برای رهایی از دام گفتگوهای درونی منفی تکراری (نشخوار ذهنی) چه می توان کرد؟
۱- تکنیک برگردانی مثبت یا انحراف فکر:
به صورت ارادی به چیزی توجه کنید که مثبت است. بازی های فکری کنید. هر کاری که مستلزم به کارگیری فکر است. تلفن را بردارید و به دوستان زنگ بزنید. خلاصه فقط ذهنتان را با هر چیز کوچکی مشغول کنید. یک عدد پیچیده مثل ۹۵۸۳۵۴ را درنظربگیرید و هفت تا هفت تا از آن کم کنید. این تکنیک بخاطر اینست که مکانیزم ذهن طوریست که در یک آن نمی تواند به دونقطه توجه کند.
۲- تکنیک تاخیر فکر:
برای آمدن فکرهای منفی تکراری به ذهنتان وقت تعیین کنید و وقتی این افکار خواستند به ذهنتان وارد شوند به آنها بگویید که بروند و در فلان ساعت که به آنها اختصاص داده اید بیایند و تدریجا این ساعات را محدودتر کنید. این نشان می دهد که شما ارباب هستید و آن ها (افکار منفی تکراری) نوکر.
۳- تکنیک تدوین فکر:
قلم و کاغذ بردارید و همگی افکار منفی خود را بنویسید ترجیحا با زبان طنز: نوشتن بار سنگین افکار فکری را سبک کرده و گاه با خواندن نوشته ها ممکن است شما را به خنده یا شگفتی از افکار غیرمنطقی خود وادارد. در عین حال وقتی فکرتان را نوشتید راحت تر می‌توانید آن را بررسی کنید و خطاهایش را شناسایی نمایید.
۴- تکنیک تصور بدترین حالت ممکن و اقدام:
در نگاه اول ممکن است این روش اشتباه به نظر برسد اما دو فایده اساسی دارد. به جای اینکه مدام در مورد نگرانی های آینده فکر کنید. به بدترین حالت ممکن فکر کنید. زمانی که به بدترین حالت ممکن فکر میکنید، میبینید آنقدرها هم بد نیست و تنها این ذهن شماست که آن رو بزرگ کرده. همین طور شما می توانید خود را برای اقدامات جبرانی و پیشگیرانه بعدی آماده کنید. به جای ترس از اقدام، بزنید به قلب ماجرا و دست به کار شوید.
۵- تکنیک تعریف ماموریت جدید:
نشخوار ذهنی، فکر زاید است و فکر زاید زاییده وقت زاید و وقت زاید زاییده بیکاری، با دست زدن به یک فعالیت که شما را در حالت برانگیختگی قرار دهد می‌توانید از حالت نشخوار ذهنی فاصله بگیرید. مثلا اگر در کارآفرینی شکست خورده اید، یک ایده جدید را دنبال کنید. اگر دیگر نمی توانید ورزش حرفه ای کنید، خوب به مربی شدن فکر کنید! اگر به تازگی جدا شده اید، به تمام کارهایی فکر کنید که در زمان زندگی مشترک فرصتش را نداشتید انجام دهید.
جهت تماس و گرفتن وقت مشاوره می توانید از طریق ID تلگرام rahelesadeghi66 با خانم راحله صادقی هماهنگ نمایید. مرکز مشاوره در خیابان پیروزی بوده و هماهنگی های لازم صورت خواهد گرفت.
جهت درمان استرس و گرفتن وقت مشاوره می توانید از طریق شماره تلفن ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با مرکز مشاوره خانواده و روانشناسی – خانم دکتر راحله صادقی تماس حاصل نمایید.
چگونه استرس خود را کنترل کنیم:
مردی مسن در یک سالن کنفرانس برای جمعی درباره مدیریت استرس سخنرانی می کرد.
