عوامل خطر تقریباً دقیقاً همان چیزی است که به نظر می رسد – مسائلی در زندگی یک فرد جوان که
احتمال (خطر) اقدام آنها بر روی افکار خودکشی را افزایش می دهد. در حالی که علائم هشداردهنده
مانند تغییرات ناگهانی در رفتار فوری‌تر هستند، عوامل خطر اغلب چالش‌های طولانی‌مدتی هستند که
ممکن است یک فرد جوان در یک دوره زمانی با آنها مقابله کند. هر چه یک جوان در زندگی خود با چالش های
بیشتری روبرو شود، خطر خود کشی در آنها بیشتر می شود.
یکی از عوامل خطر که مردم بیشتر از آن آگاه هستند افسردگی است.
تجربه عوامل خطر لزوماً به این معنا نیست که یک فرد جوان به زندگی خود فکر می کند یا تلاش می کند
تا جان خود را بگیرد. همه ما راه‌های مختلفی برای مقابله با چالش‌ها داریم، و روابط و ارتباطات قوی خانوادگی
نیز به تعادل مسائل دشوار یا منفی زندگی کمک می‌کند.
نکته اصلی این است که از هر گونه چالشی که جوان شما با آن مواجه است آگاه باشید، مراقب تغییرات در
رفتار او باشید و اگر نگران هستید با او تماس بگیرید.
مشکلات رابطه – درگیری با والدین و/یا شرکای عاشقانه
مشکلات حقوقی یا انضباطی
دسترسی به وسایل مضر مانند دارو یا سلاح
فوت اخیر یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستان نزدیک
قرار گرفتن مداوم در معرض رفتارهای قلدری مانند زورگویی سایبری
از دست دادن یکی از دوستان یا اعضای خانواده به دلیل خود کشی
بیماری یا ناتوانی جسمی
عوامل حفاظتی
عوامل خطر را می توان با وجود عوامل محافظتی تا حدی متعادل کرد. طیف وسیعی از عوامل محافظتی وجود دارد
که می تواند به کاهش رفتار خود کشی کمک کند، از جمله:
روابط قوی و مثبت با والدین و سرپرستان – احساس امنیت و حمایت
ارتباط با سایر بزرگسالان غیر والدین
نزدیکی به دوستان دلسوز
پیشرفت تحصیلی
ایمنی مدرسه
احساس تعلق به چیزی بزرگتر از خود – جامعه، فرهنگ، مذهب، تیم ورزشی
ایمنی محله
آگاهی و دسترسی به خدمات بهداشتی محلی تاب آوری کلی.
LGBT و جوانان دارای تنوع جنسیتی همجنس‌گرایان، دوجنس‌گرایان و تراجنسیتی، و جوانانی که با یک جنسیت سنتی همذات پنداری نمی‌کنند یا با آن «تناسب» ندارند، بیش از دیگران در معرض خطر افکار خودکشی هستند.
درک این نکته مهم است که جنسیت یا هویت جنسی جوانان نیست که منجر به خودکشی می شود.
این تجربه تبعیض، تعصب، انزوا و طرد خانواده به دلیل تمایلات جنسی است که خطر خودکشی را افزایش می دهد.
جوانان L.G.B.T که سطوح بالایی از طرد خانواده را در دوران نوجوانی گزارش کردند، ۸.۴ برابر بیشتر احتمال داشت که اقدام به خودکشی کنند.
علاوه بر این، تحقیقات نشان داده است که ۸۱ درصد از جوانان با تنوع جنسیتی در استرالیا که با سوء استفاده
و/یا تبعیض به دلیل عدم شناسایی جنسیت خاص مواجه شده اند، به خودکشی فکر کرده اند و ۳۷ درصد اقدام به خودکشی کرده اند.
نشان داده شده است که پذیرش خانواده از افسردگی، رفتار خودکشی و سوء مصرف الکل و مواد محافظت می کند
و باعث ارتقاء عزت نفس، حمایت اجتماعی و سلامت کلی می شود.
می توان از خودکشی جلوگیری کرد.
برخی از ویژگی ها و کارهای فردی وجود دارد که می توانیم در جوامع انجام دهیم که ممکن است به
محافظت از افراد در برابر افکار و رفتارهای خودکشی کمک کند. تحقیقات زیادی در مورد این عوامل محافظتی
به اندازه عوامل خطر وجود ندارد، اما شناسایی و درک آنها بسیار مهم است.
