بکشیم.
اغلب، زمانی که اتفاقی در مقابل دیگران رخ می دهد، این احساس می شود.
شرم از شکست
ممکن است هنگام تجربه شکست یا شکست، این نوع شرم را تجربه کنیم. به عنوان مثال، اگر در یک مسابقه ورزشی
که انتظار داشتید برنده شوید، شکست بخورید.
شرم در اطراف غریبه ها
شرم در اطراف غریبه ها منعکس کننده این احساس است که آنها متوجه می شوند مشکلی در شما وجود ندارد.
این نوع شرم با اضطراب اجتماعی رایج است .
شرم در مقابل دیگران
شرم در مقابل دیگران به نوعی از شرم اطلاق می شود که فرد در مقابل دیگران احساس خجالت یا تحقیر می کند.
این با احساس حقارت مرتبط است.
شرم در مورد عملکرد
احساس خودآگاهی نسبت به عملکرد خود نوع دیگری از شرم است. این تمایل در حین سخنرانی عمومی ،
اجرای موسیقی، اجرای ورزشی و غیره ظاهر می شود.
شرم از خود
احساس اینکه شما یک فرد حقیر هستید می تواند منجر به شرم از خود شود. این یک نوع شرم مزمن با اثرات طولانی مدت است.
شرم مربوط به عشق نافرجام
شرم ناشی از عشق نافرجام نوع دیگری از شرم است. این احساس خوب نبودن برای شخص دیگری است.
شرم مربوط به قرار گرفتن در معرض ناخواسته
تحقیر عمومی یکی از انواع قرار گرفتن در معرض ناخواسته است که نوع دیگری از شرم را ایجاد می کند.
همچنین می تواند شامل انجام یک اشتباه در ملاء عام و نشان دادن آن توسط شخصی باشد.
شرم مربوط به ناامیدی یا شکست
اگر انتظارات شما برآورده نشود یا در کاری شکست بخورید، ممکن است شرم ناشی از شکست یا ناامیدی را تجربه کنید.
این ارتباط نزدیکی با شرمساری از شکست دارد.
شرم مرتبط با طرد
اگر احساس می کنید که از گروهی طرد شده اید، مورد پسند گروه نیستید، یا به آن تعلق ندارید، ممکن است
از کنار گذاشته شدن شرمنده شوید. این نوع در اضطراب اجتماعی نیز رایج است.
شرم درونی شده
شرم درونی شده به شرمی که به درون تبدیل شده است اشاره دارد. به عنوان مثال، کسانی که در دوران کودکی
تجربه سوء استفاده می کنند ممکن است احساس بی لیاقتی یا احساس شرم ناشی از آزار خود را تجربه کنند.
شرم سمی
شرم سمی شبیه شرم درونی شده است، زیرا شامل این تصور است که در درون شما مشکلی وجود دارد.
شرم سمی بخشی از هویت اصلی شماست تا حالتی گذرا. افرادی که شرم سمی را تجربه می کنند ممکن است
سعی کنند خود بیرونی کاملی را ارائه دهند تا احساس خود را در درون پنهان کنند.
شرم سالم
در نهایت، شرم سالم نیز می تواند وجود داشته باشد. شرم زمانی می تواند سالم باشد که باعث فروتنی شما شود،
به شما اجازه می دهد به خودتان بخندید، شما را متواضع می کند، یا به شما در مورد مرزها یاد می دهد .
بدون حداقل کمی شرم، مردم هیچ راهی برای مدیریت تاثیر رفتارشان بر دیگران ندارند.
علل شرمندگی
آیا در مورد علل مختلف شرم فکر می کنید؟ علل بالقوه مختلفی برای انواع مختلف شرم وجود دارد، برخی گذرا
و برخی دیگر ممکن است در دوران کودکی منشاء گرفته باشند.
علاوه بر این، گاهی اوقات نگرانی‌های مربوط به سلامت روان می‌تواند به خودی خود باعث شرمندگی شود.
بیایید به برخی از دلایل بالقوه شرم نگاهی بیندازیم:
تروما یا غفلت دوران کودکی
هر گونه اختلال سلامت روان که مستلزم انتقاد از خود یا قضاوت باشد (مثلاً اختلال اضطراب اجتماعی )
با استانداردهای بیش از حد بالایی که برای خود تعیین کرده اید زندگی نکنید
احساس می کنید که نقص یا نارسایی شما آشکار خواهد شد
قربانی قلدری شدن
برآورده نشدن انتظارات یا تجربه شکست
طرد شدن از سوی دیگران یا تضعیف رابطه
با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که نوزادان به طور طبیعی شرم را تجربه می کنند
بدون اینکه هرگز این احساس را یاد بگیرند.