او لیوان آبی توی دستش بود. همه منتظر بودند که او درباره ی نیمه پر لیوان یا نیمه خالی آن صحبت کنه ولی بجای آن از حضار می پرسه:
این لیوان چقدر وزن داره؟
دهها زمزمه از میان حضار بلند شد:
بین ۳۰ تا ۳۰۰ گرم …
مرد مسن جواب داد:
وزن واقعی اهمیتی نداره !!! مهم اینه که چه مدت زمان من آن را نگهدارم.
اگر یک دقیقه نگهش دارم مشکلی نخواهد بود…
اگر یک ساعت نگهش دارم در بازویم احساس دردی خواهم کرد…
اگر مدت یک روز نگهش دارم دستم متورم و از کار می افته…
در هر مورد وزن لیوان تغییر نکرده است ولی هرچه بیشتر آن را نگهدارم سنگین تر خواهد شد …
حالا ارتباط یک لیوان آب و استرس
اضطراب و نگرانی در زندگی مثل این لیوان آب است.
کمی فکر کنید هیچ اتفاقی نخواهد افتاد.
بیشتر فکر کنید، شروع به درد خواهد گرفت
و اگر تمام روز فکر کنید، احساس فلجی خواهید کرد و توانایی انجام هیچ کاری را نخواهید داشت !!!
لینک تماس با ما / مرکز مشاوره خانواده شرق تهران جهت اخذ نوبت ، مشاوره حضوری و تلفنی در زمینه :
مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و سکس تراپی
شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم دکتر صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج و سکس تراپی)
راه حل ترک استرس:
این لیوان را زمین بگذارید !!! این لیوان را هرچقدر می تونید و به دفعات زمین بگذارید….
برخی نظریات در مورد استرس:
آنچه مرا نکشد نیرومندترم می کند. (نیچه)
برخی از نظریه پردازان در قرن بیستم معتقد بودند که کمی استرس خوب است. کتاب «آزمون استرس» یان رابرتسون نیز پر از داستان هایی است که شاهدی بر این قضیه است که مقدار کم استرس می تواند نیروبخش و مشوق نیز باشد.
استرس چیست:
استرس در ابتدا تنها واژه ای بود در فیزیک و مهندسی برای توصیف فشار وارده بر اجسام. اما در حال حاضر به عنوان یک بیماری روانی که همه ما را شامل می شود شناخته شده است. دلشوره، عصبانیت، اضطراب، تنش، حساسیت های بسیار و فشارهای عصبی از مواردی است که استرس باعث بروز آنها می شود.
استرس خوب و استرس بد:
آقای هانس سایلی استرس را به دو دسته تقسیم بندی کرد.
استرس خوب : eustress
استرس بد: distress
تفاوت میان آنها تنها در چگونگی واکنش ما نسبت به استرس است و نوع استرس ممکن است تفاوتی با هم نداشته باشد. به قول هملت: هیچ چیز خوب یا بد نیست، تفکر ماست که خوب یا بد را می سازد.
یان رابرتسون کشف کرد که ژن ها در بدن می توانند عملکرد خود را در واکنش به محرک ها تغییر دهند. در نتیجه این اعتقاد در او حاصل شد که همه می توانند یاد بگیرند ذهن و احساسات خود را کنترل کنند.
جهت تماس و گرفتن وقت مشاوره می توانید از طریق شماره تلفن ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با مرکز مشاوره خانواده و روانشناسی – خانم راحله صادقی تماس حاصل نمایید و یا می توانید از طریق ID تلگرام rahelesadeghi66 با خانم راحله صادقی در تماس باشید.
نشخوار ذهنی مثل نوار است. نواری که گیر کرده و آهنگی را دوباره و دوباره تکرار می کند.
برای مثال بحثی را که با دوستتان داشته اید، در ذهنتان تکرار می کند؛ یا اشتباهات گذشته را به یاد شما می آورد. در واقع هنگام نشخوار ذهنی، افراد، زیادی درباره وضعیت ها و اتفاقات زندگی فکر می کنند که در نهایت به وسواس تبدیل می شود.