عوامل خطر و حفاظتی و جلوگیری از آن
عوامل زیادی در خطر خودکشی نقش دارند.
ترکیبی از موقعیت ها می تواند فردی را به فکر خودکشی سوق دهد. عوامل خطر احتمال خود کشی
را افزایش می دهند، اما ممکن است علت مستقیم نباشند.
تجربیات نامطلوب دوران کودکی مانند کودک آزاری و بی توجهی
قلدری
سابقه خانوادگی خودکشی
مشکلات رابطه مانند جدایی، خشونت یا از دست دادن
خشونت جنسی
انجمن:
موانع مراقبت های بهداشتی
باورهای فرهنگی و مذهبی مانند این باور که خودکشی حل نجیب یک مشکل شخصی است
خوشه خود کشی در جامعه
اجتماعی:
انگ مرتبط با بیماری روانی یا کمک طلبی
دسترسی آسان به وسایل کشنده در میان افراد در معرض خطر (مانند سلاح گرم، داروها)
تصاویر رسانه ای ناامن از خودکشی
برخی از ویژگی ها و کارهای فردی وجود دارد که می توانیم در جوامع انجام دهیم که ممکن است به محافظت از
افراد در برابر افکار و رفتارهای خودکشی کمک کند. تحقیقات زیادی در مورد این عوامل محافظتی به اندازه عوامل
خطر وجود ندارد، اما شناسایی و درک آنها بسیار مهم است.
عوامل حفاظتی
مهارت های مقابله و حل مسئله
باورهای فرهنگی و مذهبی که از خودکشی جلوگیری می کند
ارتباط با دوستان، خانواده و پشتیبانی جامعه
روابط حمایتی با ارائه دهندگان مراقبت
در دسترس بودن مراقبت های سلامت جسمی و روانی
دسترسی محدود به وسایل کشنده در میان افراد در معرض خطر
مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و … می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.
خودکشی دومین عامل مرگ و میر جوانان است. این بیشتر از مجموع علل طبیعی است.
هر یک ساعت و نیم یک نوجوان یا جوان بر اثر خودکشی جان خود را از دست می دهد.
و برای هر مرگ ۱۵ تا ۲۵ برابر بیشتر تلاش می شود.
آنچه بسیار ناراحت کننده است این است که این تلفات جانی قابل پیشگیری است.
بحران های خودکشی می گذرد و درمانی در دسترس است که می تواند افکار و رفتار خودکشی را کاهش دهد.
پس چگونه می توان فهمید که فردی در معرض خطر است؟ اگر فکر می کنید ممکن است
فردی افکار خودکشی داشته باشد چه باید بکنید؟ در اینجا برخی از اطلاعات و منابع برای کمک وجود دارد.
آیا کسی را می شناسید که ممکن است در معرض خطر باشد؟
در سال گذشته، ۱۵ درصد از نوجوانان و جوانان به خودکشی فکر می کردند. از آنجایی که افراد زیادی هستند،
ممکن است یکی از آنها را بشناسید. آنها می توانند دوست یا همکلاسی شما باشند. هر کسی می تواند
به شناسایی فردی در معرض خطر کمک کند. اغلب، یکی از دوستان یا اعضای خانواده نگران ممکن است
اولین کسی باشد که می‌داند مشکلی وجود ندارد.
چگونه می توان فهمید که فردی در معرض خطر خودکشی است؟
تشخیص اینکه آیا فردی در معرض خطر خودکشی است یا خیر، می تواند سخت باشد. با این حال،
یادگیری علائم هشدار دهنده می تواند اولین قدم باشد.
آیا دوست یا یکی از اعضای خانواده شما یکی از موارد زیر را گفته یا نشان داده است:
صحبت از تمایل به مردن، مرده بودن یا خودکشی؟
گاهی اوقات این می تواند واضح باشد، مانند گفتن “اگر من مرده بودم وضعیت همه بهتر بود” یا ”
من باید خودم را بکشم.” مواقع دیگر، مردم ممکن است مستقیماً آن را نگویند. در عوض، ممکن است آن را از طریق رفتار خود نشان دهند.
آموزش روش های خودکشی در اینترنت
به دست آوردن وسایل مورد نیاز برای خودکشی – به عنوان مثال، خرید دارو، یافتن اسلحه یا چاقو، یا جستجوی مکان‌های خطرناک (یعنی پشت بام‌ها، ریل قطار و غیره) که در این نزدیکی هستند و محدودیتی ندارند.