به این ترتیب پاسخ شرم طبیعی و طبیعی است. با این حال، وقتی افراطی شود، مشکل ساز می شود.
تاثیر شرم چیست؟
اگر شرم را تجربه کرده اید، احتمالاً می دانید که می تواند تأثیر منفی بر زندگی شما داشته باشد.
در زیر برخی از تأثیرات منفی بالقوه ای که ممکن است به دلیل شرم تجربه کنید آورده شده است:
باعث می شود احساس کنید نقص دارید یا مشکلی در شما وجود دارد
می تواند منجر به کناره گیری اجتماعی شود
می تواند منجر به اعتیاد شود (به عنوان مثال، الکل، مواد مخدر، خرج کردن، رابطه جنسی)
شاید باعث شود که حالت تدافعی داشته باشید و در عوض دیگران را شرمنده کنید
اگر خودتان مورد آزار و اذیت قرار گرفته اید، ممکن است شما را به آزار و اذیت دیگران سوق دهد
ممکن است باعث شود که نفس خود را متورم کنید تا این باور را که ارزش ندارید پنهان کنید (شخصیت خودشیفته)
ممکن است منجر به مشکلات جسمی شود
می تواند با افسردگی و غم و اندوه مرتبط باشد
ممکن است باعث شود شما احساس پوچی، تنهایی یا فرسودگی کنید
ممکن است منجر به کاهش عزت نفس شود
ممکن است اعتماد به دیگران را برای شما دشوارتر کند
ممکن است حضور در درمان را برای شما سخت‌تر کند یا احساس نکنید که در حال قضاوت هستید
ممکن است منجر به کمال گرایی یا موفقیت بیش از حد برای مقابله با احساس شرم شما شود
ممکن است باعث شود که درگیر افراد خوشایند شوید
ممکن است باعث شود که از صحبت کردن خودداری کنید زیرا می ترسید چیز اشتباهی بگویید
ممکن است باعث رفتارهای اجباری یا افراطی مانند رژیم غذایی سخت، کار بیش از حد،
تمیز کردن بیش از حد، یا به طور کلی داشتن استانداردهای خیلی بالا شود.
همانطور که می بینید، بیشتر تأثیرات شرم منجر به رفتارهایی می شود که یک چرخه معیوب ایجاد می کند.
شما احساس شرم می کنید که باعث می شود رفتارهایی انجام دهید که می تواند منجر به احساس شرم بیشتر شود.
یا، این رفتارها می توانند به خودی خود مضر باشند و به خودی خود مشکلات بالقوه سلامت جسمی یا روانی را ایجاد کنند.
خانم دکتر راحله صادقی متخصص در امور خانواده و سکس تراپی در زمینه مشاوره خانواده و ازدواج
در این راستا می تواند با استفاده از متدهای بسیار کارآمد راهگشای مشکلات شما عزیزان باشد.
اگر به دنبال مشاوره خانواده تلفنی و آنلاین برای ایرانیان خارج از کشور هستید
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم دکتر راحله صادقی در تماس باشید.
چگونه بفهمیم که آیا اعتیاد به اینترنت داریم و چه باید کرد؟
اعتیاد به اینترنت یک اعتیاد رفتاری است که در آن فرد به استفاده از اینترنت یا سایر وسایل آنلاین به عنوان روشی ناسازگار
برای مقابله با استرس های زندگی وابسته می شود.
اعتیاد به اینترنت به طور گسترده ای به رسمیت شناخته شده و به رسمیت شناخته شده است، به ویژه در کشورهایی
که تعداد زیادی از مردم را تحت تاثیر قرار داده است، مانند کره جنوبی، جایی که به عنوان یک مشکل بهداشت ملی اعلام شده است.
بسیاری از تحقیقات فعلی در مورد موضوع اعتیاد به اینترنت در آسیا انجام شده است. همچنین در کشورهای توسعه یافته
در آمریکای شمالی و اروپا یک نگرانی فزاینده است.
