اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر یا (GAD)

اختلال اضطراب فراگیر (GAD) یک نوع خاص از اختلال اضطراب است. بیشتر مردم گاهی نگران سلامتی، شغل، پول
یا خانواده خود هستند،

اما افراد مبتلا به GAD در مورد این چیزها و موارد دیگر اضطراب را تجربه می کنند، به گونه ای
که مداوم، بیش از حد و مزاحم است.

اغلب، افراد مبتلا به GAD برای آرام شدن و تمرکز بر روی وظایف مشکل دارند. آنها ممکن است علائم فیزیکی
از جمله بیقراری، تعریق، مشکل در بلع و استفاده زیاد از دستشویی را تجربه کنند.

به گفته کارشناسان بهداشت روان، تقریباً ۳٪ از کل بزرگسالان ایالات متحده در سال گذشته GAD را تجربه کرده اند و

تخمین زده می شود که تا ۹٪ در مقطعی از زندگی خود GAD را تجربه کنند. اما با درمان مناسب – از جمله دارو و روان درمانی–
آنها می توانند یاد بگیرند که علائم خود را مدیریت کنند و زندگی پربارتری داشته باشند.

چه چیزی می تواند باعث اختلال اضطراب فراگیر شود؟

اختلال اضطراب فراگیر (GAD) می تواند یک چالش برای تشخیص باشد. مردم حملات پانیک را نشانه بارز همه اختلالات
اضطرابی می دانند، اما GAD از این نظر متفاوت است که به طور کلی هیچ حمله پانیک مرتبط با این بیماری وجود ندارد.

در نتیجه این تصور غلط، بدون تجربه حملات پانیک، فرد ممکن است فکر کند که “فقط بیش از حد نگران است.

” مبارزه آنها با نگرانی مداوم ممکن است به حداقل برسد یا نادیده گرفته شود و به نوبه خود به درستی تشخیص داده نشود یا درمان نشود.

بسیاری از ما نگرانی و موقعیت هایی را تجربه می کنیم که می تواند باعث ایجاد احساس اضطراب در ما شود،

بنابراین متخصصان به دنبال چه چیزی هستند تا تشخیص دهند که آیا نگرانی و اضطراب فردی با GAD مرتبط است یا خیر؟

علائم اختلال اضطراب فراگیر

هنگام ارزیابی GAD، متخصصان بالینی به دنبال موارد زیر هستند:

وجود اضطراب و نگرانی بیش از حد در مورد موضوعات، رویدادها یا فعالیت های مختلف. نگرانی اغلب برای حداقل شش ماه
رخ می دهد و به وضوح بیش از حد است.

کنترل نگرانی بسیار چالش برانگیز است. نگرانی در بزرگسالان و کودکان ممکن است به راحتی از موضوعی به موضوع دیگر منتقل شود.

اضطراب و نگرانی با حداقل سه مورد از علائم فیزیکی یا شناختی زیر همراه است (در کودکان، تنها یکی از این علائم برای
تشخیص GAD ضروری است):

سرگیجه یا بی قراری
به راحتی خسته می شود؛ خسته تر از حد معمول
اختلال در تمرکز یا احساسی که انگار ذهن خالی می شود
تحریک پذیری (که ممکن است برای دیگران قابل مشاهده باشد یا نباشد)
افزایش درد یا درد عضلانی
مشکل در خواب (به دلیل مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب، بی قراری در شب، یا خواب ناراضی)

نگرانی بیش از حد به معنای نگرانی است حتی زمانی که تهدید خاصی وجود ندارد یا به روشی نامتناسب با خطر واقعی
وجود دارد.

کسی که با GAD دست و پنجه نرم می کند درصد بالایی از ساعات بیداری خود را در مورد چیزی نگران می کند.
این نگرانی ممکن است با اطمینان خاطر از سوی دیگران همراه باشد.

در بزرگسالان، نگرانی می تواند در مورد مسئولیت های شغلی یا عملکرد، سلامت خود یا اعضای خانواده، مسائل مالی،
و سایر شرایط روزمره معمولی زندگی باشد.

در کودکان، نگرانی بیشتر در مورد توانایی های آنها یا کیفیت عملکرد آنهاست (مثلاً در مدرسه). بسیاری از افراد مبتلا
به GAD علائمی مانند تعریق، حالت تهوع یا اسهال را نیز تجربه می کنند.

اضطراب، نگرانی و سایر علائم مرتبط، انجام فعالیت ها و مسئولیت های روزمره را دشوار می کند. آنها ممکن است
در روابط ، در محل کار یا سایر زمینه های مهم زندگی مشکلاتی ایجاد کنند.