هدیه دادن وسایل مهم مانند گیتار، تلفن یا رایانه ارزشمند.
خداحافظی با خانواده و دوستان یا نوشتن یادداشت خودکشی.
بریدن یا سوزاندن خود؟ برای مثال، بریدن، خاراندن یا سوزاندن خود یا کبودی قسمت‌هایی از بدنشان. این بدان معنا نیست که
آنها سعی در خودکشی دارند. با این حال، به این معنی است که آنها راه بهتری برای مقابله با احساسات
ناراحت کننده یا موقعیت های زندگی نمی دانند. این امر خطر خودکشی آنها را افزایش می دهد.
مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و … می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.
اقدام به خودکشی قبلی نیز خطر آنها را افزایش می دهد.
احساس می کنید ممکن است اوضاع هرگز بهتر نشود؟ گاهی اوقات مردم مستقیماً آن را می گویند، مانند “هیچ چیز برای من درست نمی شود” یا ”
هیچ چیزها هرگز بهتر نمی شوند.” مواقع دیگر، مردم آن را با رفتار خود نشان می دهند.
بی توجهی به آینده مثال‌ها: اهمیت ندادن به برگزاری جشن، شروع مدرسه یا کالج، یا گرفتن گواهینامه رانندگی یا شغل.
اهمیت ندادن به چیزهایی که قبلاً عمیقاً به آنها اهمیت می دادند. مثال‌ها:
اگر ورزشکاری به یک بازی مهم اهمیت نمی‌داد یا دانش‌آموز ممتاز به رد شدن در آزمون اهمیت نمی‌داد.
به نظر می رسد آنها در درد عاطفی وحشتناکی هستند؟
یا مثل اینکه چیزی در اعماق وجود اشتباه است اما نمی توانند آن را از بین ببرند؟
خودکشی اغلب با مشکلات دیگری همراه است. برخی از افرادی که به خودکشی
فکر می کنند ممکن است این موارد را تجربه کنند:
افسردگی یا غم و اندوه شدید.
مشکل در توجه
بی حسی یا احساس اینکه هیچ چیز مهم نیست.
نوسانات شدید خلق و خو (شاد به غمگین یا خوشحال تا عصبانی).
واقعاً احساس ناراحتی یا تحریک پذیری می کنید.
احساس غرق شدن، اضطراب، وحشت یا نگرانی.
آسیب به خود، مانند بریدن، خاراندن یا سوزاندن عمدی خود.
اختلال در غذا خوردن، مانند خوردن بیش از حد یا خیلی کم، ایجاد هضم در خود، یا ورزش بیش از حد.
رفتار تکانشی یا بی پروا، مانند انجام کارها بدون فکر کردن یا بی توجهی به اینکه ممکن است آسیب ببینند.
نوشیدن، سیگار کشیدن یا مصرف بیش از حد مواد مخدر.
آیا برای مقابله با یک ضرر یا ناامیدی بزرگ در زندگی خود تلاش می کنید؟
همه وقتی که یک ضرر یا ناامیدی بزرگ را تجربه می کنند ناراحت می شوند.
این می تواند جدایی از یک دوست پسر یا دوست دختر، طلاق والدین، مشاجره زیاد با
خانواده یا دوستان خود، قطع عضویت در یک تیم ورزشی، شکست در کلاس یا به مشکل خوردن باشد.
ناراحت شدن برای مدتی طبیعی است. با این حال، فردی ممکن است در معرض خطر باشد اگر:
ناراحتی برای مدت طولانی تر از بسیاری از مردم.
خیلی بیشتر از بیشتر مردم ناراحت می شوند.
آنقدر ناراحت هستند که نمی توانند کارهایی را که باید انجام دهند، مانند رفتن به مدرسه یا کار، انجام دهند.
آنقدر ناراحت هستند که هیچ چیز حال آنها را بهتر نمی کند.
یا دلتان به شما می گوید که نگران آنها باشید زیرا چیزی تغییر کرده است؟
آیا آنها از همه و همه چیز کنار کشیده اند؟
آیا آنها بیشتر نگران به نظر می رسند یا در حاشیه؟
آیا آنها به طور غیرعادی عصبانی به نظر می رسند؟
آیا بیش از حد بی قرار، بی قرار یا ناراحت به نظر می رسند؟
آیا آنها خیلی بیشتر از حد معمول می خوابند یا غذا می خورند؟
شاید آنها به نظر شما شبیه خودشان نیستند؟
اگر فکر می کنید فردی در معرض خطر خودکشی است چه کاری می توانید انجام دهید؟
کارشناسان این راه ها را برای نزدیک شدن و کمک به افراد در معرض خطر توصیه می کنند:
از آنها بپرسید که آیا حالشان خوب است یا به فکر آسیب رساندن یا کشتن خود هستند.