افرادی که نشخوار ذهنی دارند ممکن است به اختلال افسردگی یا اضطراب دچار شوند. این افراد زندگی خود را منفی تر میبینند و در مورد آینده ناامیدتر هستند.
با عبارت های زیر می توانید میزان نشخوار ذهنی خود را بسنجید:
اغلب ممکن است به مسائلی فکر کنم که کاش می شد درباره آنها فکر نکنم.
چیزهایی که اخیرا گفته ام یا انجام داده ام، دایما در ذهنم تکرار می شود و مشکل است که فکر کردن درباره ی خود را کنار بگذارم.
مدت ها پس از اینکه بحث و جدلی تمام می شود فکرم دایما به آن باز می گردد.
ذهنم مشغول این می شود که در گذشته چطور در موقعیتی رفتار کرده ام.
برایم راحت نیست افکار ناخواسته را از ذهنم خارج کنم.
وقت زیادی را به فکر کردن در خصوص لحظه هایی که مایوس و شرمنده شده ام صرف می کنم.
برای فکرهایی که بیش از حد ذهنتان را مشغول می کند چه می کنید؟
جهت تماس و گرفتن وقت مشاوره می توانید از طریق شماره تلفن ۳۳۲۵۴۰۲۱ – ۰۲۱ با مرکز مشاوره خانواده شکرانه (خانم راحله صادقی) تماس حاصل نمایید و یا می توانید از طریق ID تلگرام rahelesadeghi66 با خانم راحله صادقی در تماس باشید.
بیشتر زوج ها به خاطر اینکه هر کدام سعی در تغییر دادن دیگری دارد، دچار مشکل می شوند.
(چرا شوهرم صبح ها در آماده کردن بچه ها به من کمک نمیکند؟ چرا همسرم آنچه را که من برای خانواده انجام میدهم درک نمیکند؟ چرا زنم همیشه میخواهد سر از کار من در آورد؟)
بیشتر ما ناخودآگاه از دیگران عیب جویی میکنیم و به این صورت اضطراب مان افزایش می یابد.
(چرا همسرم از هر کاری که من انجام می دهم، انتقاد میکند؟ چطور او میتواند انقدر خودخواه باشد؟)
تحلیل علمی:
جان گاتمن دانشمند روابط زوجی، چگونگی اثرگذاری نامطلوب این فرایند دو جانبه انتقاد و عیب جویی کردن بر ازدواج ها را شرح داد. زمانی که ما به ناراحتی هایمان فکر میکنیم، در تحلیل آنچه همسرانمان انجام میدهند و باعث ناراحتی مان میشوند و یا آنچه برای شادی مان انجام نمیدهند، ماهر میشویم.
خیلی مشکل است که ببینیم آنچه که ما خودمان انجام میدهیم، موجب گیر افتادن مان می شود. بیشتر ما دیگران را برای تغییر کردن، تحت فشار قرار میدهیم و آن ها هم سعی میکنند در همان موقعیت باقی بمانند و تغییر نکنند. در یک زمان ممکن است شخص در پاسخ به فشارهای عاطفی تغییر کند اما این تغییرات معمولا با ناخشنودی و رنجش که به صورت آشکار یا پنهان بروز پیدا میکند، همراه خواهد بود که شاید ظاهر قضیه فرق کند اما فرایند کشمکش ارتباط ادامه خواهد داشت.
راه حل:
راه حل ممکن این مشکل، تمرکز بر خود به جای تمرکز بر دیگران است.
جهت تماس و گرفتن وقت مشاوره می توانید از طریق شماره تلفن ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با مرکز مشاوره خانواده و روانشناسی – خانم راحله صادقی تماس حاصل نمایید و یا می توانید از طریق ID تلگرام rahelesadeghi66 با خانم راحله صادقی در تماس باشید.