برای تشخیص GAD، این علائم همچنین باید با هیچ شرایط پزشکی دیگر ارتباطی نداشته باشند و نمی توانند با یک اختلال روانی
متفاوت یا با تأثیر مصرف مواد،

از جمله داروهای تجویزی، الکل، یا داروهای تفریحی توضیح داده شوند.

اختلال اضطراب فراگیر: علل و عوامل خطر

هیچ علت منحصر به فردی برای اختلال اضطراب فراگیر (GAD) که شناسایی شده باشد وجود ندارد. شواهد نشان داده است
که عوامل متعددی معمولاً در ایجاد GAD مؤثر هستند. برخی از عوامل رایج شامل مواردی مانند استعداد ژنتیکی،
شیمی مغز، پیشینه خانوادگی، تأثیر اجتماعی و تجربیات زندگی است.

ژنتیک

ژنتیک شما ممکن است در تعیین اینکه آیا به GAD مبتلا خواهید شد یا خیر، نقش داشته باشد.

مانند بسیاری از بیماری های روانی و پزشکی دیگر، یک فرد می تواند از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا
به علائم خاصی باشد. این در مورد اختلال اضطراب فراگیر نیز مشابه است.

پیشرفت‌های تکنولوژیکی و روش‌شناختی به محققان این امکان را داده است تا نقش ژن‌ها در ایجاد GAD را با جزئیات
بیشتری بررسی کنند، اما تحقیقات هنوز در مراحل اولیه است. با وجود این، پیامدهای قابل توجهی برای هر کسی
که با اختلالات اضطرابی مواجه است دارد.

مطالعات نشان داده است که بستگان درجه یک فرد مبتلا به GAD بیشتر در معرض ابتلا به اختلالات خلقی و اضطرابی
به طور کلی، با افزایش خطر خاص برای ابتلا به GAD هستند.

تجارب زندگی

اگرچه عوامل ژنتیکی و بیولوژیکی به وضوح در ایجاد GAD نقش دارند، درصد بیشتری از خطر ابتلا به GAD در عوامل
پیچیده روانی، محیطی و اجتماعی نهفته است.

تجربه تروما

محققان سلامت روان دریافته اند که تروما در دوران کودکی می تواند خطر ابتلا به GAD را در فرد افزایش دهد.

تجارب دشواری مانند آزار جسمی و روحی، غفلت، مرگ یکی از عزیزان، رها شدن، طلاق یا انزوا همگی می‌توانند از عوامل مؤثر باشند.

زمانی که فردی تجربیات بسیار سختی را پشت سر گذاشته است که احساس عدم اطمینان، تحقیر یا دلهره برای
اعتماد به دیگران در او ایجاد می کند، قابل درک است که ممکن است در موقعیت های مختلف در آینده مضطرب شود.

افراد مبتلا به GAD در تفسیر دقیق تهدیدها مشکل دارند. تجارب یا تعاملاتی که ممکن است برای اکثر افراد بی ضرر به
نظر برسد، ممکن است برای فرد مبتلا به GAD از نظر احساسی تهدیدکننده، خطرناک و ایجاد اضطراب باشد.

عوامل اجتماعی

از بین افرادی که در رسانه های اجتماعی حضور دارند، نشان داده شده است که تقریباً ۳۰٪ به مدت ۱۵ ساعت یا بیشتر
در هفته به رسانه های اجتماعی متصل می شوند.

محققان دریافته‌اند که استفاده از رسانه‌های اجتماعی، به ویژه بیش از حد، می‌تواند به میزان زیادی بر سلامت روان تأثیر بگذارد و
گاهی اوقات منجر به اضطراب و افسردگی می‌شود.

تعامل با دیگران از طریق رسانه‌های اجتماعی نیز می‌تواند ما را با همان چالش‌هایی مواجه کند که زمانی که در حال
تعامل در افراد هستیم، مانند احساس تنهایی، طرد شدن، رها شدن یا تحقیر.

افراد مبتلا به GAD در تفسیر دقیق نشانه‌ها و تعاملات اجتماعی کمتر مؤثر هستند، و به آنها اجازه می‌دهد تا به
طور بالقوه احساس خطر یا طرد شدن بیشتری داشته باشند، حتی زمانی که تهدید قابل مشاهده وجود ندارد.

تعاملات از طریق رسانه‌های اجتماعی را می‌توان به همین روش‌های نادرست تفسیر کرد، احتمالاً حتی بیشتر
از آن زمانی که ما گاهی نشانه‌های غیرکلامی ضروری در ارتباطات مانند حالات چهره، زبان بدن و لحن را که به
طور بالقوه GAD را تشدید می‌کنند، از دست می‌دهیم.