از اینکه مستقیم بپرسید نترسید: “آیا فکر آسیب رساندن یا کشتن خود را دارید؟” پرسیدن در مورد خودکشی ”
این ایده را در سر آنها قرار نمی دهد.” در واقع، بسیاری از افرادی که به خودکشی فکر می کنند، وقتی می توانند
در مورد احساسات خود صحبت کنند، احساس آرامش می کنند.
مثل یک دوست واقعی به آنها گوش دهید. کسی که به خودکشی فکر می کند به حمایت شما نیاز دارد.
بنابراین نگویید که آنها احمقانه، نمایشی یا بیش از حد واکنش نشان می دهند. صحبت را قطع نکنید یا سعی نکنید
بگویید که چیزها آنقدر که فکر می کنند بد نیستند. فقط اجازه دهید در مورد افکار و احساسات خود صحبت کنند و شنونده خوبی باشند.
به آنها بگویید که نگران آنها هستید و نگران آنها هستید. “به نظر می رسد که شما اخیراً واقعاً غمگین هستید
و این من را نگران می کند.” یا، “آنچه شما در مورد اینکه می خواهید به خودتان صدمه بزنید واقعاً به من مربوط می شود.”
به آنها اطلاع دهید که شنیده شده اند. از تکرار چیزهایی که شنیده اید برای آنها نترسید تا مطمئن شوید
که متوجه شده اید. “به نظر می رسد که شما به خاطر مشاجره در خانه و با دوست دخترتان واقعاً غمگین و
عصبانی بوده اید.” درباره آنچه می گویند قضاوت نکنید؛ فقط به آنها بگویید که به آنها گوش داده اید و بفهمید که چرا ناراحت هستند.
به آنها بگویید که تنها نیستند. داشتن نگرانی های مربوط به سلامت روان می تواند بسیار تنها باشد.
مردم ممکن است احساس کنند که با دیگران متفاوت هستند یا اینکه هیچ کس نمی تواند آن را درک کند.
بگذارید بدانند که آنها تنها نیستند. افراد دیگر قبلاً چنین احساسی داشته اند – غرق، افسرده، ترسیده، عصبانی.
مهمتر از آن، به آنها اجازه دهید بدانند که شما و دیگران به آنها اهمیت می دهید، و شما برای حمایت از آنها حاضرید.
مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و … می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.
آیا نوجوان شما در معرض خطر خودکشی است؟ در حالی که هیچ نوجوانی مصون نیست،
عواملی وجود دارد که می تواند برخی از نوجوانان را آسیب پذیرتر از دیگران کند. بدانید که چگونه می توان
تشخیص داد که آیا نوجوان شما ممکن است خودکشی کند و برای کمک و درمان به کجا مراجعه کند.
چه چیزی نوجوانان را در برابر خودکشی آسیب پذیر می کند؟
بسیاری از نوجوانانی که اقدام به خودکشی می کنند یا می میرند، دارای یک بیماری روانی هستند.
در نتیجه، آنها در مقابله با استرس نوجوانی، مانند مواجهه با طرد شدن، شکست، جدایی‌ها،
مشکلات مدرسه و آشفتگی خانواده مشکل دارند. آنها همچنین ممکن است نتوانند ببینند که می توانند
زندگی خود را تغییر دهند – و اینکه خودکشی یک پاسخ دائمی است، نه یک راه حل، برای یک مشکل موقت.
عوامل خطر برای خودکشی نوجوانان چیست؟
یک نوجوان ممکن است به دلیل شرایط خاص زندگی مانند:
داشتن یک اختلال روانپزشکی، مانند افسردگی، اختلال اضطراب، اختلال دوقطبی یا اختلال نافرمانی مقابله ای
سابقه خانوادگی اختلال خلقی، خودکشی یا رفتار خودکشی
سابقه سوء استفاده فیزیکی یا جنسی یا قرار گرفتن در معرض خشونت یا قلدری
اختلال مصرف مواد
دسترسی به وسایلی مانند سلاح گرم یا داروها
قرار گرفتن در معرض خودکشی یکی از اعضای خانواده یا دوستان
از دست دادن یا درگیری با دوستان نزدیک یا اعضای خانواده
مسائل جسمی یا پزشکی، مانند تغییرات مربوط به بلوغ یا یک بیماری مزمن
دیگر اقلیت های جنسی مانند:هموسکشوال، ترنسکشوال و…
پذیرفته شدن
کودکانی که در گذشته اقدام به خودکشی کرده اند نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
خودکشی دومین عامل مرگ و میر – بعد از تصادفات وسایل نقلیه موتوری – در بین نوجوانان و جوانان است.