۵ نکته مهم درباره اعتیاد به اینترنت
اعتیاد به اینترنت هنوز یک اختلال روانی رسمی شناخته شده نیست. محققان معیارهای تشخیصی اعتیاد به اینترنت را تدوین کرده اند، اما در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) گنجانده نشده است . با این حال، اختلال بازی اینترنتی به عنوان یک شرط برای مطالعه بیشتر گنجانده شده است و اعتیاد به اینترنت به عنوان یک منطقه تخصصی در حال توسعه است.
حداقل سه نوع فرعی از اعتیاد به اینترنت شناسایی شده است: اعتیاد به بازی های ویدیویی ، اعتیاد به رابطه جنسی سایبری یا رابطه جنسی آنلاین، و اعتیاد به قمار آنلاین .
به طور فزاینده ای، اعتیاد به دستگاه های تلفن همراه، مانند تلفن های همراه و تلفن های هوشمند، و اعتیاد به سایت های شبکه های اجتماعی، مانند فیس بوک، در حال بررسی است. ممکن است بین هر یک از این زیرگروه ها همپوشانی هایی وجود داشته باشد. به عنوان مثال، قمار آنلاین شامل بازی های آنلاین است و بازی های آنلاین ممکن است دارای عناصر پورنوگرافی باشند.
ارسال پیامک یا ارسال متن‌های جنسی صریح، بسیاری از مردم را با مشکل مواجه کرده است. برخی از آنها نوجوانانی بوده اند که در صورت زیر سن قانونی با اتهامات پورنوگرافی کودکان در آب داغ قرار گرفته اند.
درمان اعتیاد به اینترنت در دسترس است، اما تنها تعداد کمی از خدمات تخصصی اعتیاد اینترنتی وجود دارد. با این حال، یک روانشناس با دانش در مورد درمان اعتیاد احتمالا می تواند کمک کند.
علائم
از آنجایی که اعتیاد به اینترنت به طور رسمی به عنوان یک اختلال اعتیاد آور شناخته نشده است، تشخیص آن
ممکن است دشوار باشد.
با این حال، چندین متخصص برجسته در زمینه اعتیاد رفتاری به دانش فعلی علائم اعتیاد به اینترنت کمک کرده اند.
همه انواع اعتیاد به اینترنت شامل چهار مؤلفه زیر است:
۱.استفاده بیش از حد از اینترنت
علیرغم این توافق که استفاده بیش از حد از اینترنت یک علامت کلیدی است، به نظر نمی رسد که هیچ کس بتواند
دقیقاً تعیین کند که چقدر زمان رایانه بیش از حد محسوب می شود.
در حالی که دستورالعمل‌ها توصیه می‌کنند برای جوانان زیر ۱۸ سال بیش از دو ساعت در روز از صفحه نمایش
استفاده نکنند، هیچ توصیه رسمی برای بزرگسالان وجود ندارد.
علاوه بر این، دو ساعت ممکن است برای افرادی که از رایانه برای کار یا مطالعه استفاده می کنند غیر واقعی باشد.
برخی از نویسندگان این هشدار را “برای استفاده غیر ضروری” اضافه می کنند، اما برای افرادی که به
اینترنت اعتیاد دارند، تمام استفاده از رایانه می تواند ضروری به نظر برسد.
در اینجا چند سؤال از ابزارهای ارزیابی اعتیاد به اینترنت وجود دارد که به شما کمک می کند تا میزان زیاد بودن آن را ارزیابی کنید.
چند وقت یکبار:
بیشتر از آنچه در نظر داشتید آنلاین هستید؟
می شنوید که دیگران در زندگی خود از اینکه چقدر زمان آنلاین می گذرانید شکایت می کنند؟
وقتی آنلاین هستید، بگویید یا فکر کنید، “فقط چند دقیقه دیگر”؟
سعی کنید و نتوانید زمان آنلاین خود را کاهش دهید؟
پنهان کنید چه مدت آنلاین هستید؟
اگر هر یک از این موقعیت ها به صورت روزانه پیش می آید، ممکن است به اینترنت معتاد شده باشید.
۲.برداشت از حساب
اگرچه در ابتدا به عنوان مبنای وابستگی فیزیکی به الکل یا مواد شناخته می شد، علائم ترک در حال حاضر
در اعتیادهای رفتاری، از جمله اعتیاد به اینترنت، شناخته شده است.
علائم رایج ترک اینترنت شامل عصبانیت، تنش و افسردگی زمانی که دسترسی به اینترنت در دسترس نیست.