نارسیس جوان زیبایی بود. همه روزه برای دیدن زیبایی خود به دریاچه آبهای شیرین در وسط جنگل میرفت.
آنچنان شتابان از میان مردم می گریخت که مبادا کسی او را ببیند و از زیبایی اش لذت ببرد, آنچنان شتابان از میان درختان می گریخت که مبادا اوریاد ها الهه جنگل ها او را ببیند و از زیبایی اش لذت ببرد.
وقتی به دریاچه می رسید آرام می گرفت و ساعتها در سکوت دریاچه محو زیبایی خود می شد,آنچنان محو تماشای خود می شد که اصلا نمی فهمید روز کی به پایان می رسد و شب همگام دزدانه به خانه اش باز می گشت تا مبادا کسی او را ببیند و از زیبایی اش لذت ببرد!
یک روز همچنان که نارسیس دوان دوان آمد تا خود را به دریاچه برساند و مثل هر روز از زیبایی اش لذت, ببرد پایش به سنگی خورد و به دورن دریاچه افتاد و مرد….
از مکانی که نارسیس به درون دریاچه افتاد گل نیلوفری شکفت , دریاچه نام او را به یاد نارسیس , نارسیس گذاشت.
دریاچه همهء روز برای برای نارسیس می گریست تا اینکه روزی اوریادها الهه جنگل ها آمدند و تمام آب های شیرین دریاچه را با اشک های دریاچه شور کردند و به او گفتند : هان , ای دریاچه هرگز مپندار که گریستن تو برای نارسیس می تواند ما را بترساند یا وادار به گریستن کند ,چرا که او در هر حال زیبا ترین بود و ما در هر حال همیشه در جنگل ها به دنبالش دوان بودیم تا او را ببینیم اما او همیشه در میان جنگل از ما فراری بود و ما هرگز او را ندیده بودیم وا ز زیبایی اش لذت نبردیم ,تنها تو بودی که او را دیده ای و از رزیبایی اش لذت برده ای حال هم خود برایش گریه کن.
دریاچه با تعجب اشکهایش را پاک کرد و پرسید:
مگر نارسیس زیبا هم بود؟!
اوریادها با تعجبی دو چندان پاسخ دادند: آری , او زیبا بود, زیبا ترین بود ولی چگونه ممکن است که تو این راندانی؟!
تو او را از هر کسی بیشتر دیده بودی, از خودس هم بیشتر; اصلا تو تنها کسی بودی که او را دیده میدیدی چگونه ممکن است که نفهمیده باشی او زیباست؟!
دریاچه که کاملا گیج شده بود پاسخ داد: نارسیس همه روزه ساعت ها بر حاشیه من می نشست اما من هرگز نفهمیدم او زیباست ; زیرا هر روز که او به سراغ من می آمد من در عمق چشمانش محو تماشای زیبایی خود می شدم واکنون که مرده از این می گریم که دیگر نمیتوانم زیبایی ام را ببینم!!!
میبینید؟ گاهی وقتا اونقدر محو “خود” میشیم که دیگه از دوست که هیچ فاصله ای با ما نداره غافل میشیم!!!
فرض کن روزی تلفن زنگ میزند. صدایی پرهیجان به تو میگوید برنده ی جایزه ی بزرگ ده میلیون دلاری بخت آزمایی شده ای. چه احساسی خواهی داشت؟ و این احساس چه قدر دوام خواهد آورد؟
سناریوی دیگر؛ تلفن زنگ میزند و متوجه می شوی بهترین دوستت از دنیا رفته. دوباره، چه احساسی خواهی داشت؟ و برای چه مدت؟
چگونه می توانیم احساسات مان را پیش بینی کنیم؟
آیا در مورد خودمان تخصصی داریم ؟ آیا برنده شدن در بخت آزمایی ما را سال ها به شادترین انسان زنده تبدیل می کند؟
دن گیلبرت، روان شناس دانشگاه هاروارد، نظرش منفی است. او در مورد برندگان بخت آزمایی پژوهشی انجام داد و متوجه شد اثر شادی آنها بعد از چند ماه فروکش می کند.