به طور متوسط، میزان خودکشی سالانه در نوجوانان ۱۵ تا ۱۹ ساله حدود ۱ در ۱۰۰۰۰ نفر است.
در بین جوانان ۱۲ تا ۱۶ ساله، تا ۱۰ درصد از پسران و ۲۰ درصد از دختران به خودکشی فکر کرده اند.
نوجوانان همجنسگرا بیشتر از همسالان دگرجنسگرا خود اقدام به خودکشی می کنند.
میزان خودکشی نوجوانان، حدود ۲۰ درصد آمار کل خودکشی‌ها در ایران است. ۷۵ درصد از موارد اقدام به خودکشی
نیز مربوط به سنین بین ۱۵ تا ۳۴ سال است.
علائم هشدار دهنده خود کشی نوجوان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
صحبت کردن یا نوشتن در مورد خود کشی – به عنوان مثال، بیان جملاتی مانند “خودم را می کشم” یا “ من دیگر برای شما مشکلی نخواهم داشت”
کناره گیری از تماس اجتماعی
داشتن نوسانات خلقی
افزایش مصرف الکل یا مواد مخدر
احساس به دام افتادن، ناامیدی یا درماندگی در مورد یک موقعیت
تغییر روال عادی، از جمله الگوی غذا خوردن یا خوابیدن
انجام کارهای مخاطره آمیز یا خود ویرانگر
وقتی هیچ توضیح منطقی دیگری برای چرایی انجام این کار وجود ندارد، وسائل را تحویل می دهیم
ایجاد تغییرات شخصیتی یا به‌شدت مضطرب یا آشفته در هنگام تجربه برخی از علائم هشداردهنده ذکر شده در بالا
برای جلوگیری از خودکشی نوجوان چه کنم؟
شما می توانید اقداماتی را برای کمک به محافظت از نوجوان خود انجام دهید. مثلا:
در مورد سلامت روان و خود کشی صحبت کنید. منتظر نباشید تا نوجوانتان به سراغ شما بیاید.
اگر نوجوان شما غمگین، مضطرب، افسرده یا به نظر می رسد در حال مبارزه است – بپرسید چه مشکلی دارد و از خود حمایت کنید.
توجه کنید. اگر نوجوان شما به خود کشی فکر می کند، احتمالاً علائم هشدار دهنده را نشان می دهد.
به آنچه فرزندتان می گوید گوش دهید و مراقب رفتار او باشید. هرگز به عنوان ملودرام نوجوانانه از تهدید به خود کشی شانه خالی نکنید.
دلسرد شدن از انزوا نوجوان خود را تشویق کنید تا زمانی را با دوستان و خانواده حامی خود بگذراند.
نظارت و صحبت در مورد استفاده از رسانه های اجتماعی. مراقب حساب های رسانه های اجتماعی نوجوان خود باشید.
در حالی که رسانه های اجتماعی می توانند حمایت ارزشمندی از نوجوانان داشته باشند،
می توانند آنها را در معرض قلدری، شایعه پراکنی، دیدگاه های غیر واقعی از زندگی دیگران و فشار همسالان قرار دهند.
اگر نوجوان شما از پست ها یا پیام های رسانه های اجتماعی آسیب دیده یا ناراحت است، او را تشویق کنید تا
با شما یا یک معلم مورد اعتماد صحبت کند. احساس ارتباط و حمایت در مدرسه می تواند یک اثر محافظتی قوی داشته باشد.
مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و … می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.
یک سبک زندگی سالم را تشویق کنید. به نوجوان خود کمک کنید خوب غذا بخورد، ورزش کند و خواب منظم داشته باشد.