این علائم ممکن است به عنوان بی حوصلگی، شادی، بدخلقی، عصبی بودن و تحریک پذیری در زمانی که نمی توانید
با کامپیوتر بروید درک شود.
۳.تحمل
تحمل یکی دیگر از نشانه های اعتیاد به الکل و مواد مخدر است و به نظر می رسد برای اعتیاد به اینترنت
نیز قابل استفاده باشد.
این را می توان به عنوان خواستن – و از دیدگاه کاربر، نیاز به – تحریک بیشتر و بیشتر مرتبط با رایانه درک کرد.
ممکن است بخواهید زمان بیشتری را در رایانه داشته باشید، بنابراین به تدریج تمام کارهایی که انجام می‌دهید
را در اختیار می‌گیرد. جستجوی بیشتر احتمالاً موضوعی غالب در فرآیندهای فکری و برنامه ریزی شماست.
۴.پیامدهای منفی
اگر اعتیاد به اینترنت ضرری نداشت، مشکلی وجود نداشت. اما وقتی استفاده بیش از حد از کامپیوتر اعتیاد آور می شود،
چیزی شروع به آسیب می کند.
یکی از تأثیرات منفی اعتیاد به اینترنت این است که ممکن است هیچ گونه روابط شخصی آفلاین نداشته باشید،
یا روابطی که دارید ممکن است مورد غفلت قرار گیرند یا بر سر استفاده از اینترنت دچار مشاجره شوند.
امور آنلاین می تواند به سرعت و به راحتی توسعه یابد، گاهی اوقات بدون اینکه فرد حتی باور کند خیانت آنلاین
به شریک زندگی خود خیانت می کند.
ممکن است مشاهده کنید که نمرات و سایر دستاوردهای شما از توجه زیاد شما به استفاده از اینترنت رنج می برند.
همچنین ممکن است انرژی کمی برای چیز دیگری جز استفاده از رایانه داشته باشید—افراد مبتلا به اعتیاد به اینترنت
اغلب از دیر بیدار ماندن در رایانه و کم خوابی خسته می شوند.
چگونه با اعتیاد به تلفن مقابله کنیم؟
اعتیاد به اینترنت در کودکان
اعتیاد به اینترنت به ویژه برای کودکان و نوجوانان نگران کننده است.
کودکان دانش و آگاهی لازم برای مدیریت صحیح استفاده از رایانه خود را ندارند و هیچ ایده ای در مورد آسیب های احتمالی
که اینترنت می تواند آنها را در معرض آن قرار دهد، ندارند.
اکثر بچه ها به کامپیوتر دسترسی دارند و حمل تلفن همراه برای کودکان و نوجوانان امری عادی شده است.
در حالی که این ممکن است به والدین اطمینان دهد که می توانند در مواقع اضطراری با فرزندشان تماس دو طرفه
داشته باشند، خطرات بسیار واقعی وجود دارد که این دسترسی مداوم به اینترنت می تواند آنها را در معرض آنها قرار دهد.
خانم دکتر راحله صادقی متخصص در امور خانواده و سکس تراپی در زمینه مشاوره خانواده و ازدواج در این راستا می تواند با استفاده از متدهای بسیار کارآمد راهگشای مشکلات شما عزیزان باشد.
اگر به دنبال مشاوره خانواده تلفنی و آنلاین برای ایرانیان خارج از کشور هستید
می توانید از طریقلینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳با خانم دکتر راحله صادقی در تماس باشید.
کودکان به طور فزاینده ای به مدت زمان طولانی متصل به اینترنت عادت کرده اند و ارتباط آنها را با دنیای اطراف قطع می کند.
کودکانی که رایانه دارند و دسترسی آنلاین ممتازی دارند ، هم به عنوان قربانی و هم به عنوان مرتکب، خطر درگیری
در آزار و اذیت اینترنتی را افزایش می‌دهند.
علاوه بر این، بچه‌هایی که به صورت آنلاین بازی می‌کنند، اغلب برای حمایت از گروهی که با آن بازی می‌کنند یا
مهارت‌هایشان را تیز نگه می‌دارند، با فشار همسالان برای بازی برای مدت زمان طولانی مواجه می‌شوند.
این فقدان مرزها می تواند کودکان را در برابر اعتیاد به بازی های ویدیویی آسیب پذیر کند. این همچنین
می تواند برای توسعه روابط اجتماعی سالم مختل باشد و می تواند منجر به انزوا و قربانی شدن شود.