بنابراین، فرد چند وقت پس از دریافت چکی با مبلغ کلان مانند گذشته راضی یا ناراضی خواهد بود. او این موضوع را “پیش بینی احساسی” مینامد؛ ناتوانی ما در پیش بینی صحیح احساسات خودمان.
افرادی که در شغلشان تغییر یا پیشرفتی می کنند از نظر میزان خوشحالی بعد از حدود سه ماه دوباره به همان حالت اولیه برمیگردند. علم این اثر را تردمیل خوشبختی می نامد.
ما سخت تلاش می کنیم، پیشرفت می کنیم و می توانیم چیزهای بیشتر و بهتری را بخریم، ولی این موارد در حال حاضر ما را خوشحال تر نمی کنند.
پس اتفاقات منفی چگونه بر ما اثر میگذارند؟
مثلاً آسیب دیدگی از ناحیه ی نخاع یا از دست دادن یک دوست؟ در این جا هم ما مدت و شدت احساسات آینده مان را بیش از حد تخمین میزنیم. برای مثال، زمانی که یک رابطه ی عشقی به پایان می رسد، احساس می شود زندگی دیگر به روال عادی بازنمیگردد. زوج پریشان کاملاً متقاعد شده اند هرگز شادی را تجربه نخواهند کرد، اما بعد از چند ماه قرار ملاقاتهای جدید را از سر می گیرند.
تصمیمات بهتر و هوشمندانه:
خوب نبود اگر می دانستیم ماشین، شغل یا رابطه ی عشقی جدید دقیقاً چقدر خوشحال مان می کنند؟ خب، بخشی از آن عملی است. این توصیه ها را که از نظر علمی نیز تأیید شده اند به کاربر تا تصمیمات بهتر و هوشمندانه تری بگیری؛
از چیزهای منفی که نمیتوانی به آنها عادت کنی اجتناب کن، مثل تردد بین خانه و محل کار، سروصدا یا استرس مزمن
از چیزهای مادی مثل ماشین، خانه، برنده شدن در لاتاری، پاداش ها و جوایز انتظار شادی کوتاه مدت داشته باش
تا حد ممکن وقت آزاد و مستقل برای خودت در نظر بگیر، چون آثار مثبت طولانی مدت معمولاً از آنچه پیوسته انجامش می دهی نشئت می گیرند.
علایقت را دنبال کن، حتا اگر مجبور باشی بخشی از درآمدت را صرف شان کنی. روی دوستی ها سرمایه گذاری کن.
برای اکثر مردم، داشتن موقعیت اجتماعی حرفه ای شادی طولانی مدتی به ارمغان می آورد، به شرطی که در همان زمان به دنبال تغییر تراز اطرافیان خود نباشند.
به عبارت دیگر، اگر به پست مدیرعاملی ارتقا پیدا کنی و فقط با سایر مدیران و هم رتبه هایت صمیمی شوی، اثر ناشی از شادی مدیر شدنت به زودی از بین میرود.
در گذشته گذاشتن قرار ملاقات برای شروع رابطه کمتر پیچیده بود. امروزه اما شاهد روابطی هستیم که در آنها ابهام وجود دارد.
مثلا دختر یا پسری به شما پیشنهاد صرف غذا در رستوران را می دهد، اما شما متوجه منظور او از این پیشنهاد، نه در قرار اول و نه در قرارهای بعدی هم نمیشوید. یک رفتارش را حاکی از علاقه و احترام برداشت می کنید اما در موقعیتی دیگر بی تفاوت است.