از طرح درمان حمایت کنید. اگر نوجوان شما تحت درمان برای رفتار خود کشی است، به او یادآوری کنید
که ممکن است زمان ببرد تا احساس بهتری داشته باشد. به نوجوان خود کمک کنید تا توصیه های پزشک
خود را دنبال کند. همچنین، نوجوان خود را تشویق کنید تا در فعالیت هایی شرکت کند که به او کمک می کند
اعتماد به نفس خود را بازسازی کند.
نظارت بر داروها اگرچه غیرمعمول است، اما برخی از نوجوانان ممکن است در هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی،
به ویژه در چند هفته اول پس از شروع یا تغییر دوز، افکار یا رفتار خودکشی افزایش یابد. اما داروهای ضد افسردگی با
بهبود خلق و خوی احتمال بیشتری دارد که خطر خودکشی را در دراز مدت کاهش دهند. اگر نوجوان شما در حین مصرف
داروی ضد افسردگی افکار خودکشی داشت، فوراً با پزشک تماس بگیرید یا کمک اضطراری دریافت کنید.
اسلحه گرم، الکل و داروها را ایمن نگه دارید. اگر نوجوانی در حال حاضر خود کشی کرده باشد، دسترسی به
وسایل می تواند نقش داشته باشد.
تماشا کن و گوش کن
مراقب نوجوان افسرده و گوشه گیر باشید. درک افسردگی در نوجوانان بسیار مهم است زیرا می تواند
متفاوت از باورهای رایج در مورد افسردگی به نظر برسد. به عنوان مثال، ممکن است به جای ناراحتی یا گریه مزمن
، به شکل مشکلات با دوستان، نمرات، خواب، یا بدخلقی و تحریک پذیر بودن باشد.
سعی کنید خطوط ارتباطی را باز نگه دارید و نگرانی، حمایت و عشق خود را ابراز کنید.
اگر نوجوانتان به شما اعتماد می کند، نشان دهید که این نگرانی ها را جدی می گیرید. دعوا با یک دوست ممکن است
به نظر شما مهم نباشد، اما برای یک نوجوان ممکن است احساسی بسیار زیاد و سخت داشته باشد. آنچه را که
نوجوانتان می‌گذرد، کوچک نکنید یا نادیده نگیرید، زیرا این امر می‌تواند احساس ناامیدی را در او افزایش دهد.
اگر نوجوانتان در صحبت کردن با شما احساس راحتی نمی کند، به فرد بی طرف تری مانند یکی دیگر از بستگان،
یک مشاور مدرسه یا پزشک فرزندتان پیشنهاد دهید.
مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و … می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.
اگرچه مرگ و میر ناشی از خودکشی کودکان از نظر آماری نادر است، برخی از کودکان اقدام به خودکشی می کنند.
اگر کودکانی که فکر خودکشی دارند در دوران نوجوانی درمان نشوند، با افزایش سن خطر خودکشی
در آنها افزایش می‌یابد. شناسایی کودکانی که به خودکشی فکر می کنند در اسرع وقت بسیار مهم است
تا بتوانند برای نگرانی های سلامت روان درمان شوند.
آیا واقعاً کودکان در معرض خطر خودکشی هستند؟
بسیاری از مردم بر این باورند که کودکان بلوغ رشدی لازم برای انجام افکار خودکشی را ندارند
زیرا تصور ناقصی از مرگ دارند. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که در حدود ۹ سالگی، بسیاری
از کودکان درک کاملی از مرگ و خودکشی دارند
صرف نظر از اینکه آنها پیامدهای اعمال خود را درک می کنند، کودکان ممکن است مرگ را به عنوان گزینه ای
برای پایان دادن به درد عاطفی خود بدون درک کامل نهایی بودن اعمال خود در نظر بگیرند.