عوامل سبک زندگی

علاوه بر این، عوامل سبک زندگی مانند موادی که استفاده می کنیم و روابط ما می تواند خطر ابتلا به اضطراب را افزایش دهد.

کافئین

استفاده از مواد اعتیاد آور روزمره مانند کافئین می تواند احساس نگرانی یا عصبی بودن را افزایش دهد و به ایجاد اضطراب کمک کند.

فرهنگ ما تمایل دارد بیشتر و بیشتر از ما بخواهد، ما را وادار به اجرا می کند، و ما را به ترس از اینکه از نظر اجتماعی، مالی،
جسمی یا چیزهای دیگر عقب مانده باشیم.

تکیه بر منابع کافئین مانند قهوه، چای، نوشابه و نوشابه‌های انرژی‌زا می‌تواند باعث ایجاد احساس بی‌قراری و اضطراب در
برخی افراد شود، مخصوصاً زمانی که در مقادیر زیاد استفاده شود.

روابط

روابط می تواند منبع آرامش بزرگ و همچنین درد باشد. روابط می تواند منبع مهمی از اضطراب به ویژه برای زنان باشد.

زنان دو برابر مردان در معرض ابتلا به GAD هستند. از آنجایی که زنان بیشتر در معرض ابتلا به اختلالات اضطرابی هستند،
کارشناسان توصیه می کنند که زنان و دختران ۱۳ ساله و بالاتر باید در طول معاینات معمول سلامت از نظر اضطراب غربالگری شوند.

تحقیقات نشان داده است که دو عامل مؤثر در اضطراب، مخصوصاً مربوط به زنان، ترس و/یا تحقیر توسط شریک فعلی
یا شریک قبلی است. تجارب خطرناک و ترسناک در روابط صمیمانه نیز می تواند بر ایجاد اضطراب تأثیر بگذارد.

استرس شغلی

کار می تواند منبع بزرگی از استرس باشد و به محرکی در ایجاد اضطراب تبدیل شود. برخی از کارفرمایان انتظار دارند
عملکرد و بهره وری فوق العاده بالایی داشته باشد که می تواند احساس امنیت شغلی فرد را تهدید کند.

هنگامی که به دنبال کار می گردید، ممکن است خود را در حال رقابت با بسیاری از افراد دیگر که دارای صلاحیت و تجربه
بالایی هستند، بیابید، که باعث ایجاد استرس در ارتباط با توانایی تامین مایحتاج خود و خانواده شما می شود.

استرس شغلی و شغلی، به ویژه از دست دادن شغل، می تواند منبع مهمی برای تشدید اضطراب باشد.

خانم دکتر راحله صادقی متخصص در امور خانواده و سکس تراپی در زمینه مشاوره خانواده و ازدواج
در این راستا می تواند با استفاده از متدهای بسیار کارآمد راهگشای مشکلات شما عزیزان باشد.

اگر به دنبال مشاوره خانواده تلفنی و آنلاین برای ایرانیان خارج از کشور هستید
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم دکتر راحله صادقی در تماس باشید.

به عنوان مثال، برخی از افراد در حالی که در حال گذر از یک تغییر زندگی چالش برانگیز مانند طلاق یا از دست دادن یک عزیز
هستند، متوجه می شوند که به GAD مبتلا هستند.

در نهایت، زنان به طور کلی بیشتر مستعد ابتلا به اختلالات اضطرابی هستند. در واقع، آمار ADAA نشان می دهد که زنان
در واقع دو برابر بیشتر در معرض ابتلا به یک اختلال اضطراب فراگیر هستند.

اگرچه این بیماری معمولاً در حدود ۳۰ سالگی شروع می شود، بسیاری از کسانی که تشخیص داده می شوند،
سال ها قبل از مراجعه به متخصص و تشخیص صحیح، با علائم دست و پنجه نرم می کردند.

GAD به تدریج و با بیشترین خطر بین دوران کودکی و میانسالی ظاهر می شود.

درمان اختلال اضطراب فراگیر

همه افراد اضطراب را تجربه می کنند. اما افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر (GAD) اغلب به خاطر نگرانی های خود
حواسشان پرت می شود، از فعالیت هایی که ممکن است اضطراب را تحریک کنند اجتناب می کنند و بدون هیچ توضیحی
“در حاشیه” هستند.

در بیشتر موارد GAD، اضطراب بر روابط و/یا عملکرد فرد در مدرسه یا محل کار تأثیر منفی می‌گذارد.