مدام این فکر در ذهن شما میچرخد که ما الان دوست هستیم یا نه؟ یا اصلا طرف چه قصدی دارد؟ مساله وقتی حادتر میشود که شما از او خوشتون اومده و احساس تعهد و علاقه دارید اما این ابهام تو رابطه می تونه حس اضطراب، عدم پیش بینی آینده، شک و عدم تردید به دنبال داشته باشه.
چیزی که مشخصه افراد از اینکه بخواهند همچین احساساتی رو تجربه کنند، متنفرند. اگر انتخاب کنید که وضوح و یا صداقت را در رابطه خود مشخص کنید، کار دشواری به نظر میرسد و احتمالا ترجیحتان این باشد که منتظر بازی بعدی طرف مقابل باشید.
فکر می کنم حدس این نوع بازی ها با افرادی که زندگی ما را تحت تاثیر قرار می دهند کار سختی باشد. اگر احساسات خود را در مورد وضعیتی که در آن هستید پنهان کنید، در رابطه ای گیر می کنید که درک واقعی از یکدیگر وجود نخواهد داشت.
شما چطور فکر می کنید؟
در این شرایط از طرف مقابل بخواهیم قصد خود را از این ارتباط توضیح دهد یا منتظر بمانیم؟ یا به نظرتان چه راه حل دیگری می تواند وجود داشته باشد؟
به طور تناقض‌آلودی، خودداری از پاسخ دادن به توهین، یکی از موثرترین پاسخ های ممکن است.
یک دلیلش چنان‌که سنکا یادآور میشود این است که خاموشی ما ممکن است برای فردی که توهین کرده است، گیج‌کننده باشد؛ به این معنی که نمی‌داند آیا توهینش را فهمیده ایم یا خیر؛ به علاوه، با این کار اجازه نمی‌دهیم از توهینش لذت ببرد و در نتیجه به احتمال زیاد پریشان می شود.
پاسخ ندادن نشان می‌دهد که بود و نبود او در نظرمان یکسان است و از آنجا که هیچ‌کس دوست ندارد نادیده گرفته شود ، عدم تمایل ما به پاسخ دهی ، احساس تحقیرشدگی را در او بر می انگیزد …
اگر از آخرین لحظه عمر خود خبر داشتی؛ چه حکمتی را برای مردم آشکار می کردی؟ دلت می خواست چه چیزی را برای فرزندانت و جامعه به یادگار می گذاشتی؟
وقتی از رندی پوش؛ استاد دانشگاه تقاضا شد که در دانشگاه سخنرانی آخر را انجام دهد؛ خودش خبر نداشت که به خاطر بیماری پیشرفته سرطان؛ آخرین سخنرانی اش خواهد بود.سخنرانی متحول کننده او در مورد بیماری و مرگ نبود. سخنرانی او در مورد تحقق بخشیدن به رویاهای کودکی؛ غلبه بر مشکلات؛ کمک به دیگران برای رسیدن به آرزوهایشان؛ مثبت اندیشی؛ شکرگزاری، شادی؛ صداقت؛ شرافت و لذت بردن از لحظه به لحظه زندگی بود. او با مطرح کردن درس های زندگی توانست یادگاری ارزشمند برای فرزندان خود و جامعه از خود باقی بگذارد.
«دیوارهای بلند را نساخته اند تا مانع رسیدن ما به رویاهایمان شوند. دیوارها را ساخته اند تا با تلاش از آنها عبور کنیم و ارزشمندی رویاهایمان را به اثبات برسانیم.»