علائم هشدار دهنده
افرادی که به خودکشی فکر می کنند معمولاً علائم هشدار دهنده ای از خود نشان می دهند – هر تغییر قابل
توجهی در رفتار ممکن است یک علامت هشدار دهنده باشد. علائم هشدار دهنده در کودکان می تواند به صورت زیر باشد:
تغییر در رفتار معمول
نادیده گرفتن علایق شخصی یا فعالیت هایی که قبلاً از آنها لذت می بردید
خواب دیدن یا نگرانی در مورد مرگ
افزایش مشکلات در مدرسه یا مشکلاتی که برای اولین بار رخ می دهد
ابراز یا نشان دادن نارضایتی یا بی علاقگی عمومی نسبت به تمامی فعالیت ها
ریسک پذیری
دویدن تو خیابون
بالا رفتن از ساختمان ها یا درختان بلند
بلع مواد غیر خوراکی
علائم متعدد افسردگی
تجربه غم و اندوه طولانی مدت و/یا گریه مکرر
ایجاد مشکلات در تمرکز در مدرسه
از دست دادن علاقه به فعالیت هایی که قبلاً از آنها لذت می بردید یا نداشتن انرژی برای مشارکت
داشتن بی خوابی یا کابوس های مکرر
به طور معمول به سوالات پاسخ نمی دهند، یا تاخیر طولانی در پاسخ دادن
شکایت از دردها و دردهای فیزیکی که با بیماری تایید شده مرتبط نیست
تجربه اضطراب و ترس ها یا فوبیاهای متعدد
مکالمه ای که نشان دهنده افکار یا برنامه های خودکشی است
“بیشتر اوقات خیلی خوشحال نیستم… به مردن فکر می کنم”
“فکر می کنم مامان به خاطر من رفت… بهتر بود من اینجا نبودم”
“من از زندگیم متنفرم. میخواهم بروم.”
چگونه با کودک در مورد خودکشی صحبت کنیم؟
هنگام صحبت با کودک در مورد خودکشی:
در ابتدای مکالمه نسبت به خلق و خوی کودک حساس باشید و در حین گفتگو متوجه تغییراتی شوید.
آهسته صحبت کنید، از عجله کردن در گفتگو بپرهیزید.
از زبان بدن آنها و همچنین آنچه می گویند آگاه باشید.
لحن باز و بدون قضاوت را حفظ کنید.
از زبان واضح و مستقیم استفاده کنید.
اگر کودکی که می شناسید علائم هشدار دهنده را نشان می دهد، یا به طور کلی نگران آنها هستید، با او صحبت کنید:
قبل از شروع گفتگو، تصمیم بگیرید که چه نقشی با این کودک بازی خواهید کرد.
آیا پشتیبانی مداوم ارائه خواهید کرد؟ آیا لازم است به مراقب او بگویید یا آنها را با پشتیبانی هایی
مانند مشاور مدرسه مرتبط کنید؟ می توانید از دیگران، از جمله مرکز بحران محلی خود، کمک بگیرید.
نگرانی های خود را ذکر کنید. «روز پیش متوجه شدم که گفتی نمی‌خواهی اینجا باشی چون مادرت دیگر
در خانه زندگی نمی‌کند. به نظر می رسد در حال حاضر زندگی برای شما سخت است. حالت خوبه؟”
به پاسخ آنها برای ابراز ناامیدی، سرزنش یا ناامیدی گوش دهید، “تقصیر من است که مادر خانه
را ترک کرد” یا “نه … من واقعاً خوب نیستم …”
شما مجبور نیستید راه حل ارائه دهید. فقط گوش کن. اگر پس از شنیدن پاسخ آنها نگران هستید،
بیشتر کاوش کنید. از آنها در مورد موقعیت یا احساساتشان بپرسید. سپس، اگر هنوز نگران هستید که ممکن است
به خودکشی فکر کنند، مستقیماً از آنها بپرسید: “آیا تا به حال آنقدر ناراحت شدید که می خواستید بمیرید؟
” یا “آیا به آسیب رساندن یا کشتن خود فکر می کنی؟” اگر کودکی افکار خودکشی را بیان می کند،
به مراقبان او اطلاع دهید و اطمینان حاصل کنید که کودک به حمایت های درمانی متصل است.
علائم هشدار دهنده حاد
برخی از علائم هشدار دهنده نیاز به اقدام فوری بیشتری نسبت به سایرین دارند.
اگر متوجه شدید که کودکی علائم هشدار دهنده زیر را نشان می دهد، با خط بحران محلی تماس بگیرید
و در صورت لزوم به مراقب کودک هشدار دهید. اگر فکر می‌کنید خطر خودکشی قریب‌الوقوع است،
مطمئن شوید که کودک تنها نمی‌ماند – تا زمانی که با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های روانی، مراقب یا تماس‌های دیگر باشد، با او بمانید:
صحبت در مورد تمایل به مردن یا خودکشی؛ و به دنبال راهی برای خودکشی یا داشتن یک برنامه.
عوامل خطر
برخی عوامل می توانند افراد را در معرض خطر بیشتری نسبت به سایرین برای خودکشی قرار دهند.