هدف درمان GAD کمک به افراد از لحاظ روحی و جسمی بهتر و افزایش تعامل با افراد، مکان‌ها و موقعیت‌هایی است
که قبلاً باعث نگرانی می‌شدند.

با توجه به تأثیر گسترده ای که اضطراب می تواند بر عملکرد روزانه داشته باشد، حتی اضطراب درجه پایینی که آستانه
تشخیص قطعی را برآورده نمی کند، می تواند ارزش کار کردن را داشته باشد.

گزینه های درمانی برای اختلال اضطراب فراگیر

روان درمانی

روان درمانی یک شکل محبوب درمان برای GAD است. «گفتگودرمانی» می‌تواند توسط متخصصان سلامت روان مختلفی
انجام شود ، و اگرچه رویکردهای شرح داده شده در زیر می‌توانند همپوشانی داشته باشند، اما با تئوری‌ها و تأکیدات
متفاوت هدایت می‌شوند.

درمان شناختی رفتاری

درمان شناختی رفتاری (CBT) استاندارد طلایی روان درمانی ۱ و یکی از محبوب ترین درمان ها برای GAD است.

ثابت شده است که برای بزرگسالان به همان اندازه مؤثر است که برای بیماران جوان تر عمل می کند، CBT بر
مشکلات فعلی و موقعیت های فعلی تمرکز می کند .

CBT معمولاً یک درمان کوتاه مدت و ساختاریافته است که بر تعامل بین افکار آگاهانه، احساسات و رفتارهایی که
اضطراب را تداوم می بخشد، تمرکز دارد.

درمان پذیرش و تعهد

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) یکی دیگر از درمان‌های گفتاری مبتنی بر حال و مشکل است که برای درمان
GAD استفاده می‌شود.

اگرچه مشابه CBT است، اما هدف ACT کاهش مبارزه برای کنترل افکار مضطرب یا احساسات ناراحت کننده و افزایش مشارکت
در فعالیت های معنی دار است که با ارزش های زندگی انتخاب شده هماهنگ است.

ACT می تواند باعث بهبود علائم در افراد مبتلا به GAD شود و ممکن است برای افراد مسن مناسب باشد .

دارو

داروهای اضطراب با تعامل با مواد شیمیایی مغز به نام انتقال دهنده های عصبی کار می کنند.

داروهای خاص ممکن است مانع جذب یا افزایش عملکرد یک یا چند مورد از این مواد شیمیایی شوند.

انواع مختلفی از داروهای مورد استفاده در درمان اضطراب عبارتند از:

مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)
مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs)
داروهای ضد اضطراب
داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای
همچنین، دسته دیگری از داروهای ضد افسردگی “قدیمی تر” – مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) –
گاهی اوقات استفاده می شود.
داروهای ضد افسردگی توانایی خوبی برای کمک به علائم GAD دارند، اما ممکن است چند هفته طول بکشد تا اثر کنند.
داروهای SSRI، مانند سرترالین (Zoloft) یا فلوکستین (Prozac)، معمولاً یک انتخاب خوب و خط اول برای درمان GAD
در نظر گرفته می‌شوند، زیرا آنها داروهای نسبتاً ایمنی هستند که معمولاً توسط افراد به خوبی تحمل می‌شوند.
داروهای ضد اضطراب، مانند بنزودیازپین ها، علت اصلی اضطراب را درمان نمی کنند، اما در درمان علائم موثر هستند.
با این حال، این دسته از داروها دارای معایب قابل توجهی هستند، از جمله عوارض جانبی بالقوه مانند آرام
بخش و تمایل به ایجاد عادت.
بوسپیرون (Buspar) یکی از داروهای این دسته است که برای درمان GAD تایید شده است و به عنوان عادت‌ساز
شناخته نشده است.
شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه بوسپیرون ممکن است به تقویت داروهای ضد افسردگی نیز کمک کند.

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای نوع قدیمی تری از داروهای ضد افسردگی هستند که کمتر مورد استفاده قرار می گیرند
زیرا ممکن است عوارض جانبی بالقوه قابل توجهی داشته باشند.

تماس با ما

جهت اخذ نوبت و مشاوره حضوری در زمینه :
مشاوره خانواده، مشاوره پیش از ازدواج، مشاوره فردی، مشاوره گروهی، مشاوره کودک و نوجوان،
مشکلات شخصیتی، استرس، اضطراب، وسواس و …
می توانید از طریق لینک تماس با ما و یا شماره تماس ۰۹۱۹۲۱۳۶۰۲۳ با خانم راحله صادقی (متخصص امور خانواده و ازدواج) تماس حاصل فرمایید.

برای تعیین وقت کلیک کنید.