به کودکان و نوجوانان توصیه می شود که بیش از دو ساعت در روز از صفحه نمایش استفاده نکنند.
اگر به اینترنت معتاد هستید چه باید کرد؟
اگر علائم اعتیاد به اینترنت را در خود یا فردی که تحت مراقبت شماست تشخیص می دهید، با پزشک خود
در مورد کمک گرفتن صحبت کنید.
پزشک شما علاوه بر اینکه می‌تواند به کلینیک‌های اعتیاد اینترنتی، روان‌شناسان و سایر درمانگران ارجاع دهد، می‌تواند
برای درمان یک مشکل زمینه‌ای، مانند افسردگی یا اختلال اضطراب اجتماعی، دارو یا درمان تجویز کند.
اعتیاد به اینترنت همچنین می‌تواند با سایر اعتیادهای رفتاری مانند اعتیاد به کار، اعتیاد به تلویزیون و اعتیاد به گوشی‌های
هوشمند همپوشانی داشته باشد.
جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه : مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،
مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و …
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.
خانم دکتر راحله صادقی متخصص در امور خانواده و سکس تراپی در زمینه مشاوره خانواده و ازدواج
در این راستا می تواند با استفاده از متدهای بسیار کارآمد راهگشای مشکلات شما عزیزان باشد.
اگر به دنبال مشاوره خانواده تلفنی و آنلاین برای ایرانیان خارج از کشور هستید
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم دکتر راحله صادقی در تماس باشید.
اعتیاد به بازی های ویدیویی استفاده اجباری یا کنترل نشده از بازی های ویدیویی است، به گونه ای که باعث ایجاد
مشکلاتی در سایر زمینه های زندگی فرد می شود.
اعتیاد به بازی های ویدیویی که اغلب به عنوان نوعی اعتیاد به رایانه یا اعتیاد به اینترنت در نظر گرفته می شود،
نگرانی فزاینده ای برای والدین بوده است، زیرا بازی های ویدیویی رایج تر شده اند و اغلب کودکان را هدف قرار می دهند.
بررسی اجمالی
بازی‌های ویدیویی شامل بازی‌های رایانه‌ای، بازی‌های کنسولی، بازی‌های ماشین‌های آرکید و حتی تلفن همراه و
بازی‌های ماشین‌حساب پیشرفته می‌شوند. بازی ها را می توان در سایت های شبکه های اجتماعی مانند فیس بوک تعبیه کرد.
از دهه ۱۹۵۰، بازی به یک صنعت چند میلیارد دلاری تبدیل شده است. برخی از مردم در مورد اثرات طولانی مدت بازی های
ویدیویی، به ویژه در کودکان، نگران هستند.
نگرانی ها بر روی سوالات زیر متمرکز است:
“آیا بازی های ویدئویی مضر هستند؟”
“آیا بازی های ویدئویی خشونت آمیز باعث پرخاشگری می شود؟”
«آیا بازی‌های ویدیویی اعتیادآور هستند؟»
در حالی که تحقیقات بی نتیجه است، به نظر می رسد شواهدی وجود دارد که بازی های ویدیویی می توانند
مضر باشند، می توانند پرخاشگری را افزایش دهند و می توانند اعتیاد آور باشند.
با این حال، این اثرات به شدت فردی هستند و ممکن است عوامل بسیار بیشتری از صرف زمان صرف شده
برای بازی کردن را شامل شوند.
نشانه های اعتیاد
مطالعات تحقیقاتی نشان می‌دهد که ۱ تا ۱۶ درصد از بازی‌کنندگان ویدیویی معیارهای اعتیاد را دارند.
با این حال، تعریف رسمی اعتیاد به بازی های ویدیویی در سازمان های مختلف متفاوت است. با توجه به این موضوع،
به راحتی می توان در مورد اینکه آیا بازی شما یا شخص دیگری در بازه های متوسط یا سنگین قرار می گیرد گیج شد.
مانند تمام اعتیادها، هنگام در نظر گرفتن امکان اعتیاد به بازی های ویدیویی، مهم است که صرفاً به مدت زمان
صرف شده برای بازی توجه نکنید، بلکه عملکرد آن را نیز در نظر بگیرید.
انجام بازی های رایانه ای، به عنوان یکی از طیف وسیعی از فعالیت های تفریحی، ممکن است مضر نباشد یا
نشان دهنده اعتیاد باشد.