دکتر کوهن رئیس دانشگاه کارنگی ملون:
«رندی! ما برای حفظ یاد و خاطره ی تو، پلی میان دانشکده علوم کامپیوتر و دانشکده هنر احداث می کنیم و نامش را پل رندی پاش می گذاریم. می دانم پس از تو، نسل جدیدی از دانشجویان وارد دانشگاه خواهند شد که تو را نمی شناسند. آنها وقتی از روی این پل رد میشوند می پرسند که رندی پاش که بود؟ و دیگرانی که تو را می شناسند برای آنها از تو خواهند گفت. متأسفم که آنها تو را تجربه نمی کنند. اما اثری که از تو بر جا مانده است را تجربه خواهند کرد…»
بخشی از کتاب:
دستیابی به رویاهای کودکی
«مطمئن بودم که نمی‌خواهم محور سخنرانی، سرطانم باشد. ماجرای بیماری‌ام سرجایش بود و من بارها و بارها آن را پیشت سر گذاشته بودم. هیچ علاقه ای نداشتم درباره چگونگی کنار آمدنم با بیماری، یا این که چگونه دیدگاه‌هایم را عوض کرده بود حرف بزنم. حتما خیلی‌ها انتظار داشتند سخنرانی درباره مرگ باشد. اما باید درباره زندگی می بود.
چه چیزی مرا استثنایی می سازد؟
این پرسشی بود که احساس می کردم باید به آن بپردازم. گفتم: سرطان مرا استثنایی نمی‌سازد. هیچ شکی در این امر نبود. در آمریکا سالی ۳۷۰۰۰ نفر فقط به سرطان لوزالمعده دچار میشوند.
درباره آنچه خود را توصیف می کنم به دقت اندیشیدم: معلم، متخصص کامپیوتر، شوهر، پدر، دوست، برادر، استادی برای دانشجویانم. اینها همه نقش‌هایی بودند که برایم ارزش داشتند. اما هیچ یک از این نقش‌ها واقعا مرا متمایز می‌کرد؟
از خودم پرسیدم: من به تنهایی واقعا چه چیزی برای ارائه دارم؟
و ناگهان مانند جرقه ای به ذهنم رسید: با وجود همه دستاوردهایم، تمام آنچه دوست داشتم در رؤیاها و اهداف دوران کودکی‌ام ریشه داشت و در راه‌هایی که برای تحقق بخشیدن به تقریبا تمامی آنها در پیش گرفته بودم.»
بارها پیش اومده که از من یا همکاران پرسیده می شه که قبل از ازدواج چطوری شخصیت طرف مقابل را بررسی کنیم؟
بررسی بلوغ و پختگی شخصیت اهمیت زیادی داره. در این راستا توجه به چند نکته مهم است؟
اگه به سن و سال طرف توجه کنیم تناسبی با اون سن داره؟ برای مثال فردی که ۳۶ سال سن داره ولی هنوز شغل و درآمدی نداره. موقعیت و نقش مناسبی در اجتماع نداره، و به لحاظ مادی وابسته به خانواده است، کسیه که با توجه به سنش دستاورد چندانی نداره.
آیا طرف میتونه هیجاناش رو کنترل کنه؟
آیا فرد رفتار مناسبی در برابر مشکلاتش داره؟
آیا طرف روابط صمیمانه ای با دیگران برقرار کنه، چند تا دوست داره، چند سال باهاشون دوسته؟ آیا دوستاش آدمهایی درست و حسابی هستن؟
آیا طرف برای آینده اش هدفی داره؟ هدف هاش معقوله یا تو رویاهاش سیر میکنه؟
آیا آدم مستقلیه یا هنوز مامان و باباش براش تصمیم میگیرن؟ آیا تصمیماتی که میگیره رو مسئولیتش رو میپذیره؟
آیا طرف خودشو میشناسه و چقدر ارزیابی اش از شما درسته؟ اصلا توانایی دیدن واقعیت هارو داره؟
آیا طرف به اندازه کافی مسئولیت پذیره؟ چقدر به وعده هاش عمل میکنه؟
آیا برای ازدواج عجله داره؟
آیا آدمیه که قبل از تصمیم درباره موضوعی درباره اش خوب فکر می کنه و یا اینکه بدون فکر کردن دست به انتخاب می زنه؟