اینها برخی از عوامل خطر است که به ویژه بر کودکان تأثیر می گذارد:
سابقه خانوادگی خودکشی، افسردگی یا مصرف مواد
اقدام به خودکشی قبلی
افسردگی، اضطراب یا سایر بیماری های روانی درمان نشده
درک ناقص مرگ: اگر کودکی عواقب اعمال خود را درک نکند، ممکن است خطرات مرگباری را متحمل شود، مثلاً وارد ترافیک شود.
آسیب به خود مانند برداشتن مکرر زخم ها، چسباندن پین به پوست، جویدن ناخن ها برای ایجاد خونریزی یا درد، ضربه زدن به خود
دسترسی به وسایل خودکشی مانند سلاح گرم یا داروهای تجویزی
مشکلات یادگیری یا عدم موفقیت در مدرسه (کودک ممکن است باور کند که آنها شکست خورده اند)
قرار گرفتن در معرض آسیب های جسمی، عاطفی یا جنسی
محیط خانه ناپایدار ناشی از موقعیت هایی مانند طلاق، جابجایی های مکرر یا چند مراقب (کودک ممکن است خود را به خاطر شرایطش سرزنش کند)
تجربیات منفی مدرسه مانند قلدری
تلفات قابل توجه اخیر مانند مرگ والدین، دوست نزدیک یا حیوان خانگی
عوامل حفاظتی
عوامل یا شرایط خاصی می توانند فرد را در برابر فکر به خودکشی محافظت کنند و تاب آوری او را افزایش دهند.
اینها برخی از عوامل محافظتی هستند که می توانند تاب آوری را در کودکان ایجاد کنند:
روابط مثبت مانند با خانواده، معلمان، مربیان، والدین رضاعی، همسالان
عزت نفس و عزت نفس مثبت
نگاهی امیدوارانه به آینده
مهارت های حل مسئله و مقابله موثر
محیط خانه امن و مطمئن
تجربه مثبت مدرسه
توانایی انتقال نیازها، احساسات و افکار خود به دیگران
تجربیات مثبت زندگی
موفقیت در مدرسه، ورزش یا فعالیت های هنری
مشارکت در جوامع دینی/مذهبی
چگونه می توان از خودکشی در کودکان جلوگیری کرد؟
روابط مثبت در زندگی کودکان نقش مهمی در ارتقای سلامت روان و ایجاد انعطاف پذیری
آنها دارد: آنها عزت نفس، شایستگی و توانایی پاسخگویی به چالش های زندگی را تقویت می کنند.
هر کسی که در زندگی یک کودک است می تواند برای ایجاد انعطاف پذیری در آن کودک تلاش کند.
در خانه
والدین و سایر اعضای خانواده و همچنین معلمان، مربیان و هر کس دیگری که در زندگی کودک
تأثیرگذار است، می‌توانند برای ایجاد انعطاف‌پذیری در آن کودک اقدامات زیر را انجام دهند:
فعالانه گوش دادن، درک، و اعتبار بخشیدن به آنچه می گویند
به کودک بیاموزید که اشتباهات و مشکلات فرصتی برای یادگیری مهارت های جدید هستند
شناسایی و تایید نقاط قوت کودک
تشویق کودکان به درخواست کمک در صورت نیاز
در مدرسه
معلمان، مشاوران مدرسه، مربیان و مدیران مدرسه همگی می‌توانند در تقویت تاب‌آوری در کودکان نقش داشته باشند:
ارائه برنامه ها و برنامه های ایمن، ساختار یافته و قابل پیش بینی
افزایش حس کنترل در کودکان
افزایش اعتماد به نفس و تجربه موفقیت در کودکان با تعیین اهداف قابل دستیابی
آموزش رفتارهای مثبت
حصول اطمینان از واکنش مناسب پس از مرگ خودکشی یک دانش آموز
اجرای برنامه های پیشگیری از خودکشی
برنامه‌ریزی پیشگیری از خودکشی در مدارس زمانی مؤثر است که شامل موارد زیر باشد:
ارتقای سلامت روان که بر فعالیت های مبتنی بر نقاط قوت، تاب آوری و کمک جویی تأکید دارد
مشارکت معنادار دانش آموز که به آنها احساس تعلق و هدف می دهد
آموزش معلمان و کارکنان برای شناسایی افکار خودکشی در کودکان
دسترسی آسان و آشکار به حمایت از سلامت روان در مدرسه
مراقبت متمرکز و هماهنگ پس از اقدام به خودکشی یا رفتارهایی که منجر به بستری شدن در بیمارستان می شود
مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و … می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.