زمانی که بازی اعتیادآور باشد، به عنوان راه اصلی کنار آمدن فرد با زندگی به خود می گیرد و در نتیجه سایر بخش
های مهم زندگی نادیده گرفته می شوند یا مختل می شوند.
آیا این یک اعتیاد واقعی است؟
مانند سایر اعتیادهای رفتاری ، اعتیاد به بازی های ویدیویی یک ایده بحث برانگیز است.
در حالی که تحقیقات بازی های ویدیویی برخی از اثرات آزاردهنده را نشان می دهد، به ویژه در بازیکنان جوان، تحقیقات
طولانی مدت و شواهد کافی برای نتیجه گیری قطعی وجود ندارد که استفاده بیش از حد از بازی های ویدیویی واقعاً یک اعتیاد است.
علاوه بر این، پیام‌های احتیاطی از سوی گروه‌هایی مانند انجمن پزشکی آمریکا، که معتقد است بازی‌های ویدیویی
به طور بالقوه مضر هستند، باید با بازاریابی تهاجمی صنعت بازی‌های ویدیویی رقابت کنند، که تحقیقات خود، بدون تعجب،
هیچ اثر بدی را نشان نمی‌دهد.
اختلال بازی اینترنتی در حال حاضر به عنوان یک شرط برای مطالعه بیشتر در راهنمای تشخیصی و
آماری اختلالات روانی (DSM-V)، مرجع “استاندارد طلایی” برای شرایط سلامت روان گنجانده شده است.
بنابراین، اگرچه هنوز به طور کامل به عنوان یک اختلال شناخته نشده است، معیارهای
پیشنهادی منتشر شده است .
شباهت به سایر اعتیادها
اعتیاد به بازی های ویدیویی از نظر میزان زمان صرف شده برای بازی، وابستگی عاطفی قوی به فعالیت و الگوهای
مشکلات اجتماعی که معتادان به بازی تجربه می کنند مشابه سایر اعتیادها است.
مانند سایر اعتیادها، معتادان به بازی مشغول بازی می شوند و خانواده و سایر زمینه های زندگی
مانند مدرسه را مختل می کند.
هر چه بچه‌ها بازی‌های ویدیویی را در سنین پایین‌تر شروع کنند، بیشتر احتمال دارد رفتارهایی شبیه به
وابستگی پیدا کنند.
مانند سایر رفتارهای اعتیاد آور، طیف وسیعی از پاسخ های متفاوت به فعالیت وجود دارد. در حالی که برخی از گیمرها
احساس می کنند نمی توانند زمان بازی را کاهش دهند، برخی دیگر اگر قادر به بازی نباشند، هوس نمی کنند.
درمان شناختی رفتاری برای اعتیاد
اثرات مضر
علاوه بر اعتیاد، اثرات مضر زیر نیز به استفاده از بازی های ویدیویی مرتبط است:
افزایش افکار پرخاشگرانه و رفتارهای پرخاشگرانه به ویژه در کودکان زیر ۱۰ سال.
افزایش خطر تشنج ناشی از نور، اختلالات اسکلتی عضلانی اندام فوقانی و افزایش سرعت متابولیسم.
کاهش رفتارهای طرفدار اجتماعی (تعاون) در تعاملات اجتماعی.
تحقیقات روی افرادی که به بازی های ویدیویی معتاد هستند نشان می دهد که آنها در مقایسه با افرادی
که اعتیاد به بازی های ویدیویی ندارند، سلامت روان و عملکرد شناختی ضعیف تری از جمله کنترل تکانه ضعیف تر
و علائم ADHD ضعیف تر دارند.
افرادی که به بازی‌های ویدیویی معتاد هستند، مشکلات عاطفی بیشتری از جمله افسردگی و اضطراب افزایش می‌دهند،
احساس می‌کنند از نظر اجتماعی بیشتر منزوی می‌شوند و احتمال بیشتری دارد که با استفاده از پورنوگرافی اینترنتی
دچار مشکل شوند.
جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه : مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،
مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و …
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.
خانم دکتر راحله صادقی متخصص در امور خانواده و سکس تراپی در زمینه مشاوره خانواده و ازدواج
در این راستا می تواند با استفاده از متدهای بسیار کارآمد راهگشای مشکلات شما عزیزان باشد.
اگر به دنبال مشاوره خانواده تلفنی و آنلاین برای ایرانیان خارج از کشور هستید
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم دکتر راحله صادقی در تماس باشید.